Od EU i NATO

Затоа што вие потпишавте договор за уништување на авионите и тенковите. А за етничкиот симбол на Македонците ќе ги прашаш коалиционите партнери Љубчо и брат ви Љубе.

Денеска прелетаа два американски и 4 грчки авиони над Македонија. Фала Богу не фрлаа напалм бомби како над Грамос и Вичо врз Македонците што се бореа за своите права во Грција. Билансот на денот на прелетот е 4 мртви и 52 новозаболени од корона вирусот.

Небањатите не беа прашани кој што правел туку зошто не го вратија знамето, не ја опремија армијата и не ја поништија територијалната поделба дидека од 2006 до 2017 ја испокрадоа државата и уништија се што можеше да се уништи. Кога крадевте не бевте патриоти, не ви требаше ни знаме, ни територијална поделба ни армија, парите спечалени со лажниот патриотизам ги пикавте во џеб.

АКо не знаеш што е се направено во периодот за кој мислиш дека само се крадело, иако нема пресуди за нешто такво во некој поголем обем и покрај партизацијата на правосудниот систем, не вреди да ти пишувам список. Немам ниту што да дискутирам со човек кој од омраза не сака до го гледа светот околу себе. Се надевам дека не си од тие што од Македонец сака да стане Бугарин само поради слепо следење на пастирот, амнестираниот криминалец црпнат од нива во село Муртино.
Едно кусо прашање. Која бројка е прикажана на бројчаникот на порта Македонија. Нели требаше да прикажува прво колкава е задолженоста на државата, па колку пари се одземени со судски пресуди.

Треба ли да се радуваме што странци ќе доаѓаат да испробуваат оружје во Македонија. Да беше тоа нешто добро ќе го правеа кај себе.

Ubava vest.

Ајдеее небањатите на апарати.

Sto pobrzo gospodinot Zaev formira vlada pobrzo ke gi zapocneme pregovorite za clenstvo vo EU.

Органите на ЕУ од 2008 година предлагаат почеток на преговори со Република Македонија (со користење на тоа име од нас и од сите земји што ни го признаваат правото сами да си ја именуваме државата) односно БЈРМ за употреба во документите на ЕУ, но тој предлог не го прифати Грција, па го сменивме името без тоа да ни донесе некаков напредок во однос на членството во ЕУ. Како ќе биде понатаму зависуи од сите земји, вклучувајќи ја и Бугарија која бара да лажеме дека порано сме биле Бугари, а Тито не претворил во Македонци. Лага што Заев е спремен да ја прифати.

Novi 160 milioni € za Makedonija.

Позадоволен би бил да прочитам дека Македонија дава на некоја земја 160 милиони отколку дека чека милостина. Тие пари и така во најголем дел ќе ги добијат фирми блиски до власта и само мал дел ќе добијат вработените во фирмите.

Пажња небањати, ЕУ ќе ве вакцинира.

Pa pola balkan raboti tamu na pecalba, ako ne se vakcinirat i niv ke gi ispozarazat.

Ова под притисок на другите земји членки. НАТО делува дипломатски превентивно. Ете зошто влезот во НАТО и гарантира на Македонија безбедност и ги фрла во вода лудите тези на дпне оФците како НАТО не се меша во судир на две земји членки, граѓанска војна и други лудачки конструкции.

Грција вели дека во преговорите не треба да има уцени. Кога тоа ќе го каже некој што со години ја уценува Република Македонија и за кој не е сигурно дали нема да продолжи со уцените и по капитулантскиот Преспански договор што никој нормален не би го прифатил, ќе престанам со пишувањето затоа што не би можел да се воздржам да не употребам говор на омраза кон сите улесници во разнебитувањето на Македонија и Македонците.

Бугарија продолжува да ЛАЖЕ и во меморандумот доставен до земјите членки на ЕУ продолжува со тврдењето дека Македонците наводно биле Бугари. Чудни се пријателите на Зоран Заев. Со Грците Заев ни ги изеде историските корени, со Бугарите сака да ни ја изеде и сегашноста и иднината.

https://www.slobodnaevropa.mk/a/%D0%BC%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D1%98%D0%B0-%D0%B5%D1%83-%D0%B1%D1%83%D0%B3%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%98%D0%B0-%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%98%D0%B0/30841808.html

Бугарите го злоупотребуваат фактот дека Коминтерната прва го признала постоењето на македонскиот народ, во време кога наводните западни демократии се обидувале како да го уништат, пат по кој за жал одат и денес. Но тоа сторено во 1924 година, кога Тито бил непозната личност. Во Манифестот се споменува и етничкото чистење на Македонците во Егејска Македонија.

До сега давав линк до Мајскиот манифест. Мислам дека почитуваните членови од стадото на ЗОран Заев на форумов не кликнале никогаш на линков, па еве ќе го ставам текстот. Сите проблеми што ги имал македонскиот народ во 1924 година постојат и сега кога евроатлантската меѓународна банда и домашните предавници ги користат НАТО и ЕУ како средство за уцена за да ги исполнат своите цели, кога се обидуваат да не натераат да се самоукинеме како народ. Со помош на т.н. северџани што се издвојуваат во нов етникум, различен од Македонците во времето на потпишувањето на Мајскиот манифест до појавата на лидерот без кичма и етничките малцинства во Македонија кои кај нас ги уживаат сите права, што е многу лошу за идните меѓуетнички односи. Вклучувајќи го и тој на обичните и северните Македонци.


До македонскиот народ, до организираното револуционерно население во Македонија и до македонските револуционери
Браќа Македонци!
Македонија, во своите природни географски граници меѓу реката Места, планините Родопи, Рила и Шар, реката Дрим, Охридското Езеро, планината Грамос, реката Бистрица и Егејското Море, со едно пространство од 65.000 кв. километра, пресечена од реките Места, Струма, Вардар, Дрим, Бистрица и надарена со најразнообразни природни богатства и благопријатни климатски услови; со своето 2.302.000 население, рознооброзно по својот етнографски состав, со својата централна економска и стратегиска положба на Балканите, меѓу басените на реката Дунав, Егејското и Јадранското Море - ги има сите услови и права за самостојно палитичко постоење, како независна држава што се управува самостојно, која ќе послужи како обединувачка, политкчка и економска алка меѓу народите и државите на Балканското Полуострово.

Вековните борби на македонското население против господството над неговата територија од страна на едно племе и тиранијата спроведувана спрема другите племиња што ја населуваат Македанија; отпорот што го покажа тоа спрема денационализаторската политика на државите што ја владееле Македонија или граничиле со неа; учеството на македонското население во сите востанија и револуционерни движења; содејството што беспрекидно, во сите војни на Балканите, им го даваше на земјите што се јавуваа да се борат во имета на ослобадувањето и самоопределувањето на балканските народи, - е најочигледниот доказ за правата и свеста на македонскиот народ да биде една самостојна политичка единица на Балканите.

Тргнувајќи и опирајќи се на таа свест, Внатрешната македонска револуционерна организација, ВМРО, во текот на цели десет летија, води најрешителна револуционерна борба за ослободувањето на Македонија. Таа борба, во зовисност од соодносот на факторите во меѓународната и балканската политика и етнографскиот состав во организацијата што преовладува, поставуваше различни тактички задачи и се ползуваше со различни средства.

Долго време македонскиот народ, верувајќи во ослободителните стремежи на великите европски сили и малнте балкански држави спрема Македонија, ги беше насочил своите погледи кон нив и го очекуваше своето ослободување преку нивна интервенција. Сообразно со тоа, ВМРО ја беше насочила целата своја дејност да го издигне гласот на страдалниот македонски роб до ушите на идните свои ослободители, да го привлече нивното внимание, да го предизвика нивното мешање, да го исползува натпреварувањето на нивната палитика и по тој начин да ја истргне слободата на Македонија. Примерот со создавањето на слободна Србија, Грција, Црна Гора и Бугарија беше привлечен и охрабрувачки. Сообразно со таа тактичка задача на македонската револуционерна борба беа и нејзините средства, во прв ред единичните и делумните удари, било против владетелската власт, било против туѓите интереси врзани со Македонија. Дури ни Илинденското востание, најголемото и најмасовното движење, не можеше да смета дека само ќе извојува слобода на Македонија, туку илаше цел да му го наложи на општоевропското јавно миелење и на меѓународната дипломација резрешувањето на македонското прашање.

За една вистинска револуционерна акција во голем масовен македонски или балкански размер, којашто би сметала само на себе за извојувањето на македонската слобода ни збор не можеше да стане.

Резултатите од европската интервенција по Илинденското востание, изразени во лицемерните реформи, насочени повеќе да го заздрават и закрепнат турското владеење над Македонија, отколку да ја родат нејзината слобода го разочараа македонскиот народ. Тоа разочарување ја засили струјата во редовите на ВМРО којашто, сметајќи на ослободителната мисија на младите балкански држави, ги насочуваше своите усилби да предизвика нивна воена интервенција. Балканската војна, која заврши со поделба на Македонија во Букурешт 1913 г., а по неа и општоевропската војна, со нејзините Париски договори кои го раскинаа живото тело на Македонија и го поделија меѓу балканските држави што ја окружуваа, дефинитивно ја убија верата на македонскиот народ во ослободителната мисија на интервенционистичката политика на големите европски и малите балкански држави. Берлинскиот (1878 г.), Букурешкиот (1913 г.) и Париските мировни договори од 1919 г. го убедија и најпоследниот неверен Тома, дека како големите, така и малите европски држави спроведуваат своја егоистичка политика, поради што слободата и постоењето на Македонија може да биде само монета за поткусуравање.

Од тоа произлегува дека од тие држави, додека се раководени од влади кои ја подржуваат завојувачката и империјалистичката политика на тие догавори, или, со други зборови, додека кај нив не се установат влади што ќе ја базираат својата надворешна и внатрешна политика врз вистинското самоопределување на народите, македонскиот народ не може да очекува никаква поткрепа за својата слобода.

Проценувајќи го основно тој историски опит, ВМРО доаѓа до цврстиот и конечен заклучок дека во својата револуционерна борба за слободата на Македонија, таа може да смета само на крајно прогресивно-револуцнонерните движења во Европа, кои се борат против империјалистичката политика на своите влади, против постојните мировни договори и за вистинско самоопределување на своите и туѓи народи.

Ете зошти ВМРО изјавува дека во интерес на македонската слобода ќе ја даде сета своја поткрепа само на оние што на балканска почва се борат против завојувачката политика на европскиот империјализам, спроведувана било директно било преку владите на балканските држави.

Но, владите на балканските држави не се јавуваат само како орудија на европскиот империјализам; тие спроведуваат и своја сопствена националистичка, завојуаачка политика. Благодарејќи на таа општоевропска империјалистичка и општобалканска националистичка завојувачка политика, Македанија, истоштена од петвековното ропство, разурната од три војни, денес одново е поробена и разделена помеѓу трите балкакски држави: Србнја, Грција и Бугарија.

Ниедна од владите на балканските држави не мисли за ослободувањето и обединувањето па раскинатите делови на Македонија; ниедна од нив не мисли и не дејствува за самоопределувањето на македонскиот народ во самостојна политичка единица; ниедна од нив не сака на поробените Македонци да им ги даде правата предвидени во договорите кои им го осигуруваат културниот развиток како национални малцинства. Поради тоа, ВМРО е принудена да изјави дека политиката на сите сегашни балкански влади е непријателска за слободното и самостојно палитичко постоење на Македонија и дека таа најрешително и со сите средстаа на револуционерната борба ќе се бори против нивната завојувачка политика спрема Македонија и македонскиот народ.

За да се избегне секакво недоразбирање и нејасност, ВМРО изјавува исто така дека таа не може да се дезинтересира за внатрешната и надворешната политика на балканските држави и особено на Србија, Грција и Бугарија кои владеат цели делови од територијата и населението на Македонија.

По однос на Грција ВМРО ќе се бори против секој обид за враќање на монархијата - најјаркиот израз на ултраимперијалистичката грчка политика - и против секоја грчка влада која ја подржува денешната делба на Македонија, го денационализира населението во грчка Македонија и насилно го изменува неговиот етнографски состав, протерувајќи го домородечкото население и заменувајќи го со грчки преселеници од Мала Азија и Тракија.

По однос на Југославија ВМРО најрешително ќе се бори против сите, без разлика на партија, белградски влади, кои ја крепат денешната српска политика на насилнички централизам, денационализација и угнетување не само на македонскиот народ, туку и на народите на Хрватска, Босна и Херцеговина, Црна Гора, Косово, Војводина, Словенија и Далмација; уште повеќе затоа што таа политика, поткрепена од некои европски држави, е насочена кон нови заграбувања на туѓи територии за сметка на Албанија, бугарска и грчка Македонија. ВМРО изјавува дека во внатрешните национални борби во Југославија таа решително застанува на страната на сите угнетени народности, што ќе се борат против белградските влади - за демократска децентрализација и федеративна реорганизација на Југославија.

По однос на Бугарија ВМРО изјавува дека и покрај сите жртви, што бугарскиот народ ги давал и е готов да ги даде за слободата и независноста на Македонија, денешната бугарска влада на Цанков, во расчекор со чувствата и интересите на својот народ, води една политика јавно антимакедонска и антибугарска, една политика јавно србофилска, која не само шта ја овековечува делбата на Македонија туку подготвува нови територијални прекројувања на Балканите за сметка на Македонија. ВМРО ги предупредува народите на Македонија, Југославија, Грција и Тракија, дека белградската влада, опрена на своите договори со некои европски држави за делбата на Хрватска, Албанија и Грција, се гатви да ја рашири својота завојувачка политика накај Солун, терајќи ја софиската влада кон Кавала, заплашувајќи ја, дека во противен случај ќе ги окупира бугарските градови Перник и Ќустендил.

И владата на Цанков, е изгледа, соблазнета од тие империјалистички перспективи, потшепнувани од белградските сирени. Таа се зафатила да ја уништи Внатрешната Македонска Револуционерна Организација и македонското револуционерно движење, кои се јавуваат како најсериозна пречка за остварувањето на тие престапни намери. Додека белградската влада ја подготвува и раздувува граѓанската војна во Албанија, софиската влада на Цанков се зафатила со уништувањето на ВМРО.

Затворањето на неколку статини Македонци во Бугарија, осомничени за учество или соучество во македонското ослободително движење; забранувањето на сите легални печатни органи на македонската емиграција во Бугарија, кои го заштитуваат ослабодителното дело на Македонија; готовноста на софиската влада да посегне и по највидните дејци на македонското ослободително движење за да ги затвори и предаде на Србија, очевидно како искупителна жртва на новиот курс на српската и бугарската завојувачка политика, се најпоследните и јарки дакази за престапната политика на софиската влада.

ВМРО го знае изворот на таа српска и бугарска политика. Слабоста на белградската влада внатре во земјата ја тера да ги жртвува интересите на хрватскиот народ во полза на Италија - Ријека и Јадранското приморје - и да бара компензација за сметка на Албанија, бугарска и грчка Македонија. А внатрешната слабост на софиската влада ја прави неспособна да им се противстави на белградските заплашувања и пред опасноста од окупирањето на Перник и Ќустендил од Србите таа е готова да оди на доброволно саработување со српската експанзионистичка политика накај Солун, надевајќи се дека самата ќе биде компензирана накај Кавала. На таков начин се жртвуваат не само интересите на Македонија и Тракија, туку во исто време се засегаат и интересите на Бугарија, Југославија и сите балкански народи.

Основната причина за слабоста на софиската влада е нејзината изолираност, откинатост од народните маси и непријателството од овие последниве кон неа. Борејќи се по секоја цена за запазување на власта во свои раце и не наоѓајќи никаква подршка во народот за да се противстави на српската завојувачка политика, таа се мачи, во соработка са неа, да ги отклони опасностите што висат над Бугарија, подбуцнувајќи ја последната кон нова авантура, само и само да спечали некој привремен успех со кој би ја зајакнала својата разнишана положба внатре во земјата. За таа цел таа ги жртвува како интересите на македонскиот така и интересите на бугарскиот народ. Таа е принудена да управува во внатрешната политика со терор, суспендирање на сите уставни гаранции; таа е принудена да ја суспендира слободата на говорот, печатот, соборите и здруженијата, да растура цели задружни организации и политички партии; таа е принудена дури да откажува прибежиште за палитичките бегалци на Македонија.

При таквата положба ВМРО изјавува дека политиката на владата на Цанков е непријателска спрема македонскиот и бугарскиот народ и апелира кон сите Македонци и Бугари да поведат најрешителна борба против неа.

Тие треба да и дадат своја поткрепа само на една таква влада во Бугарија која, опирајќи се врз широките трудбенички маси од градот и селото, не ќе има нужда од терор и исклучителни закони за своето управување, не ќе прибегнува кон суспендирање на суштествените гаранции за една вистински народна и демократска власт и која, опирајќи се врз довербата на масите на слободољубивиот, демократски и нешовинистички бугарски народ, ќе може да му ги даде неопходните средства за борба против завојувачката политика на соседните држави, без да се плаши дека тие средства ќе бидат свртени против неа.

Само во установувањето на една таква влада во Бугарија, ВМРО гледа гаранцнја и за понатамошниот успешен развој на својата револуционерна борба за слободата и независноста на Македонија и за политичката независност на сите балкански народи.

Зацртувајќи го во општи линии својот однос кон државните фактори на општоевропската и балканската политика, ВМРО изјавува дека таа се бори и ќе се бори со сите средства на револуционерната борба:

1. За ослободувањето и обединувањето на раскинатите делови на Македонија во една наполно независна и самостојна политичка единица, во нејзините природни, географски и етнографски граници;

2. За демократизирањето на соседните на Македонија балкански држави и нивното сојузување во една балканска федерација, која единствено може да го гарантира политичкото постоење на независна Македонија и независноста на другите балкански народи; да ги задоволи економските и културните интереси на сите балкански народи, сврзани со излегувањето на трите балкански мориња; да ги парализира анексионистичките стремежи на балканските и империјалистичките стремежи на големите европски држави; а исто така да го гарантира правилното разрешување на сите национални спорови, осигурувајќи го културниот развиток на сите етнички малцинства.

ВМРО изјавува дека во својата борба за независна Македонија и Балканската федерација смета, пред сe, на обединетите револуционерни сили на целото македонско население, без разлика на вера и народност, кои ќе ја поведат својата борба во тесна соработка со револуционерните сили на трудбеничките маси во другите балкански држави. Доколку пак успехот на нејзината ослободителна револуционерна борба зависи од меѓународната положба, ВМРО смета пред сe, на моралната и материјалната поткрепа од прогресивно-револуционерните движења во европските држави, кои се борат против империјалистичката политика на нивните влади, против создадените империјалистички мировни договори и за полното и вистинско самоопределување на народите.

На таков начин ВМРО прекинува конечно со илузиите да ја очекува слободата на Македонија и создавањето на Балканската федерација преку интервенцијата на балканските шовинистички и европски империјалистички влади.

Таа изјавува дека само оние држави и влади можат да претендираат да бидат искрени пријатели на македонската слобода и на балканските народи, кои со својата сопствена политика даваат даволно докази дека го следат и на дело го реализираат принципот за слободно самоопределување на народите. Сите други се непријатели на македонската слобода и против нивната политика на Балканот, ВМРО ќе води најрешителна борба.

ВМРО е свесна за релативната слабост на своите сили, но таа исто така добро знае дека цела Европа е минирана од противречја многу подлабоки и понепомирливи отколку оние што ја предизвикаа општоевропската војна во 1914 година. Една нова балканска и општоевропска војна или меѓународна граѓанска револуционерна борба за ослободување и самоопределување на народите е неминовна. Нешто повеќе, таа тропа веќе на портите на сите држави.

ВМРО ја сфаќа многу добро големата и решителна улога која Балканот ја одигра во избувнувањето на општоевропската војна од 1914-1918 г. Таа им обрнува внимание на сите Македонци и балкански револуционери дека и во идните борби кои бргу се приближуваат, Балканот може да изигра уште поголема и порешителна улога, доволно е само револуционерните усилби на сите угнетени балкански народи да бидат сплотени и обединети под знамето на македонската слобода и независност, под знамето на својата сопствена слобода и независност и најпосле под знамето на Балканската федерација.

И затоа ВМРО апелира кон сите свесни борци за слободата и независноста на балканските народи да ги сплотат своите сили за брзото формирање на еден единствен македонски револуционерен фронт, кој ќе послужи за образувањето на единетвен балкански револуционерен фронт против сите шовинисти, против сите анексионисти и империјалисти, против сите угнетувачи на своите и туѓи народи.

За да ги даде сите докази дека ја управува својата дејност по тој пат, ВМРО изјавува најсвечано дека ги прекратува сите потери и ги укинува снте екзекутивни мерки и наредби протнв одделните македонски дејци, групи, организации и струи, штом тие искрено ќе застанат врз базата на вистинската револуционерна борба, во духот на овој манифест и ќе подадат рака за општа борба под знамето на слободна и независна Македонија, под знамето на Балканската федерација.

Со тоа ВМРО го прави првиот и најрешителен чекор за создавањето на неопходната поволна атмосфера за свикување во скоро време на еден обединителен конгрес на целото македонско револуционерно движење, на кој преку усилбите на сите искрени македонски револуционери, ќе се создаде единствениот македонски револуционерен фронт кој, опирајќи се врз единствениот балкански револуционерен фронт, во тесна соработка со сите прогресивнореволуционерни движења на Балканите и во Европа, ќе ја извојува слободата и независноста на Македонија, ќе го наложи создавањето на Балканската федерација, ќе го осигури мирот на Балканот - за да го потпомогне востановувањето на мирот во цела Европа.

Сите напред во редовите на револуционерната македонска борба!

Да живее единствениот македонски револуционерен фронт!

Да живее единствениот балкански револуционерен фронт!.

Да живее обединета и независна Македонија!

Да живее Балканска федерација!

Виена, 15 мај 1924 г.
За ВМРО Централен комитет
А. Протогеров
П. Чаулев
За Т. Александров и по негово полномоштие потпишале:
П. Чаулев
А. Протогеров

Propadnaa nadezite na dpmne deka EU ke bide na bugarska strana a oni ke izlazat deka SDSM i Zaev se krivi.

Билтатералните проблеми не треба да бидат дел од преговарачката рамка, порача германската амбасадорка September 18, 2020

-Бугарија ги има кажано овие барања на другите земји членки на почетокот на август. Ние и според моите сознанија сите други земји членки се на мислење дека билатерални проблеми не треба да се ставаат во преговарачката рамка и дека билатералните проблеми треба да се решаваат билатерално. Бугарија секогаш беше голем поддржувач на европското придвижување на регионот, вклучувајќи ја и Северна Македонија. Во суштински интерес на Бугарија е да не се блокира процесот за проширување на Европската Унија во овој регион, нагласи германската амбасадорка.

https://opserver.mk/politika/biltateralnite-problemi-ne-treba-da-bidat-del-od-pregovarachkata-ramka-poracha-germanskata-ambasadorka/

Во однос на Македонија традиција во НАТО и ЕУ е билатералните проблеми да станат проблем за неше зачленување. На секој што користи барем два грама од мозокот за размислуње и не е дресиран некритички да прифаќа се што ќе му се сервира, одамна му е јасно дека договорот за наводно пријателство со Бугарија е многу поопасен од договорот со Грција. СО Грција решававме проблеми од пред повеќе од 2 илјади години, а Бугарија директно удара во нашите сегашни човекови права. За двете членства, и во НАТО и во ЕУ ги исполнивме условите за прием уште пред 12 години, па поради билатералниот проблем со Грција за НАТО чекавме повеќе од една деценија, а за ЕУ уште не знаеме до кога ќе чекаме. Факт е дека Бугарија со овој потег, барем актуелната бугарска влада, не е пријател на Македонија. Напротив, ова е чист непријателски потег 100%. Во секој случај со правото за вето и во НАТО и во ЕУ може секоја земја да инсистира на решавање на својот проблем, што не мора да е законски и реален. Останува да видиме дали Бугарија како сиромашна земја ќе биде принудена од поголемите сили да попушти. Нешто што не го направија со Грција иако беше пред финансиска умирачка.
Инаку ова е порака од германската амбасадорка и наменета локално, за будалетинките во Македонија кои странците ги сметаат за богови. Поголемо значење ќе имаше ако истото го изјави германската амбасада во Софија, а најдобро ќе беше Меркел да отиде и да го каже тоа Меркел во Бугарија. Како што дојде во Македонија кога се повозе во блиндираниот Мерцедес пред референдумот кој и со таква поддршка не успеа.

Ајдеее ве заболе што ЕУ заста на страна на Македонија нели небањати, иако вие навивавте ако не грците барем бугарите да и наштетат на државата надевајки се дека со лаги од типот "Заев ја држи Македонија надвор од ЕУ четири години" некако ќе се дочепате до власта и ќе ја пљачкосувате државата како што правевте порано.

Секој поаѓа од себе. Вие така правевте кога Грција на криминален начин го спречи влезот на Македонија во НАТО. И покрај пресудата на меѓународниот суд во Хаг во која јасно како единствен виновник е посочена вашата пријателка Грција. Дали вашиот втор пријател Бугарија ќе ја продолжи традицијата ќе видиме. Јас се надевам не. Но да бидам искрен се надевав и дека во НАТО владее правото и дека нема да се посере на пресудата на судот во Хаг. Место почитување на правото тие одбраа вас да ве инсталираат на власт и резултатот е сменето име и кастрирана историја и идентитен. Наводно зацементиран јазик кој една Бугарија го оспорува. Ако мислите да не направите Бугари, како што не направивте северни, за кој кyр тогаш не се спојат за според вас источна и западна Бугарија, како што се споива източна и западна Германија, па источна Германија моментално влезе и во НАТО и во ЕУ. Проблемот е што сме Македонци. АКо за АМериканците, Германците или луѓето од било која земја не се користи изразот граќани на таа и таа држава туку едноставно, кинези, руси, индијци, зошто кај нас со користењето на три коси црти идентитетот ни е гарантиран.

Еве го текстот на меморандумот што пријателска (за СДСМ и ДУИ) Бугарија го упати до членките на ЕУ.

Објаснувачки меморандум за односите на Република Бугарија со Република Северна Македонија во контекст на проширувањето на ЕУ и процесот на асоцијација и стабилизација

Сите земји-членки на ЕУ се придржуваат кон разбирање дека процесот на пристапување на Република Северна Македонија мора строго да ги почитува принципите и вредностите , на кој е изграден нашиот Сојуз.

На 25 март 2020 година, Советот на ЕУ потврди дека добрососедските односи и регионалната соработка остануваат клучни елементи на процесот на проширување, како и на процесот на стабилизација и асоцијација. Тој ја повтори важноста од продолжување на спроведувањето на билатералните договори со добра волја како важен дел од процесот на проширување.

Спроведувањето на законски обврзувачките обврски од страна на земјите кандидати се следи внимателно во текот на сите фази на нивното пристапување. Ова е критериум за нивната подготвеност и политички капацитет да преземат одговорност за членството.

Земја кандидат не треба да внесува отворени прашања во ЕУ, особено во однос на земјите-членки. Во однос на Република Северна Македонија, сè уште има голем број прашања што можат негативно да влијаат на донесувањето одлуки на ЕУ по пристапувањето.

Прашањата се последица на начинот на кој оваа земја се справува со сопственото минато. Наоѓањето трајни решенија ќе бара вистинска политичка волја и храброст. Пристапниот пат на Република Северна Македонија дава драгоцена можност за нејзиното раководство да се прекине со идеолошкото наследство и практиките на комунистичка Југославија. Процесот на проширување не смее да го легитимира етничкиот и јазичниот инженеринг што се случил за време на поранешните авторитарни режими.

Колку побрзо се решат овие прашања, ќе остане повеќе време за да се покажат успешните резултати и, следствено, неспокојот на процесот на пристапување.

ИСТОРИСКИ ПРЕГЛЕД
Македонија е географска и историска област, која денес се наоѓа во границите на шест земји – Бугарија, Грција, Република Северна Македонија, Албанија, Косово и Србија. Затоа, сите обиди да се наметне географскиот поим Македонија како официјално име на новосоздадената држава во 1992 година во текот на 28 години, беа оптоварени со политичка чувствителност.

Во соседните земји, терминот „македонски“ се користи за означување на географско потекло, наместо на национален идентитет. Во Бугарија, стотици илјади Бугари се идентификуваат како „Македонци“ во однос на нивната регионална припадност, што јасно укажува на бугарското етничко потекло. Од оваа причина, значително недоразбирање се јавува кога изразите „македонски“ и „со потекло од Република Северна Македонија“ се заменливи во меѓународните форуми.

Кога, по Првата светска војна, дел од географската област на Македонија беше вклучен во Кралството Југославија, огромното мнозинство од словенското население јасно се идентификуваше како Бугарин. Ова го потврдуваат сите дипломатски и историски информации од тоа време. Помеѓу двете светски војни, Белград се обиде да го искорени бугарскиот идентитет на ова население со наметнување на нов „јужен српски“. Бидејќи овој обид пропадна, по Втората светска војна, југословенскиот комунистички водач Јосип Броз Тито прибегна кон наметнување на друг нов идентитет, овојпат „македонски“, во тогашната Социјалистичка Република Македонија (СРМ). Тито беше олеснет и инспириран од одлуката на Комунистичката интернационала (Коминтерн) во 1934 година да создаде нови народи „македонски“, „тракијци“ и „Добруџа“.

Проектот на Тито се реализираше со измислување на нова историја, која ги постави темелите на овој нов „македонски“ концепт, со цел да се замени традиционалниот бугарски идентитет со регионален. Изграден е на сметка на историјата и географијата на соседните земји, со што се поставија темелите за идните територијални и малцински побарувања од Југославија. За да се спроведе оваа политика, „лингвистите“ од Антифашистичкото собрание за национално ослободување на Македонија (АСНОМ) контролирано од комунистите објавија на 2 август 1944 година постоењето на посебен „македонски“ јазик.

Првиот историски институт во КПМ беше основан од југословенските власти во 1948 година. Тој имаше за задача да ги развива потребните атрибути за новиот национален идентитет со фалсификување документи и бришење на сите врски со бугарските корени, јазик и потекло на ова население. Овие практики опстојуваа и по распадот на Југославија и создавањето на првата независна Република Македонија.

Политиката на Коминтерн исто така беше кратко репродуцирана од тоталитарниот комунистички режим во Бугарија под диктатот на Сталин. Ова доведе до масовна репресија и прогон на бугарскиот народ, како во пограничниот регион во Бугарија, така и во тогашниот КПМ. Архивите сведочат за егзекуција на повеќе од 20 000 луѓе помеѓу 1944 и 1946 година, кои се идентификуваа како Бугари и ја претставуваа политичката и интелектуалната елита во СРМ. Повеќе од 100.000 Бугари беа убиени, затворени, прогонети или испратени во концентрациони логори.

Македонија не го почитува Договорот од 2017 година

СЕГАШНАТА СИТУАЦИЈА
Проектот за етнички инженеринг за создавање „македонски идентитет“ и „македонска нација“ со позајмување делови од историјата на соседните земји сè уште доведува до многу контрадикторни резултати. Идентитетските политики го достигнаа својот врв и добија гротескни размери со анти-античката кампања на националистичките влади помеѓу 2006 и 2017 година.

Сепак, процесот на градење идентитет беше ограничен само на територијата на тогашниот ЦПМ, а по 1991 година на Република Македонија. Иако бугарските граѓани не учествуваа, властите во Република Северна Македонија сè уште тврдат дека во Бугарија има „македонско малцинство“. Официјалните учебници по историја и географија, литература, визуелни уметности, како и некои медиуми, исто така се користат за зајакнување на овие тврдења и за создавање антагонизам со Бугарија преку ширење на стереотипи.

Како и да е, со оглед на заедничката историја и блиските културни и јазични врски меѓу луѓето од нашите две земји, Бугарија ги призна политичките реалности и беше прва во светот што ја призна независноста на тогашната Република Македонија во јануари 1992 година. Бугарија ја поддржа (материјална, финансиска, политичка). ) во текот на првите тешки години од своето постоење. За време на конфликтите во Југославија и етничките немири во 2001 година, Бугарија одлучно се спротивстави на сите регионални планови против суверенитетот и интегритетот на земјата. Во 1999 година, Бугарија им донираше на вооружените сили на Република Македонија тешко оружје како што се тенкови и артилерија.

Бугарија постојано ги поддржува целите на Република Северна Македонија за НАТО и ЕУ. Софија беше меѓу првите сојузници што го ратификуваа Протоколот за пристапување во НАТО. Еден од главните приоритети на бугарското претседателство со Советот на ЕУ беше напредокот на Република Северна Македонија на патот кон ЕУ.

Бугарија никогаш немала никакви територијални претензии и никогаш не го оспорила правото на самоидентификација на граѓаните на Република Северна Македонија, особено со оглед на тоа што неколку генерации пораснаа под југословенска пропаганда.

Сепак, Бугарија не може да прифати дека тековниот процес на градење нација во Република Северна Македонија ќе се одвива со ревидирање на нашата заедничка историја, негирање на нашите заеднички етнички и јазични корени или неосновани тврдења за постоење на „македонско малцинство“ во Бугарија. Овие манифестации на антибугарската идеологија и практика финансирани од државата се во спротивност со европските вредности и не треба да се легитимираат со влез во ЕУ.

Позицијата на Бугарија на патот на пристапување на Република Северна Македонија има за цел да се заштити од неосновани малцински, историски, јазични и други тврдења. Ова не ги негира обврските на секоја земја-членка да ги почитува индивидуалните човекови права, вклучително и оние за самоидентификација.

Договорот за пријателство, добрососедство и соработка, потпишан на 1 август 2017 година, во сила од 14 февруари 2018 година – СОСТОЈБА

Бугарија предложи конструктивно надминување на нерешените прашања меѓу двете земји со склучување на Договорот за пријателство, добрососедство и соработка. Договорот ја призна заедничката историја на двете земји и ја потврди таканаречената „јазична клаузула“. Тој исто така потврди дека какви било тврдења за постоење на таканареченото „македонско малцинство“ на територијата на Бугарија се неосновани.

Договорот го отвори патот кон склучување на Договорот од Преспа, пристапувањето на Република Северна Македонија во НАТО и отворање на пристапните преговори со ЕУ.

Сепак, спроведувањето на Договорот е во застој. Во голема мерка беше блокиран по одлуката на претставниците на Република Северна Македонија да го прекинат нивното учество на неодредено време во работата на Заедничката мултидисциплинарна експертска комисија за историски и образовни прашања, основана според чл. 8 (2) од Договорот. Оваа еднострана одлука, објавена на 29 ноември 2019 година, беше оправдана со претстојната изборна кампања. Како резултат, спроведувањето на Договорот сега е заложник на размислувањата за политичка целисходност. Во истиот период, бугарските инвеститори се соочија со растечки пречки за работа во Република Северна Македонија. Локалните граѓани (вклучително и поранешните премиери Георгиевски и Бучковски, како и поранешниот министер за надворешни работи Малевски), кои зборуваа за поддршка на заедничкото историско минато,биле подложени на говор на омраза и клеветнички кампањи.

ГЛАВНИ нерешени прашања
Општа историја
Формиран е заеднички мултидисциплинарен панел на експерти за да придонесе за објективно претставување на историските настани, засновани врз автентични докажани историски извори и научно толкување. Оваа комисија има за цел да постигне конкретни резултати во однос на истакнати личности и историски настани од општата историја до 1944 година и да: предложи заеднички прослави; дава препораки за усогласување и измена на наставните програми по историја и литература; спроведување на постигнатите договори во врска со учебници, музеи, документарни филмови финансирани од државата.


Првичниот ограничен напредок во работата на Комисијата беше проследен со одложувања и на крајот блокади. Претставниците на Република Северна Македонија секогаш се спротивставуваа на заеднички договорениот концепт на заедничка историја, обидувајќи се да ја заменат со алтернативни поими за „споделена“ или „испреплетена“ историја. Конечно, откако повеќепати предложија да се прекинат активностите на Комисијата, тие ги искористија домашните политички настани од октомври 2019 година како изговор за еднострано да го прекинат своето учество.

Македонија ја уништува Комисијата
Тековното блокирање на работата на Комисијата ги поткопува обидите за градење доверба и решавање на клучни прашања. Ова ја доведува во прашање добрата волја на Република Северна Македонија за одржување на добрососедските односи со Бугарија.

Јазик
„Македонски јазик“ или етничка припадност не постоеле сè до 2 август 1944 година. Нивното создавање е дел од целокупната конструкција на посебен небугарски идентитет, чија цел е раскинување на врските помеѓу населението од тогашната СРМ и Бугарија.

Бугарскиот литературен јазик има шест регионални пишани норми (кодификации). Три од нив се базираат на дијалекти и три на бугарски литературен јазик. Создавањето на „македонски јазик“ во 1944 година во поранешна Југославија беше чин на секундарна кодификација (прекодификација) заснована врз бугарскиот литературен јазик, дополнително „збогатена“ со народни форми, со што се симулираше „природен“ процес заснован на дијалект.

Основата врз која е извршена кодификацијата и начинот на кој е наметната сведочат дека официјалниот јазик што се користи во денешна Република Северна Македонија може да се смета само како пишана регионална норма на бугарскиот јазик.

Денес, регионалните верзии на истиот јазик сè уште се зборуваат од двете страни на границата меѓу Бугарија и Република Северна Македонија. Бидејќи локалната норма во Република Северна Македонија беше квалификувана во Уставот како „македонска“, двете страни се согласија да се повикуваат на јазикот во согласност со уставните одредби.

Со Декларација потпишана во 1999 година од премиерите на Бугарија, а потоа и на Република Македонија, двете страни се согласија да го наречат официјалниот јазик на земјата „… македонски, во согласност со Уставот на Република Македонија“. Овој компромис го отвори патот за потпишување на голем број билатерални договори и беше од суштинско значење за воспоставување на нормални соседски односи.

Истата одредба е утврдена во Договорот. Ние веруваме дека преку оваа одредба, нашите земји направија огромен чекор кон решавање на разликите по ова прашање. Оваа клаузула претпоставува, меѓу другото, разбирање на бугарската страна дека официјалниот јазик на сегашна Република Северна Македонија е кодиран со правна норма во нејзиниот прв устав како независна држава, усвоен на 17 ноември 1991 година.

Терминот „македонски јазик“ што се користи во Договорот од Преспа во 2018 година за целите на овој договор не е задолжителен за трети земји – клучен принцип во јавното меѓународно право. Иако овој термин се користи и во извештаите на Третата конференција на Обединетите нации за стандардизација на географските имиња од 1977 година, споменатата експертска конференција нема политички карактер и нејзините одлуки не произведуваат правно обврзувачки последици во однос на признавањето на т.н. наречен „македонски јазик“.

Со оглед на горенаведеното, Бугарија инсистира на тоа дека документите на ЕУ (и пред и по пристапувањето во ЕУ) се однесуваат на „официјалниот јазик на Република Северна Македонија“ или, во случај на апсолутна потреба, на „македонски јазик“ со вездичка и објаснување подолу како што следува: „според Уставот на Република Северна Македонија“.

Малцински тврдења
Со потпишување на Договорот, Република Северна Македонија се согласи дека нема објективни историски или демографски основи за барање статус на малцинство за која било група граѓани на територијата на Бугарија. Во кршење на чл. 11 од Договорот, Скопје не ја смени политиката на поранешните влади за охрабрување и поддршка на поединци и организации кои бараат признавање на непостоечко „македонско малцинство“ во Бугарија.

Бугарија е член на најголемите регионални и меѓународни организации за човекови права и е фокусирана на примена на највисоки меѓународни стандарди во оваа област, во согласност со бугарскиот устав. Правото на бесплатно индивидуално самоидентификување е неразделно поврзано со објективните критериуми поврзани со идентитетот на лицето. Затоа, врз основа на Уставот на Република Бугарија, ова право може да се оствари според кумулативното исполнување и на субјективното (присуство на слободна волја да припаѓа на одредена етничка, верска, јазична малцинска група или заедница) и на објективните критериуми (постоење на реални разлики што објективно го докажуваат постоењето на етничка припадност, религија, јазик, значително различни од оние на мнозинството). Како и другите земји-членки,во овој поглед, Бугарија не доделува колективни, туку само индивидуални права. Затоа, барањата на малцинствата испровоцирани од странство се неприфатливи.

Бугарија очекува Република Северна Македонија да ги исполни своите заложби, да ги суспендира горенаведените политики, веднаш да ги донесе своите позиции и активности во меѓународни организации и форуми во согласност со чл. 11 од Договорот и да се стави крај на нејзината практика за инструментализирање на мултилатерални формати и механизми за следење за вршење непотребен притисок врз Бугарија. Ова ќе биде предуслов за добивање на согласност од Бугарија за секој следен чекор во процесот на интеграција.

Проблемот со името
Бугарија повеќепати ги повикуваше институциите на ЕУ да го користат уставното име на Република Северна Македонија во сите официјални документи на ЕУ.

Во 1992 година, Бугарија прва ја призна тогашната Република Македонија со уставното име. Со текот на годините, Бугарија беше доследна и конструктивна, не се спротивставуваше на употребата на името, кое нејзиниот близок сосед суверено го избра и го запиша како официјално и уставно во нејзината највисока законска норма.

Бугарија никогаш не интервенирала во 27-годишниот спор за името со Грција, но постојано предупредувала на усвојување географска дефиниција како дел од новото име, бидејќи тоа може да покрене понатамошни проблеми во регионот и да покрене неосновани тврдења против Бугарија.

Цели 80 години Скопје молчеше за десетиците илјади убиени Бугари и над 100 000 уапсени од 1944 година

Новото уставно име „Република Северна Македонија“ содржи ваква географска дефиниција. Изборното кратко име Северна Македонија јасно се однесува на географски регион, чиј дел спаѓа во суверената територија на соседните земји, вклучително и Бугарија. Затоа, со цел да се избегнат недоразбирања или погрешно толкување, на 7 мај 2019 година, Бугарија ги информираше ООН дека во духот на блискососедската соработка и поддршка ќе го користи уставното име „Република Северна Македонија“ ерга омнес како единствено име на оваа земја.

Ова прашање може да се затвори откако Република Северна Македонија официјално ќе се изјасни до ООН и сите други меѓународни организации дека употребата на краткото име на државата предвидена во Договорот од Преспа се однесува само на политичкиот субјект „Република Северна Македонија“, а не до географскиот регион Северна Македонија.

НАЧИН НАПРЕД
Бугарија силно ја застапуваше и поддржуваше одлуката на Советот од 25 март 2020 година за отворање преговори за пристапување со Република Северна Македонија. Тој презентираше изјава за записникот на Советот во кој се истакнува неговата национална позиција за пристапување во ЕУ и процесот на стабилизација и асоцијација на Република Северна Македонија. Изјавата ја рефлектира рамковната позиција усвоена од Владата на Република Бугарија на 9 октомври 2019 година и одобрена со Декларација од сите политички партии во бугарскиот парламент.

Изјавата се заснова на разбирање дека добрососедските односи се од хоризонтална важност и затоа треба да се оценуваат во секоја фаза од процесот на пристапување на земјите кандидати. Во оваа смисла, строгата, целосна и неповратна примена на буквата и духот на Договорот за пријателство, добрососедство и соработка ќе остане предуслов за каков било напредок во процесот на пристапување на земјата во ЕУ.

Одржувањето на добрососедските односи, а особено добронамерната имплементација на билатералните договори со земјите-членки на ЕУ, мора да биде составен дел од преговарачката рамка за пристапување на Република Северна Македонија во ЕУ и треба да се следи во согласност со Поглавје 35. ефективно спроведени треба да бидат засегнатите земји-членки.

Бугарија очекува сите партнери во ЕУ да ги земат предвид реалните проблеми на друга земја-членка и се потпира на нивната силна поддршка и солидарност за ова прашање.

Во време кога Бугарија врши притисок за бришење на Македонците како народ (демек сме биле Бугари што говорат на бугарски дијалект), Тито и Сталин биле комунистички диктатори, а Тодор Живков не и еден куп други будалаштини, ние на форумов дискутираме повеќе за Апасиев и Мицкоски, отколку за овие прашања. На луѓе што кога истите работи ни ги правеше Грција, а тоа го прифати евроатлантската меѓународна банда (НАТО и ЕУ) па не бевме примени во НАТО и не ги почнавме преговорите за ЕУ кога во 2008 година ги исполнивме условите што ги бараа од нас (вклучувајќи и прием со референца наместо со името на државата, не ги сметаа за виновни вистинските виновници, туку нашата власт, веројатно сега им е тешко, киога нивните се на власт да се вратат во нормален колосек. Посебно кога тоа го прави земја што ја сметате за пријател - Бугарија. Во која има според вас за вас пријателска власт, таа на Бојко Борисов. Таа власт веќе два месеца се обидува да ја урне бугарскиот народ, но за тоа во медиумите од евроатлантската меѓународна банда се молчи. За протестите во земји во кои бандата сака да ја урне власта, се пишува на големо.
И во 2008 година сите што ја сметаа Грција за виновна што не станавме членка на НАТО, мислење што го поткрепи и меѓународниот суд во Хаг, не беа симпатизери на ВМРО поради некои други, домашни причини. Не е ли крајно време еднаш да се обединиме сите Македонци во борба за нашите човекови права, без разлика кој ги загрозува и дали тоа го поддржуваат странците.
За жал во моментов ни останува само да чекаме дали Германија пред се конечно ќе се стави на страна на правдата и ќе изврши притисок врз владата на Борисов да се однесува нормално, па ќе ги почнеме преговорите за членство во ЕУ или нема да го направи тоа за да не ја загрози владата што Меркел ја поддржува, владата на Борисов. Да потсетам дека Германија ја поддржуваше Бугарија и во времето на Хитлер. За жал ништо не зависи од нас, а Бугарија со оваа и други влади до крајот на преговорите има 35 нови шанси за уцена колку што има поглавја, плус уште една кога ќе се гласа за евентуален прием на нашата земја во ЕУ. Ако до тогаш не ни подари Господ некое друго, подобро решение.

Еве интересно мислење од еден Бугарин. Тиа во најголем дел важи и за односот на Грција кон нашата земја. И генерално за односот на НАТО и ЕУ кои ги прифаќаат уцените кон Македонија.





Поинаков поглед од Софија: За Бугарија е акт на агресија самото постоење на Македонија

Основното обвинување од Софија е што Северна Македонија воопшто постои- и доколку таа нова нација упорно одбива да се самоукине- тоа Бугарија го смета за акт на агресија. Ивајло Дичев за бугарскиот меморандум.

Што прават нашите властодршци кога ќе се најдат во тесно? Уриваат некоја ромска колиба. Им објавуваат света војна на родовите кои самите си ги измислуваат. Политизираат светски кризи како оваа со коронавирусот. И се разбира- ги рекреираат историските војни за Македонија. Не знам како не им се смачи тој евергрин на патриотските гласачи, но во секој случај тој се уште е актуелен и ќе го оттргне малку вниманието на медиумите од неуморните протести на бугарскиот Мејдан.
Во меморандумот, испратен до земјите-членки на ЕУ, нашата влада открива кај југозападниот сосед подмолна „антибугарска идеологија“. Основното обвинување е тоа дека Северна Македонија воопшто постои- и доколку таа нова нација упорно одбива да се самоукине- тоа нашите го сметаат за акт на агресија.
Раѓањето на нациите, се разбира, е сложен процес и никој не може да каже колку ќе биде трајна македонската, како впрочем ни белгиската, шпанската или белоруската нација. Кога ќе кажам некому дека бугарската држава владеела со таа територија севкупно два и нешто века, ми одговараат дека населението е сепак етнички блиско (без едната третина Албанци, се разбира). Кога ќе му дадеме можност на тоа население да дојде кај нас- тие земаат пасош и бегаат кон Германија. Ама ние ги сакаме, сме гинеле за нив, им ги пееме песните...
Од чисто логична гледна точка делува апсурдно Бугарија да потпишува договори со партнер чие постоење го негира; брзањето на времето беше да ги оттргнеме од српските империјалисти, арно ама, сакале или не, ги признавме.

Исмевање со јазикот
Исто толку апсурдни се дежурните обвинувања за јазикот, кој кај нас го сметаат за дијалект на бугарскиот. Само што меѓу официјален јазик и дијалект има разлика, нели? Тие кодифицирале некаков единствен говор, одбран да е најдалеку од бугарскиот и од српскиот, точно како што сме сториле и ние, кога се кодифицирале наречјата, најоддалечените од блиските до српскиот западен дијалект. Кусоглед национализам. Но вака или така- историски факт.
И не ми е познат преседанот денес една држава да се исмева со тоа како се говори во соседната. Преседанот на таа ѕвездичка, со која требало „во крајна нужда“ да се прецизира, дека изразот македонски јазик се употребува „соодветно на Уставот на Република Северна Македонија“. Што точно добиваме од ова самозалажување, не разбирам.

Многу би се радувал кога двете земји би зазеле курс на зближување на нашите јазици со кои секојдневно взаемно се разбираме. Но тоа бара волја и взаемни компромиси, на пример, отворање на бугарскиот кон западните дијалекти, напуштени со сегашната норма. Би било чудесно доколку утре во европскиот парламент се покаже дека нема потреба од бугарско-македонски превод. Но за да се случи тоа треба да се има волја како онаа, која ја имале српските и хрватските панслависти од почетокот на 20 век. А не навреди и популизам.
Сериозна тема во меморандумот се малцинствата. Нема Бугари во Северна Македонија, а кај нас се следи ОМО „Илинден“. Нормалното европско решение е да се признаваат малцинства од двете страни на границата; популистичко- да не се признаваат и од двете. Од меморандумот не разбрав што точно мислиме на таа тема и дали решението треба да биде симетрично. Но се разбира, ако не признаваш постоење на една нација, нема како да го признаеш ни малцинството.

Нечесна блокада
Се се врти околу проклетата историја која на Балканите умешно се користи за балканизација, т.е. за фрагментирање, спротивставување на народите едни против други. Комисијата, која според една единствена потточка од членот 8 од Договорот за добрососедство треба да ги решава спорните прашања, била блокирана, а Скопје ја саботирало. Добро, но сепак не ми е јасно што точно очекуваме од таа Комисија? Во договорот не е наведено. Да издаде научен труд, да изгради музеј? Да не очекуваме некаква европска арбитража? Просто не можам да си претставам како може да се излезе од една нејасно регулирана ситуација како оваа.

Историјата по дефиниција има долга перспектива, избрзани чекори во неа се контрапродуктивни. Да се користат противречностите во таа комисија за сопирање на Скопје на патот кон ЕУ е нечесно. Од огромниот архив на минатото можеме да извадиме секакви случки со кои би се поткрепиле тезите на едните или на другите; но поважно е да имаме морална одговорност кон сегашноста.

Впрочем, темата за „сопственоста“ на Гоце Делчев, за која се расправаат, ми се гледа апсурдна; таа покажува неразбирање на разликата меѓу традиционален етнос и модерна нација. Гоце Делчев е роден како етнички Бугарин, но станува градител на новата македонска нација. Притоа и двете страни го почитуваат, и го чествуваат заедно. Како по ѓаволите успеаја политичарите да го претворат токму него во повод за поделби и омраза?

Тоталитарното наследство

Сосема поинаква е темата, на која треба да работат во таа Комисија- а таа само половично (т.е. само за Северна Македонија) е спомената во меморандумот. Тоа е тоталитарното наследство на 20 век- бугарската окупација на Македонија од профашистички режим, и  комунистичката диктатура во југословенската република која уследи. Тука и двете страни треба да соберат сили критично да си ги осознаат историските вини, и да почнат да си ги зближуваат приказните како многу земји од Западна Европа по војната. Сериозниот исчекор во тој поглед е секој да тргне од сопствената вина, а не да го посочува другиот со прст- но јас такво нешто не гледам ниту во тој меморандум, ниту во јавните ставови на Комисијата. Тоталитарните трауми се вистински важното кое не одбележува; старата историја претставува повеќе научен интерес, и таму постепено нештата на еден или друг начин ќе си дојдат на свое.

Не можам да си замислам дека бугарските граѓани ќе и простат на нашата влада доколку ја сопре Северна Македонија на патот кон Европа. Или поточно ќе и дадат повод на некоја западна држава да ја сопре.
Целата работа повеќе ми делува како пропаганден чад. Затоа што проклетата историја е само еден детаљ од споменатиот Договор за добрососедство, кој што, според нашите, Скопје не го исполнува, а според мене- и двете страни наполно го игнорираат. Во него пишува за трговската размена, за културата, за транспортната инфраструктура. Како не напишаа еден меморандум за тие, далеку поважни, по европски теми! Само проклетиот историски чад кој има за цел да го оттргнува вниманието од неспособноста на властодршците, и крај Искар и крај Вардар. Како што напиша новинарот Николај Крстев:
„Наместо да спориме чиј е Гоце Делчев, нели е подобро да изградиме заедничка магистрала која ќе го носи името на тој наш херој?“

Ивајло Дичев е професор по културна антропологија на Универзитетот во Софија и предавач на Универзитети во САД и Франција.

https://www.dw.com/mk/%D0%B7%D0%B0-%D0%B1%D1%83%D0%B3%D0%B0%D1%80%D0%B8%D1%98%D0%B0-%D0%B5-%D0%B0%D0%BA%D1%82-%D0%BD%D0%B0-%D0%B0%D0%B3%D1%80%D0%B5%D1%81%D0%B8%D1%98%D0%B0-%D1%81%D0%B0%D0%BC%D0%BE%D1%82%D0%BE-%D0%BF%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE%D0%B5%D1%9A%D0%B5-%D0%BD%D0%B0-%D1%81%D0%B5%D0%B2%D0%B5%D1%80%D0%BD%D0%B0-%D0%BC%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BD%D0%B8%D1%98%D0%B0/a-54965301

Ивајло Дичев е докажан пријател на Македонија и ова не е прв пат тој да ги критикува бугарските ставови.