Цвеќе

Се сее дома, од декември до февруари, на температура од 20 до 22°С и тоа во растресита хумусна почва со рН 5,5 – 5,6, а бидејќи бегониите им припаѓаат на сортите што ‘ртат на светлина, семките не се покриваат со земја туку само лесно се притискаат. Ваквите садови се поставуваат во суви и светли простории заштитени од провев. Во случај кога зимските денови се темни мора да се вклучи дополнително светло, кое ќе биде поставено на оддалеченост од 60 см. По 3 недели температурата треба да се спушти на 18°С. По 6 до 7 недели се избираат цврсти израстоци и на температура од 17 до 18°С се расадуваат на почва со супстрат и понатаму се расадуваат сè додека не постигнат доволно силни корења. За тоа време треба да има 16 см. Кој не сака да се занимава со ова може да набави готови расади на бегонии. Тие се расадуваат во средината на мај на растојание од 20 до 25 см во почви богати со хранливи состојки. Местото каде што се одгледуваат треба секогаш да е сончево, а во сувите денови мораат дополнително и доволно да се залеваат.







http://hortikultura.mk/begonija-kralica-na-eksterierot/

Индискиот јоргован (Lagerstroemia indica) претставува декоративно дрво, односно жбун, а посебно се истакнува со своите цветови. Води потекло од Индија и Кина, а се простира дури до Австралија. Во зависност од желбата и начинот на одгледување, индискиот јоргован може да се одгледува во вид на жбун или како помало дрво, што се лесно постигнува со поткастрување.
Индискиот јоргован може да се одгледува како самостојно растение (солитер), во групи или дрвореди, додека пак ниските форми може да се одгледуваат на тераси – најчесто на Медитеранот може да се види ваква слика. Многу е едноставен за одржување.

http://hortikultura.mk/wp-content/uploads/2014/12/hortikultura.mk_indiski_jorgovan_lagerstroemia_2.jpg



Во природата достигнува висина до 8 метри, додека пак на нашето поднебје не достигнува повеќе од 3-4 метри. Поради својата отпорност на ниски температури, може да го насадите и во градината. Доколку го посадите во саксија ќе цвета многу малку. Цветовите, по кои е препознатлив, може да бидат бели, црвени, виолетови или розеви. Групирани се во вид на помали букети.
Цвета во текот на летото и есента (јуни-октомври). После цветањето, се создават плодови/чаури, кои на гранките остануваат до следната пролет. Покрај неверојатно декоративните цветови, бојата на стеблото е исто така доаѓа до израз со своите прошарани црвено-кафеави линии.





Индискиот јоргован бара сончеви позиции, по можност во текот на целиот ден. Во лето залевањето со вода треба да биде редовно, но умерено. Ова правило важи доколку почвата е добро дренирана, односно да не ја задржува водата. Составот на земјиштето не е толку битен, меѓутоа почвата треба да биде неутрална до благо кисела. Се препорачува прихранување за да се добие обилно цветање. Поткаструвањето е особено битно, бидејќи цветовите се формираат на гранки од тековната година, така да пред почетокот на вегетацијата треба да се отстранат слабите и непотребни гранки. Се размножува со семе или резници. Семето пред сеидба се потопува во вода 24 часа, а потоа се сее на длабочина колку пречникот на семето. Константна влажност и температура од околу 24°С се идеални услови за одгледување. Се размножува со полудрвенети резници во текот на летото и есента.

Внесете некоја новина во вашата градина или тераса и уживајте во боите на цветовите !!!





http://hortikultura.mk/indiski-jorgovan/

ПЕТУНИЈА – ОМИЛЕНО БАЛКОНСКО ЦВЕЌЕ

Петунијата е сезонско цвеќе, едно од најраспространетите цветни видови во летниот период, посебно на балконите како саксиско цвеќе, но и во дворот. Доколку уживате во цвеќето, вистинско време е да ја подготвите вашата тераса за петунија. Ова цвеќе е чувствително на дожд, но и покрај тоа, поради прекрасните шарени бои на цветовите шири добро расположение.

Достапни се во разни бои, со единечни или двојни цветови, шарени, еднобојни, а некои од нив даваат и прекрасен мирис. Цветаат во текот на целото лето. Петинијата се сеe во хумус, во саксии со големина 7 до 9 см и корито од 40 см на растојание од 15 см помеѓу растение



Во оние области каде што климата е студена и влажна може да се сади петунијата “мултифлора”, која се карактеризира со мали  цветови, а сортата “лавандна бура” успешно се развива и цвета во влажни региони и тоа со големи и бујни цветови. Оваа билка цвета густо и тоа со височина од 30 см. Виолетовите цветови стојат широко отворени од мај до ноември и тоа со широчина од 9 см.

Исто така, отпорна на време и наменета за украсување балкони, висечки саксии или за во цветни килими е сортата Fortunia puple wave пурпурно-виолетови цветови со пречник од 6 см. Цврста и нискорастечка со средно силен раст е сортата Fortunia rosy wave, која цвета со интензивни темно-розови цветови.

Петуниите се сеат во период од февруари до март во садови за расад во песокливо хумусна почва на температура од 20 до 22 степена. Семките не треба да се покријат со земја или, пак, да се чуваат во влага. Никулците се јавуваат за околу 3 недели и тогаш температурата може да се супушти на 17 °С. По 4 недели од сеењето се пробираат, се ставаат во садови со 9 см земја и се култивираат на температураод 14 °С.

Можат да се пресадуваат кон средината на мај на сончево место на површина 30 х 40 см на пропустлива почва, која не е многу наѓубрена. При суша мора да се залеваат обилно и тоа секој ден. Овенатите цветови треба веднаш да се отстранат.

http://hortikultura.mk/omileno-balkonsko-cveke-petunija/

ВОСОЧЕН ЦВЕТ ВО ДОМОТ

h

Хојата (Hoya carnosa) или уште позната како восочен цвет, потекнува од Источна Индија, Јужна Кина и Бурма. Тоа е ползечко растение кое достига 5 метри должина. Листовите се темнозелени и со сребренобели пеги и се доста декоративни, меѓутоа цветот е права атракција.
Цветот по боја е жолтеникав или бледо розев. Во средината на цветот има 5 месести жлезди кои имаат бледо розева или црвена боја. Хојата се качува по ѕид или некоја потпора. Може да цвета во било кое време на летото, меѓутоа воглавно цвета во јуни, а потоа повторно и во септември. Цветните дршки на овенатите цветови не треба да се откинуваат, бидејќи од нив излегуваат нови цветови. Тие испуштаат медоносна течност со која цветот пријатно мириса.







Расте на светли места, но не на директно сонце. Хојата поднесува температура од 10°С зимно време, а летно време 24°С. Во лето се полева еднаш неделно, а во зима еднаш во две недели. Листовите се прскаат со млака вода секои 14 дена. Не поднесува поткастрување. Се размножува со резници кои се земаат од врвот на стеблото и се ставаат во земја помешана со песок и тресет. На резот се става хормонски прашок, резницата се става под пластична кеса со неколку дупчиња на неа на температура од 21°С.

Хојата најдобро цвета доколку е малку „стеснета“ во саксија и затоа немојте да ја пресадувате секоја година. Исто така, новата саксија треба да биде само за еден број поголема од претходната саксија при пресадување. Ако и обезбедите доволно светлина, хојата ќе ви возврати со атрактивни цветови во облик на падобран.







http://hortikultura.mk/vosocen-cvet-vo-domot/

Перуниката (лат. Iris) спаѓа во групата на луковичести растенија, но се одгледуваат и како повеќегодишни зелјести растенија. Потекнува од Медитеранот, Средниот Исток и од Северна Африка, од каде што се проширила низ цела Европа, освен на крајниот север. Позната е од времето на старите Египќани, каде што се употребувала за правење на мириси. Домашното име го добила по словенскиот бог Перун. Се верува дека на местото каде ќе удри гром расте перуниката со исклучително привлечни и прекрасни бои. Има повеќе вариетети и многу сорти кои се употребуваат во хортикултурата.



Расте со самоникнување на каменити и суви места, доста сончеви. Најчесто се среќаваат низ домашни дворови како украсно растение. Расте од 30-100 cm. Листот на билката има облик на меч, а цветот е многу убав и може да биде во нијанси од плава до пурпурна боја, може да биде и потполно бел, но и жолт (барска перуника).

Цветовите се развиваат на врвот од стеблото и ги има, најчесто, по три цвета. Тие се составени од 6 цветни листови распоредени во два реда од кои надворешните се свиткани, а внатрешните прави. Цветовите имаат пријатна миризба. Цвета од мај до јули. Во сенка не цвета.



Перуниката расте на различни типови на почва, но за одгледување бара среднолесна и плодна почва, со нормална влажност и киселост pH 5-7. Не е погодна тешка, многу кисела и влажна почва.
Нејзиното размножување е со помош на расад, со делење на изданоци и со делење на ризомот. Почнува со сеење на семето во рана пролет, но е потребно 3 до 8 години за да процвета и да се развие квалитетен ризом. Се применува само за селектирање на нови украсни сорти. Делење на изданците и на ризомот е најчест начин на размножување. Изданоците и ризомот се издвојуваат од старите засади во есен, по вадењето на ризомот. Прво се издвојуваат вршните изданоци и ситните ризоми и се чуваат до садењето.

Луковиците треба да се садат на длабочина во почвата 2 пати поголема од висината на самата луковица.



Постојат околу 300 различни видови на на ирис, меѓу кои најпознати се: iris germanica, iris pseudacorus, iris louisiana и iris hollandica.
Зборот ирис со јазикот на цвеќето симболизира елоквентност. Во зависност од нивната боја, ирисите пренесуваат различни пораки. Пурпурниот ирис е симбол на мудрост и ласкање. Син ирис симболизира вера и надеж. Жолт ирис симболизира страст, додека бел ирис симболизира невиност. Ирисот како подарок може да се искористи за да се пренесат многу емоции. Денес најчеста употреба има во козметичката и индустријата за парфеми.

Како режан цвет ирисот важи за прекрасен детаљ за ентериери…

http://hortikultura.mk/perunika-magicen-cvet/

Според одредени верувања, циклама е цвеќе – симбол на искреност, длабока љубов, сигурност и среќа. На местата каде таа е поставена и се одгледува нема недоразбирања и зло туку баш напротив, компромис и разбирање, бидејќи според одредени древни верувања таа претставува симбол на смиреност и хармонија.



Цикламата (лат. Cyclamen) е повеќегодишно растение – едно од најпопуларните зимски собни растенија. Во однос на условите за одгледување на овој вид на цвеќе особено нагласуваме дека цикламата најдобро успева во студена просторија која не е премногу затоплена. Во периодот на мирување во времето на пресадување, потребно да ја поставиме во просторија која не е премногу топла, но и да не се поставува на места каде може да заледи или да биде поставено изложена на ниски температури.

Цвета од почетокот на есента до касна пролет. Цветовите на овој вид растение се со широк спектар на бои: бела, розова, црвена, виолетова или пак во две комбинации. Специфичната убавина на ова растение особено ја красат листовите во специфичен облик, особено облик на срце.
Постојат неколку видови на циклама: ниски (џуџе) циклами, малку поголеми и циклама со средна и стандардна големина која расте до 30 cm висина.

Без разлика каков вид ќе одберете, секој од различните видови опстојува на ниски температури до 5 степени. Не се препорачува да се поставува во просторија која е затоплена и со сув воздух, бидејќи лисјата брзо ќе овенат.
Препорачуваме да се чува во простории кои не се грејат, каде што температурата е помеѓу 10 и 15 степени. За овој вид на растение потребно е изложеност на светлина, но не се препорачува директна изложеност на сончеви зраци. Најсоодветно е да се постави до прозорец или во ходник кои се наоѓаат на северната или источната страна.
Вистинските љубители на ова цвеќе успеваат со својата грижа и вложен труд при одгледувањето да и овозможат на цикламата повторно цветање и во текот на следната година.



Доколку е добро негувана, цикламата може да цвета сè до месец март во тековната година. За периодот до март потребно е да се врши наводнување, да се отстранат цветовите кои се суви и да се врши дополнително хранење, но се препорачува само еднаш во текот на неделата.
Во текот на пролетта цикламата го запира својот раст и престанува со развојот на нови цветови. Кога цвета обилно тогаш цветовите и се помали. Потоа следи период на мирување во кој не се наводнува и не е потребно дополнително хранење бидејќи треба да се почека да сите листови се исушат во целост и да се отстранат за да може после повторно да цветаат. Во текот на месец мај може да се постави на балконот или во градината. Во средината на летото кога ќе почнат да се развиваат нови лисја тогаш е потребно да се овозможи пресадување на растението. Кога ќе се изврши пресадување повторно треба да се постави на светло место и да се врши редовно наводнување.
Доколку се придржувате кон советите, овој вид на растение може да опстои и да цвета и неколку години редоследно.

Ериката претставува украсна есенска убавица која обожава ладно време. Претставува зимзелено растение со потекло од Африка и во зависност од видот на растението, можат да опстојат во услови на студ и ниски температури. Дознајте кој вид може да се одгледува во вашата градина, а кој во домот.

Садниците за овој вид на украсни растенија се со задоволителна цена и се сѐ популарни за одгледување за добивање на прекрасен изглед на градината. Ги има во повеќе нијанси – розева, виолетова и бела. Покрај тоа што се користат како декоративни билки имаат и лековито својство и се користат за лечење на депресија и меланхолија.



Ерика gracilis (розеви цветови) и Ерика hiemalis (розеви и бели цветови) се собни растенија. Оптималната температура во која можат да опстојат е од 5 до 15°С. Идеално место каде можат да се постават е зимската градина или затворен балкон, но секако не во близина на радијатор или извор на топлина. Видови како Erica carnea и mooretown ruby се отпорни на ладно и можат да цветаат и во услови на снег и мраз.

Во летниот период задолжително е редовно секојдневно наводнување, додека пак за во есен и зима се препорачува повремено наводнување. После прецветувањето треба да се поткастри – да се отстранат свенатите цветни гранки. Особено е важно дека земјата никогаш не треба да биде сува. За размножување на ова растение се препорачува летниот период, особено месец август. Доколку ги садите во градината, препорачливо е да ги насадите садниците во групи на растојание од 20 cm и преку нив да поставите мулч.

http://hortikultura.mk/wp-content/uploads/2014/12/hortikultura.mk_erica_7.jpg

http://hortikultura.mk/erica-spas-od-zimska-melanholija/

Посебен вид на растение од групата на Polypodiaceae папрати е токму папрат од родот Nephrolepis. Се карактеризира со особено убав облик, со широки лисја кои наликуваат на растение – грмушка. Често, овој вид на папрат се одгледува и како собно растение поради тоа што е најсоодветно да се одгледува во домашни услови, бидејќи може да опстои и во помалку осветлени места, но може да биде изложено и на поголема светлина. Постојат околу 40 видови на папрат од родот Nephrolepis, кои потекнуваат од тропските области на Азија, Африка, Централна Америка и Западна Индија.



Листовите на овој вид папрат можат да достигнат и до 1 метар и затоа и се нарекува и кралица на дождовните шуми. Листовите се со светло зелена боја, во вид на триаголник или со брановидна форма. Листовите од видот на Nephrolepis exaltata Bostoniensis, познат како Бостонски папрат се карактеризираат со должина од 90 до 120 см. Кај видот Nephrolepis exaltata Whitmannii листовите се сосема мали. Специфичен вид на папрат е Nephrolepis exaltata Tiger, чии листови се со бледo зелена или жолта боја.

Ова едногодишно растение има срцевидни светлозелени листови, покриени со нежни влакненца и бушави мaли цветчиња кои може да бидат бели, сини и розови. Цвета од мај до доцна есен. Овенатите цветови треба редовно да се отстрануваат за да се продолжи времето на цветање.

Расте како грмушка до 30 cm во височина, освен видот Blue bouqet кој расте до 50 cm. Може да се сади во градината или во саксии, во хумусна земја. Треба да се сади на сончево место или во лесна полусенка, на место заштитено од ветар. Бара многу влага и затоа во лето треба секојдневно да се полева.

Посадете го во `ртилиште во февруари или март, а младите растенија пресадете ги надвор кога ќе помине опасноста од мразеви.

http://www.sezadomot.com.mk/napis994.htm

Родот фикус има многу видови, а веројатно најпознато растение од овој род е смоквата. Но и домашниот фикус е многу познат и се сретнува во многу домови. Најчесто го сретнуваме видот “elastica”, но и вариететите “robusta” (со зелени кожести листови) и “tricolor” (со шарени листови). Интересен е и видот “lyrata” чии листови се зелени со изразено жолти лисни жили и личат на виолина. Фикусот расте прилично брзо, така да мора да му обезбедите доволно простор.

Најдобри услови за одгледување се многу светло и умерена температура. Ако се наоѓа на место со малку светлина, ќе расте побавно.

Полевајте го еднаш седмично во зима, а во лето два пати. Не дозволувајте да остане вода во подлошката. По петнаесетина минути истурете го вишокот вода. Ова е особено важно да го правите додека е растението младо, бидејќи може брзо да угине.

Прихранувајте го во летниот период два пати месечно.

Растението се расадува додека е младо. Подоцна, кога веќе е во голема саксија, нежно тргнете го горниот слој земја, и заменете го со нов.

Додека е растението младо пожелно е да ставите стап до стеблото, за да има потпора додека расте.

Ако сакате да ја ограничите висината, режете ги листовите на врвот. Овие резници може да ги користите за размножување. Едноставно ставете ги во земја, или пак прво во вода, а откако ќе излезат коренчиња во земја. Може да се размножи и од изданок од стеблото. Тоа е всушност дел долг околу 10 см со еден лист.

Кога растението старее, долните листови најчесто отпаѓаат. Ако ова се случи на младо растение, тоа значи дека премногу го залевате. Ако листовите што отпаднале имаат кафени флеки, значи дека му е преладно.

Teo напиша:Gledajte kakvi cvekjinja najdov...Znae nekoj shto se ovie...



da toa se eden vid beli radi !

Пишува: м-р Томе Тимов

Газанијата е извонредно декоративно цвеќе кое се сади во големи леи во густ насад каде што изгледа многу атрактивно. Цветот е во полн развој само при директна сончева светлина. Многу е важно газанијата да биде изложена на сонце и заштитена од ветер. Во летниот период ова растение не бара многу вода и е отпорно на суша. Најпогодни за негово одгледување се лесно песокливи почви кои се добро дренирани.

Размножување

Семето на газанијата се сее кон крајот на зимата или во почетокот на пролетта во мешавина од тресет и песок, каде што при температура од 20 Целзиусови степени ќе изрти во период од две недели. Потоа се пренесува во пластеник или стакленик со оптимална температура од 24 степени, со цел да се добијат што поздрави и поразвиени растенија. Растенијата во полна зрелост можат да се размножат со резници доцна во летото или во почетокот на есента. Произведените растенија се држат во текот на зимата во топли леи затоа што не поднесуваат ниски температури, а во мај се садат на растојание од 30 до 40 сантиметри.

Болести и штетници

Растенијата треба редовно да се контролираат за навремено да се реагира ако се појават штетници како што се растителните вошки и трипсот за кои треба да се применуваат инсектициди.

Од болестите може да се појави трулеж на долниот дел на стеблото или коренот и пегавост на листовите што е карактеристика за одгледувањето во стакленици каде што има преголема влажност. Инаку, ова растение е многу отпорно на болести и може да се препорача за одгледување на почетници.

http://www.ffrm.org.mk/index.php?option=com_content&view=article&id=763:gazanija-raskoshno-i-mnogu-otporno-cvekje&catid=67:cvekjarstvo&Itemid=139

Целозијата е нежно едногодишно растение кое со своите цветови ги краси градините. Потекнува од топлите краеви на Азија и Африка, а разликуваме два основни вида.

Celosia Plumosa има цвет кој наликува на перјаница и често ова растение го нарекуваат лисичина опашка. Високо е 20-60 cm, а класестите цветови може да бидат бели, жолти, портокалови, розови или црвени..

Celosia Cristata има цвет кој е збиен, цврст, брановиден и го нарекуваат петлова кикиришка. Може да порасне и до 1 метар, а интересно е што стеблото и лисните жили на растенијата со поинтензивни бои (црвена, виолетова) се обоени како цветовите..



Двата вида треба да се посадат на сончево место во богата со хумус почва и редовно да се залеваат. Почнуваат да цветаат во јули и цветаат до крајот на есента. Петловата кикиришка може да се користи и како режано цвеќе, а погодна е и за во суви аранжмани. При сушењето цветовите треба да се свртени надолу, а се сушат под сенка на отворено или добро проветрено место..

Целозиите се многу осетливи на мраз, па на отворено се садат дури кога ќе помине опасноста од замрзнување. Во март може да ги посадите на затворено, а во средината на мај младите растенија да ги пресадите во градината.

http://www.sezadomot.com.mk/napis1004.htm