Бугари, Македонско Бугарско прашање....

Не е добро за нас ако во Бугарија се добиваат избори со македонското прашање, затоа што тоа би значело дека мнозинството Бугари не го признаваат нашето индивидуално право за самоопределување. Не би се согласил дека режимот на Заев е подобар од режимот на Груевски. СИте параметри го покажуваат тоа. И задолжувањето и капиталните инвестиции и пандемијата посебно со набавките на вакцини сега или маски на почеток на кризата. Никогаш до сега судски спор (помеѓу државата и Макпетрол за ГАМА) не се решавал со носење на закон во Собранието место пресуда на суд, а тоа се случува во моментов и тоа по брза, скратена постапка како да е тоа најважна работа во моментов во Македонија.

Да се вратам на темата. Вице премиерот на Бугарија, Каракачанов изјави „Ќе излезе дека Македонците постојат од времето на апостол Павле, а дека Исус Христос бил Македонец. Само ние Бугарите сме некакво долно племе ...“ Македонците постоеле пред свети апостол Павле и тој дошол на македонски повик во Македонија за да го донесе христијанството од каде се раширило низ Европа па од таму низ светот. Ако Исус живеел во време на бугарската фашистичка окупација на Македонија, како Евреин не би завршил распнат на крст, туку во гасна комора во Треблинка.

На сликата е втората страна од Њујорк Тајмс од 26 мај 1903 година. Објавена е веста за смртта на Гоце Делчев испратена од бугарскиот дописник на весникот од Софија. Секој во Македонија пред се што не е слепец или заевиста (квислинг) може да прочита дека Гоце Делчев е Македонец и македонски лидер. Иако според режимот на Заев и неговиот содружник Ахмети Делчев е заеднички борец при што Бугарите како заедничко подразбираат бугарско, Господ памет да им да де и на соседите и на нашиве.

Интересни историски факти и од страна на историчарот Митко Панов во интервјуто за МКД.мк. Во времето на светите Кирил и Методиј бугарските владетели биле пагани и христијаните биле во илегала. Чесите и Словаците порано од Бугарите го имаат примено христијанството, и од тука доаѓа ветото на овие две земји со што го суспендираа договореното меѓу браќата Борисов и Заев.

На следниот линк можете да видите како е одбележано местото на кое бугарските фашисти правела злосторства во Гција. Плочата е на грчки, англиски и бугарски јазик, за да разберат и Грците и туристите и сонародниците на злосторниците од времето на Втората светска војна.

https://infomax.mk/wp/%d1%84%d0%be%d1%82%d0%be-%d0%bc%d0%b0%d0%ba%d0%b5%d0%b4%d0%be%d0%bd%d0%b8%d1%98%d0%b0-%d0%b5-%d0%b1a%d0%bda%d0%bda-%d0%b4p%d0%b6a%d0%b2%d0%b0-%d0%b2%d0%be-%d0%b3%d1%80%d1%86%d0%b8/

Dino го објави на Мелница многу пред твоите дпне оФци од нимфомакс. Не изненадува и да виделе од овде.

https://melnica.forummk.com/t2281-topic#81024

За жал не го следам форумот за историја. Пред пензионирањето бев информатичар, па еве најдов каде (моја претпоставка) е објавен оригиналот на веста. Овој линк е добар за петоколонашите, заевистите (во светот наречени квислинзи0. Можеби некој ќе се врати кон патриотизмот. Има интересни документи.

Изворот е МАКЕДОНСКА НАЦИОНАЛНА АКАДЕМИЈА.

Еве нешто друго за Македонија и Македонците што повеќе се однесува на мојот идентитет што заевистите го сметаат за грчка историја, но и на вториот наш непријател, Бугарија. Се работи за делото на далматинецот Винко Прибојевич, научник од 16 век кој пишува за Македонскиот Полуостров (подоцна преименуван во Балкански) . Според напишаното во книгата, која била забранета од папата и случајно е зачуван еден примерок Александар, Самуил и свети Климент, на пример, во 1525 година би се разбрале меѓу себе на својот мајчин јазик.

Еве го целосниот коментар за книгата објавен на овој ФБ статус.


Во оваа исклучително интересна книга професор Винко Прибојевич, користејќи голем број цитати од грчки и латински писатели, тврди дека Македонците отсекогаш го зборувале јазикот којшто го зборувале и во 1525-та година, кога тој ја пишувал својата книга. Според него, Македонците живееле на овие простори и во 16-от век, како што живееле и во вековите што претходеле.

Како исклучително учен човек за тоа време, одличен познавач на античката, класична историја е роден на островот Хвар, каде што завршил основно образование, Винко Пробојевич заминал најпрво на студии по теологија за подоцна да специјализира во Италија и да стане еден од најугледните професори по теологија во тоа време.

Бидејќи бил добро упатен во историјата на Балканскиот полуостров, кој патем тој го нарекува Македонскиот полуостров, Прибојевич во својата книга користи голем број изворни податоци, кои ги собрал по тогашните библиотеки, архиви и доминикански манастири. Токму затоа во воведното обраќање до својот пријател Петар, Патрициј и заповедник на Галија, кој најверојатно го платил печатењето на книгата, меѓу другото бара книгата „да биде издадена за општа полза на сите, но без да се исфрлаат цитатите на писателите наведени паралелно со главниот текст отстрана“.

И според цитатите, и според она што професорот го открил истражувајќи ја историјата, а врз основа на разликите во говорот меѓу Македонците и Грците, сосема е јасно дека Македонците никако не можат да бидат Грци, не знаат грчки, туку и тогаш, и секогаш, само својот мајчин, македонски јазик.

Самиот Тукидид, вели Прибојевич во 1525-та година, кој ја пишува книгата, тврди дека „Македонија зафаќа простор од Византија, Тракија, Мизија и Илирија“, а „разликата меѓу Грците и Македонците веднаш се воочува од карактерот и начинот на живеење, а со таква спротивност во карактерите и обичаите не може да стане збор дека Грците и Македонците се ист народ“.

Оттука, продолжува Прибојевич во својата книга од почетокот на 16-ти век, „кога атињанинот Диоскип требало да се пресмета во двобој со Македонецот Хорат, меѓу војниците на Александар, како што пренесува Квинт Курциј, Грците биле тие што го бодреле својот Диоскип.

Зошто, вели Прибојевич, „ако Македонците биле Грци, грчките војници не го бодреле Македонецот Хорат, како што го бодреле Гркот Диоскип?“ Самиот Пробојевич поставува уште многу вакви прашања, користејќи изворни сведоштва што ги собрал истражувајќи за историјата на автохтоните народи на Македонскиот полуостров.

Античките и средновековните Македонци зборувале ист јазик!?

Во оваа исклучително интересна книга за Македонија и Македонците, професор Винко Прибојевич, користејќи голем број цитати од грчки и латински писатели, всушност потврдува дека Македонците отсекогаш го зборувале јазикот којшто го зборувале и таа 1525-та година кога тој ја пишува својата книга. Значи, според него, Македонците живееле на овие простори и во тоа време, во почеток на 16-от век, како што живееле и во вековите што претходеле.

Ваквото тврдење на Прибојевич секако не и лежи на срце на македонската петта колона која тврди дека имало голема празнина, без Македонци, од времето на апостол Павле до книгата на Крсте Петков Мисирков во 1903-та година, односно дека Македонците исчезнале заедно со јазикот, обичаите, традицијата и својата историја. Дека тоа е обична измислица на оние што не се чувствуваат, и никогаш не се чувствувале Македонци, може да се види кај Прибојевич уште во 1525-та година, а не денес.

Имено, тој тврди дека Македонците во тоа време, во времето во кое тој живеел, го зборувале ‘истиот свој јазик каков што користеле и пред 1500 години, кога Грците не можеле да ги разберат што зборуваат па морало да се преведува’. Еве што вели професорот од Венеција од 16-ти век: „Затоа што некои писатели тврдат дека Македонците треба да се вбројуваат во Грци, како приговор изнесувам едно мислење на Квинт Курциј од неговата книга „Делата на Александар Велики“.

Тој појасно од сонце го разликува македонскиот јазик од грчкиот, па како бел ден може да се види дека македонскиот говор никако не можела го разбере целата војска на Александар Велики, затоа што еден дел од неговата војска биле Грци. Така, кога на Македонецот Филота, син на Парменион, кој требало да се брани пред македонското Собрание, Александар му рекол: ‘Филота, Македонците ќе ти изречат пресуда; те прашувам дали ќе им зборуваш на мајчин јазик’, а тој рекол дека нема да зборува на мајчин јазик, затоа што сите нема да го разберат.

Тогаш Александар веднаш додал дека Филота го мрази својот мајчин јазик“. Ако Македонците биле Грци, тогаш овој проблем воопшто не би бил проблем, зашто сите би зборувале грчки јазик. Фактот дека мајчиниот јазик на Македонците се разликувал од оној на Грците во војската на Александар Македонски, јасно покажува дека Македонците никогаш не се чувствувале Грци, бидејќи припадноста на еден народ, како што вели Прибојевич, најдобро се докажува со единственоста на јазикот, па „за припадници на еден народ ги сметаме оние кои уште од најрана доба заедно со мајчиното млеко го примаат истиот јазик“.

Ако Македонците и Грците биле ист народ, смета Прибојевич, тогаш немало потреба Александар Велики да се нарекува крал на Македонците и Грците туку само крал на Грците. Значи, вели тој во својата книга стара пет века, бидејќи Македонците имаат свој јазик, а тој јазик не паднал од небо, јасно е дека тие отсекогаш па и денес, како што сведочи и големиот Филип од Бергамо, го имале истиот јазик што го говорат и сега.

Ако е така во 1525-та година, кога е кажано и напишано од Прибојевич, тогаш сосема е веројатно дека Александар Македонски и цар Самуил зборувале ист јазик, оној што го зборувале Македонците отсекогаш. Според Прибојевич, Александар, Самуил и свети Климент, на пример, во 1525 година би се разбрале меѓу себе на својот мајчин јазик!

Немало писатели кои верно би ги прикажале делата на Македонците!

Според Прибојевич, „немало писатели кои верно би ги прикажале делата на Македонците“, па „голем дел од нивната најстара историја по Александар Македонски останала непозната“. Но, сепак, и оние податоци, кои, макар и против своја волја, како што вели, ги пружале другите автори, доволно јасно укажуваат на тоа дека ниту во воената слава, ниту во поседувањето на многу земји, подоцнежните таканаречени Словени не заостануваат зад ниту еден народ, туку, напротив, со своето славно потекло им заповедале на други народи.

Записите на Јулиј Капитолин, Требелиј Полион, Флавиј Вописк, Секс Аурелиј Виктор, Еутропија, ѓакон Павле и многу други по нив, пишува Прибојевич, потврдуваат дека многу римски цареви и многу папи се таканаречени Словени. Но, кога и само накратко би ги раскажал нивните дела, вели тој, би морал да напишам многу томови. Притоа, вели професорот од Венеција, не можам молчејќи да поминат преку овие факти:„Кога битките биле на море или на копно, Словените секогаш или ги совладувале своите непријатели или во машка борба ја наоѓале својата смрт.

Ништо кај нив не се смета пославно и подостоинствено од тоа да се победи или да се загине во јунашка борба. Затоа кога сакаат нешто да им веруваат, се колнат со зборовите “Да умрам веднаш, ако тоа не е така”. Словените сметаат дека не е важно дали ќе загинат или ќе победат, доколку тргнат напред со својата желба за слава.

Можеби е чудно, пишува Пробојевич, но сепак треба да се знае вистината дека дури и турскиот султан неверојатно многу ги ценел луѓето од македонско потекло, и затоа токму од нив ги именувал речиси сите главни команданти на војката, па така од нив формира силен одред од 20.000 луѓе за лична стража.

Затоа, за жал, фактите зборуваат, особено во она наше несретно време, пишува Прибојевич во 1525-та годона, дека Отоманските окупатори, со помош на вакви одреди, совладуваат кралства, заземаат царстава, освојуваат утврдени градови и со сите сили настојуваат да го срушат римското царство и да ја сотрат вистинската вера.

И не само Отоманската сега, туку и Малетачката република која била некогаш страв и трепет за своите непријатели, особено на море, најсилна била тогаш кога во своите редови имала словенски војници. Всушност, никој никогаш не видел овие народи, кои подоцна биле наречени Словени, да бидат млитави за борба или да веднат глава пред својот непријател“, завршува професорот Прибојевич.

Римјаните измислуваа провинции само да го снема името Македонија!

Во својата книга за Македонскиот полуостров и неговата историја, но онаа историја што не ја прекроиле или искривиле противниците на балканските народи, почнувајќи од антиката па сè до таа 1525-та година, кога ја пишувал книгата, Прибојевич изнесува стотици цитати и имиња на автори кои ги користи како извори за да ја поткрепи својата теза за прекинатата историја на народот кој на Балканскиот полуостров се доселил наводно дури во шестиот век.

Според него, таканаречените Словени, се разбира под други имиња, отсекогаш биле тука, а преселбата е измислена само за да се поништи континиутетот на опстојувањето на древниот народ низ вековите. За Прибојевич, кој е роден на островот Хвар, сите поделби на овој дел од Европа биле правени само за да се поништи автохтоноста на народот што живеел на своите вековни огништа со илјадници години.

Затоа тој тврди дека треба да се напушти старата поделба на покраини, која непријателите успеале да им ја врежат на таканаречените Словени, и повторно да се користи единствено точната и природна граница на народите што живеат, како што вели, на Македонскиот полуостров. Зборувајќи како Далматинец за Далмација, ја опишува и нејзината граница која на „запад оди до Истра, на исток граничи со Епир и Македонија, на север се простира до Босна и Хрватска, а на југ е Јадранското Море“.

Тоа се границите кои отсекогаш биле природни граници на полуостровот и кои обичните луѓе на Хвар ги знаеле и во почетокот на 16-от век, како што вели Прибојевич. Иако Македонија како држава во тоа време не постоела, границите останале да се помнат како граници на Македонија. Интересно е тоа што Прибојевич никаде во својата книга не ја спомнува Бугарија и Бугарите како дел од таканаречените Словени на Македонскиот полуостров.

Всушност, само на едно место има некаква асоцијација дека „целата земја до Црното Море е македонска земја која подоцна е прекрстувана со разни имиња за да се покрие трагот на вистината за Македонија“.

Значајни факти за потиснатата Историја на Балканот

Примерок од книгата на Винко Прибојевич, објавена во Венеција во 1532 година била пронајдена дури во 1922-та година од страна на академик Новак Грга, кој во 1951 година бил член на Југословенската академија на науките и уметностите во Загреб.

Благодарејќи му нему во 1951 година книгата е објавена прв и последен пат двојазично, односно латинскиот оригинал што бил печатен во Венеција во 1532-та година и преводот на српско-хрватски јазик направен во 1951-та година. Интересно е тоа што Народната библиотека во Скопје книгата ја добила во 1952-та година, значи една година по објавувањето, а според печатите на првата страница нејзиното заведување преку ревизиии во библиотечниот фонд била правена три пати.

Од печатите на книгата може да се види дека била пререгистрирана во 1957, во 1965 и во 2002-та година. Според академик Новак Грга делото на Винко Прибојевич во својата концепција и со своите ставови е од „епохална важност, затоа што открива значајни потиснати факти за славата на таканаречените Словени“ на Балканот. Оттука, смета тој, делото на Прибојевич е едно од најважните дела на балканската историографија и заслужува посебно место и во меѓународната историографија.

За академик Грга, и покрај некои грешки во цитатите на старите автори, Прибојевич „без сомнение е многу добар познавач на класичната историја, а можел да користи и грчки и латински извори. Исто така, одлично ги познава и делата на светите апостоли, но и делата на Аристотел, Августин, Тома Аквински и други“, или, како што вели академикот Грга, тој е „многу учен човек кој вледеел со тогашната литература, ги познавал сите тогашни големи историски дела, кои не само што ги читал туку и внимателно ги проучивал“.

Од друга страна, академикот на ЈАЗУ, кој напишал и предговор за изданието во 1951-та година, вели дека Прибојевич се служел и со сите тогашни енциклопедии, во прв ред со енциклопедиите на Калепин, Бергомас, Изидор и Бионд. Сето тоа, констатира академик Грга, го употребил во своето дело, кое така добива научна форма карактеристична за времето во кое ја пишувал својата книга, која, во првата фаза, всушност била говор што го одржал пред учените луѓе на Хвар.

Папата наредил да се спали книгата што користела цитати од Прибојевич!

Мошне интересно е тоа што Винко Прибојевич, односно неговата книга за Македонците, и нивната историја, која на латински јазик била отпечатена во 1532 година, извршила огромно влијание врз Мавро Орбини, кој ги прифатил неговите тези и во 1544 година во Рим објавил своја книга од ова област.
За жал, книгата веднаш била забранета, а папата наредил да се спали до последниот примерок. Сепак, еден примерок најверојатно некако бил спасен, па делото на Орбини повторно е печатена во 1601 година, а во неа се разработени сите главни насоки од книгата на професор Винко Прибојевич.

Во секој случај, Прибојевич бил голем патриот, кој прв ја изнел концепцијата за големината на Македонците, за народот на Македонскиот полуостров од антички времиња до средината на 16-ти век, настојувајќи тоа и научно да го докаже.

Безобразно од власта е за анекс на договорот со Бугарија, за кој се преговара, наместо од македонската влада да дознаеме од вицепремиерот на Бугарија. Посебно кога се проговори за ова на крајот од минатата година премиерот без трошка срам да ЛАЖЕ и ова да го прогласи за лажна вест.

Зошто лажеш дека се преговара? Освен тоа анексот е испратен сега инаку Каракачанов немаше да чека до вчера да објави. Тоа што твојот оФчар Жмицко тврди дека знаел за тоа пред повеќе месеци само потврдува дека работи на штета на Македонија во координација со Каракачанов.

Вашиот пријател Каракачанов тврди дека анексот е испратен во ноември минатата година.Декларацијата на бугарското собрание во која се содржат точките од анексот е многу порано. Факт е дека нашата влада го криеше анексот и немаше да го спомне ако тоа не го стореше источната страна од спорот.
Чудно е и тоа што Словаќчка во преамбулата од својот Устав ги споменува светите Кирил и Метогиј, а Македонија се откажа и од АСНОМ.

Ахахахахаааа небањатите морони лагите на нивниот господар ги користат за да ги докажат сопствените лаги.

Mindful of the spiritual bequest of Cyril and Methodius and
the historical legacy of Great Moravia

Ова е втора страна, трет пасус од преамбулата на Уставот на Словачка (англиска верзија) од веб страната на претседателот на Словачка
https://www.prezident.sk/upload-files/46422.pdf

Во македонскиот Устав се спомнуваат само правните одлуки кои се наведени во прогласот од Првото заседание на АСНОМ. Се бришат одлуките што не се објавени во прогласот и сите одлуки од Второто и Третото заседание на АСНОМ како основа на државата Македонија, која според АСНОМ нема додавка северна.

Избеганите од лудница небањати требало да мислат на Кирил и Методиј кога ги собуле гаќите и му се напупиле на Каракачанов да им го набие у дупе за посилно да ја поткопуваат преговарачката позиција на Македонија и да врескаат како луди дека владата е виновна за недобивање датум за преговори оти одбива да ги прифати условите на Каракачанов.

Владата ја обвинувам затоа што лажеше дека работата за почеток на преговори е завршена работа, а всушност непотребно ја спушти македонската позиција под земја. Треба ли да разберам дека тие што врескаа дека за ветото на Грција за членствата во НАТО и ЕУ го обвинуваа тогаш Груевски всушност биле луди, па сега мислиш дека исто се случува и кај сегашната опозиција.

Osmani go demantira Karakacanov a so toa pagaat vo voda i tvrdenjata na Mickoski. Bidejki ako postoi aneks nema potreba od bilo kakov nov akciski plan za sproveduvanje tuku ke se bara potpisuvanje na aneksot.

Не е толку важно како е именуван документот, туку што пишува во него и дали тоа е предмет на преговори или уште една уцена од страна на Бугарија. Во секој случај Каракачанов не мора да е добро информиран, затоа што не е од водечката партија на бугарската власт, а истото важи и за Бујар Османи кај нас.

Македонците/граѓани на Република Северна Македонија или скратено северџани сметаат дека Алелсандар МАКЕДОНСКИ е грк, а Внатрешната МАКЕДОНСКА Револуционерна Организација е бугарска. Ова го пишувам по повод денешната годишнина од раѓањето на Гоце Делчев. Ако некој му каже на некој Американец дека Џорџ Вашингтон е британец ќе смета дека се работи за ненормален човек. Не би се раздвижила американската дипломатија да ја казни земјата од каде доаѓа такво мислење и да применуваат непријателски мерки, ултиматуми, како што прават Грција и Бугарија, Тажно е кога некој некого обвинува за крадење на историјата. Како можеш да украдеш нешто што не постои во сегашно време. Македонија нема времеплов па да отиде во времето на Александар или Самоил и да го киднапира.

Bidejki i ti si graganin na RSM cudno e kolku sam sebe se degradiras. Osven ako ne ja branis Makedonija od stranstvo so bugarski pasos pa mislis deka toa ti dava pravo da navreduvas dva milioni gragani.

Kolku poveke kriminal pravat bugarite tolku podobro za nas.

Vreme bese da se vozvrati na lagite so razoblicuvanje. Linijata na pomal otpor ne funkcionira.

Денес имаме заедничка историја со Бугарија. На денешен ден бугарските фашистички окупатори го убиле народниот херој Раде Јовчевски Корчагин. Бугарите уште еднаш пропуштија да положат цвеќе на неговиот гроб и да се извинат за злосторството. За волја на вистината тоа не го направи ни нашата власт.

Има мала недоумица овде. Прво како и дали е можно законски да се добие и достави до странска држава фотокопија од формуларот , и второ ако Бугарија го прифати ова од каде тогаш шкембе војводата Каракачанов ќе продолжи да си ги полни џебовите.

Како ќе се направи фотокопија од пописната листа кога пописот не се прави на хартија, туку директно на лаптоп? Кој верува во копии освен македонското обвинителство и судство кога се обвинети неподржувачи на северџанството?

Технички е лесно изводливо но не верувам дека е законско. Твоите сопартијци од Битола изгледа се будали па сакаат шкембе војводата сам да си ги скрати парите од продавање на бугарски пасоши претежно на не Македонци.

До сега не сум сретнал во Македонија некој што го почитува ханот Аспарух или Васил Левски. За разлика од Гоце Делчев на пример. Гоце не направил ништо за Бугарија и Бугарите и причина за тоа што сакаат да го присвојат е тоа што тие и мене на пример ме сметаат за Бугарин, па напаку гледајќи мислат дека и Гоце и сите Македонци се Бугари. Што да кажам за некој што мисли дека подобро од мене знае што сум, освен дека се работи за човек со големи ментални проблеми. Кога ја споменав умоболноста да напишам и за правилата на ЕУ за наше зачленување. ЕУ не не сака во свое друштво па затоа го усвои т.н. француски предлог што само будала може да го прифати за себе и својата земја. Веројатно ги изненади тоа што Собранието го прифати иако за него гласаа повеќе припадници на малцинствата (пред се Албанци) отколку Македонци.
Во врска со македонскиот јазик да напишам и дека преведувањето на европското законодавство на македонски јазик го почна владата на ВМРО (прашајте го сега вашиот Љубчо) но колку е тоа гаранција за јазикот гледме што после тоа јазикот ни е признат уште два пати. Еднаш со Преспанскиот договор, втор пат наводно сега.Инаку македонскиот јазик е признат многу одамна, а Бугарија го има признато пред 46 години со договор кој е правно важечки и денес, но озгледа го фатила прашина и во Бугарија и во Македонија. Бугарите може и намерно го зафрлиле, но кај нашите очигледно се работи за незнаење. И сега, откако тој договор беше јавно објавен во медиумите со податок во кој Службен весник на Бугарија и на кој датум е објавен молк од владата на СДСМ и ДУИ.