КОЈ ШТО РАБОТИ

luхor напиша:Во меѓувреме, еве што сработил Грујо за само еден ден.



А освен тоа, како додаток, малку крадење од програмата на СДСМ.

Груевски: Ќе се реши проблемот на земјоделците околу пензискиот стаж

osa напиша:SDSM se tolku prepotentni shto mislam deka e krajno vreme nekoj da im go pokaze "choshot za pod kazna" i ko decana loshi da gi kazni .....ke se vratele vo sobranie !!!!! zoshto ?????? za da izglasaat ushte EDEN IZBOREN FALSIFIKAT ......mislam deka treba da se SAMORASPUSHTAT ili da pochnat da chitaat shto im pishuva NARODOT po internetot ....ednostavno da prati na dnevna osnova koj shto ima da im kaze i da prestanat da se zamisluvaat deka se najpametni i deka znaat se ,tuku da pochne da go primenuvaat toa shto im go porachuva obichniot graganin ...samo taka ke uspeat

Пред април…

Идиотизмот на боксеристичката власт не се менува, туку се ампутира како метастазирано ткиво, како црн опасен тумор од преостанатиот здрав организам. Со апашите од боксеристичката власт, со приватизираните клучни институции во државата не се водат судски процеси, не се конкурира на тендери и огласи за вработување, не се обезбедува социјална помош, не се обезбедуваат земјоделски субвенции, квалитетни здравствени услуги, поголеми пензии и плати, со нив не победува вистината, затоа што секој нивни чекор е концентриран кон апашлук, маниулации, лаги и арамијство, кон заштита на сопствениот г’з, со фрлање трошки на одредена група граѓани од нашите пари. Со идиотите од власта не се води реален слободен бизнис, со нив нема вистински уметнички и спортски дострели, нема преполни театри и кина, нема вистински уметнички колонии, со нив нема ништо друго, бре, освен криминал. Секоја институција е претворена во апашанаат на врхушката, во страшило кое дење сее страв меѓу граѓаните, ноќе се тресе да ги заштити апашите. Со нив нема натпреварување со изборни кампањи, со бесмислени пароли за моќтта на загушената вистина, најмалку со шетање транспаренти од населба во населба, од село во село…



Се’ уште постои минимална шанса да се вратиме и да тргнеме од почеток по вистинскиот пат, но, неопходна е смена на заглавените ментални склопови во давањето шанси на злото под закрила на демократијата, на мирот во окупираната територија, на преговарањата и договарањата со злосторот. Потребна е смена на резонот на вистината, во интерес на вистината. Ако минерот стана главен експерт за деминирање, па поставените експлозивни направи самиот ги деактивираше во интерес на демократијата, соживотот и мирот, ја спласна еуфоријата, ги згасна ентузијазмот и енергичноста, ја покри со пепел граѓанската подготвеност за конечна пресметка со злото, сега, му остана само уште една шанса – Да прекине да му дава шанси на злото, и да си даде шанса на себе…

Дури и враќањето во Парламентот нема да биде лош чекор ако се знае конечната цел – На избори ќе одиме, тогаш, кога оваа власт под присила ќе си поднесе оставка, кога под присила ќе падне, кога ќе ја срушиме. Господине Хан, почитувана Европо, мистер Бејли, хелоу Стејт департмент, немаме повеќе шанси за Боксерот, а преговорите за нас се последната бомба во куферчето на Солунските атентатори. Немаме намера да си ја ставиме во пазувите и да викнеме: ЗА МАКЕДОНИЈА. Затоа ве информираме дека ја оставаме власта да ги спроведе реформите и барањата од договореното во Пржино, ќе учествуваме во секој позитивен чекор во тие процеси, но, на избори со оваа власт, не одиме. Ноу, њет, никс. Апашите и фалсификаторите немаат право да се појават на избори. Се насобраа доволно аргументи за само две недели кои од сега ни укажуваат и на развојот и на исходот од сите понатамошни преговарања и договарања, и медиумски натпревари со бандитите, а за резултатите од евентуалните фер избори во април, ептен, за да си дозволиме да си ја ставиме бомбата во пазувите. Не, ќе му ја фрлиме нему. Како? Со примена на вистинските демократски алатки и средства. Кога? Пред април…

Боки Бургија

Развластување на Груевски и разреволуционизирање на Заев!

Уште не се бев смирил од возбудата што ми ја предизвика потпретседателката на Социјалдемократскиот сојуз со фантастичниот фолклорен рефрен: “сите сме и потребни на Македонија” ( најмногу ме расплака отсуството на зборот “чеда”), кога, еве ти го и претседателот Зоран Заев, уште покатегоричен и побуквален во таа кенедистика- македонистика (кај ја открија, си велам), ги моли луѓето кои не знаат што да прават со себе, да се запрашале што можат да сторат за Македонија!



Не знам што му одговориле во Центар Жупа, во таа ненадјебива вукојебна периферија на која Македонија реши да и земе се кога на времето ја прашале што можеш, о, Македонијо, да сториш за тие луѓе долу, но јас посакав веднаш да му одговорам дека би можел да ја задавам, да ја прободам со пикадо стрелка на големата карта на Европа што ми виси на вратата или да си го избришам газот ако најдам некоја тоалетна хартија со жолтиот вентилатор или со сликички од познатите светители без кои никогаш немаше да ја пронајдене дупката во која сме сега!

Ако пак Заев мисли на тоа дека Македонија е уништена, опљачкана, геноцидирана, раскултуризирана, идиотизирана, обесмислена, обесчестена, силувана повеќе од Руанда и Сиера Леоне заедно, и дека треба да и се помогне, да се обнови, да се рехабилитира, да заличи, што би се рекло, да не се срами од себе пред себе и пред светот, тогаш тој мора да има категоричен однос кон политиките, праксите и актерите на оваа невидена драма, кон културата која можеше да произведе и цело време да поднесува вакво срање, мора прво себе си да се праша како ќе го елиминира тој самоуништувачки бран и порив, подмачканите механизми на таа суицидалност, па како ќе го врати и што ќе прави со опљачканото богатство и со пљачкашите, значи, мора да ги убеди луѓето дека тој не ги повикува во битка за изградба на разурнатата Македонија за да има елитата што да краде во наредните десет години, туку за да можат на здрави основи да си ги уредат животите!

Бев главен и одговорен уредник на Утрински весник кога пред петнаесетина години објавивме една анкета меѓу младите кои студира надвор, а во случајот со Бугарија имаа и државјанство на земјата домаќин. Не се сеќавам на другите показатели од таа анкета, но на еден одговор многу добро се сеќавам: младите тврдеа дека на Македонија не гледаат како на фактор кој е пресуден или многу важен, најмалку пак како на фактор кој ќе ги фиксира во нивните животи и кариери! Луѓето почнуваа да имаат лефтерен однос кон Македонија, како кон својот велосипед или како кон гаќите за капење, така некако, односно престануваа на Македонија да гледаат како кон нешто во што се спремни да го вложат последниот атом од своите сили!

Зошто луѓето би се запрашале што можат да сторат за Македонија ако Македонија не само што не прави ништо за нив туку е и факторот кој нон стоп ги хендикепира и ограничува во секој поглед, им ги спушта до под земја животните шанси и тука, а особено, пак, во глобализираниот свет, плус ги прави блесави и без елементарна самопочит со својата ултраапашка репрезентација од идиоти и бандити на чело на државата и на сите локални нивоа, со кретенски и кретенизирачки медиуми, со грозотии инаугурирани како култура, со образование опремено да им испорача на младите чисти и гарантирани, екстрадевичански глупости, со здравството како организиран систем на смртта, со странски дипломати отровни во својот цинизам и со домашни осуденици во дипломатски мисии?!

Патетиката во прашањето на Заев е трансформација на познатиот одговор на луѓето што пролетва и на почетокот на летово го даваа по улиците и плоштадите во Скопје и ширум Македонија: луѓето, имено, беа спремни за Македонија и за себе, да се борат за да се ослободат од режимот на чипираните идиоти, на психопатите и клептоманите на културоцидните ударници, на тие што од нив направија најголем срам!

Тоа беа спремни луѓето да го направат, да се жртвуваат за таа кауза!

Транаформацијата на одговорот во прашање не е случајна. Не знам кој беше рекол дека доаѓаат времиња на револуции без револуционерни исходи, дури на перманентни револуции без револуционерни исходи. Доаѓаат агонични времиња! Позната е определбата на Соединетите американски држави да ги пренасочуваат народните востанија во институциите на системот, колку се тие покорумпирани- подобро! Европа ја следи таа филозофија и тоа се виде низ посредништвото на тројката како своевидно замочување на бомбите на Заев. Дали е тоа така затоа што така се гради концентрациониот логир за ефтина работна сила и просторот без каков и да е субјективен, морален и вредносен отпор кон какви било планови на кој било, е друго прашање, но, на крајот, односно на почетокот, доаѓаме до нас, до нас како народ и како политичка конфигурација, посебно како опозиција, како фактори без доволно страст, енергија и памет да изнесеме одредени важни промени, да ја казниме власта кога е таква каква што е ова што ја трпиме десет години, да ги чуваме своите институции од узурпаторските амбиции на власта, да го чуваме својот систем на вредности од доминацијата на примитивните слоеви!

На ова треба да се додадат следниве анализи за да се разбере процесот на “нормализацијата на државата” (Заев) кој влегува во важна фаза со веселото, речиси разиграно ( така ние како деца одевме на поберка по овчеполските лозја) враќање на опозицијата во собранието и целиот алхемиски циркус што таму ќе се води:

Прво, СДСМ и партнерите немаат идејна, политичка и кадровска, за финансиската да не говориме, база за да го соборат режимот и особено да ја контролираат на задоволителен начин ситуацијата ако се случи врз основа на бомбашкиот пристап да го соборат!

Второ, режимот на Груевски е декапацитиран да ја води државата со сегашната идејна и кадровска поставеност и се појасно и поопасно се јавува како фактор на дезинтеграцијата на земјата со опасни регионални импликации! Оттука и кадровските промени и политичките повлекувања од многу решенија, процес што ќе продолжи и на други нивоа.

Трето, развластувањето на ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ односно на Груевски и Ахмети и разреволуционизирањето на СДСМ и на Заев, се оценети како најадекватен модус во оваа ситуација, нешто како легнување на главните политички актери во креветот на кој Американците и Европјаните ќе му ја подолабават пружината и сите ќе се буткаат кон средината! Зеколи вели дека ќе се случи тренсфер во владата, но, не и на власта односно благо вшмукување на опозицијата до одредени ресурси, лефтерна корупција, како сакате крстете го!

Така е произведена алхемичната идеја апашите да си бираат специјален обвинител што ќе ги гони! Така е произведена идејата од калта да не вадат оние што калта ја замешаа. Така е произведена алхемичната идеја да се обрнува поголемо внимание на државните, а не на личните и на партиските интереси од страна на оние кои имаа и имаат сосема спротивна филозофија. Со други зборови, така е дојдено до неподносливо лесните решенија на кризата кои можат и да дадат некакви резултати ако луѓето прифатат дека нема да се мрднат од статусот на морони.

Овој пристап ја решава, веројатно, политичката криза, но никако не може да ги реши ниту изворите на кризата ниту последиците на кризата. Општеството останува без минимум морална оснива, без минимум самопочит, без минимум страст и енергија да произведе каква било вредност, останува без смисла надвор од, можеби, некои чисто физички релации, мал резервоар на преостанати ресурси што чекаат некој да ги лапне, без можноста да формулира или да спроведува или да биде предмет на спроведување на какви било смислени политички и културни процеси. Општеството е заробено како некаква мала кампуш која добива леб и вода и служи за силување и севозможно друго изживување на киднаперите на својата иднина.

Еве, земете го случајот “Макпетрол” и “Оилко”! Власта тврди дека со трансферот на акциите и на реалниот имот, биле оштетени акционерите на ” Макпетрол”! Лехко могоче! Обаче, што е со акционерите на Македонија кои во изминативе десет години систематски беа оштетувани од страна на бесконтролната, апашанатска и психопатска власт. Вредноста на македонските акции на светската берза е драстично намалена. Трансферот на нашите пари и акции во “оилката” на власта какви што се сите грозни зградурини од Скопјанг 2014, имаат просто епохални димензии. Дури и по прашањето на “Макпетрол” и “Оилко” имаме основа да се сомневме дека не станува збор за истерување на правдата туку само за трансфер на вредностите на бизнисот во вистинското ” Оилко” на власта!

Не, јас не сакам да ја опструирам постапката против Андреја Јосифовски и негивите компањони. Јас само сакам да кажам дека државата што светот фатил да ја крпи во салоните на Пржино, значи, без катарзична основа на своето реконституирање, е правно и морално и демократско чудовиште, на кое му фалат уште избори за да може на таа софра да се изеде самото себе. Но, еве го, април се ближи!

Дали во овој гнилеж, во оваа агонија, дали во оваа криза во која и Џес Брјли гледа некоја шанса, може да се роди нешто ново. Некоја нова структура, нова филозофија, ново разбирање! Не знам! Но знам дека без тоа смртта на Македонија ќе биде толку страшна што ќе пожалиме што некогаш воопшто се родила, а со тоа ново, ако ништо друго ќе можеме макар раат да умреме! И тоа не е малку, да се разбереме! Освен тоа, може и да биде нешто од нас!

Бранко Тричковски