За СЛОБОДАТА...

Слобода – о колку возвишено и гордо звучи, восклик на индивидуа во едно демократско и слободоумно општество. Слобода на мисла, слобода на говор, слобода на светоглед, слобода на комуникација, слобода на избор, слобода на игра, слобода на идеологија, слобода на движење, слобода пред се и над се. Збор кој мошне често бил експлоатиран и тоа уште од најмалите – најмилите, до оние повозрасните, од адолесцентите до изградените, од обичните до елитните, од селаните до граѓаните, од питачите до богаташите, од необразуваните до докторите, секој на себесвојствен начин, зборот слобода го извикувал и милувал.

http://faktor.mk/2015/01/30/vivat-libertas/

НЕКА ОВИЕ МОИ СТИХОВИ БИДАТ НАВЕСТИЕ ЗА СКОРО ИЗЛЕГУВАЊЕ ОД ТЕШКИТЕ ИДРИЗОВСКИ ЗАНДАНИ НА МАКЕДОНСКИОТ МАНДЕЛА – БРАТ ЛУБЕ напиша:

НИЗ ПЕКОЛЕН МРАЗ
Низ пеколен мраз
ја трошев усвитената мисла
болка над татковината мила,
во пазуви сеуште ја носам
А ЗНАМ ,
стојам пред судбината на
изнемоштената татковина
разголена ,во страм се гуши
Во солзи ме вика,
да посадам гора маслинова
во опој мириз да разлее.
Од кафез
птица бел гулаб да пуштам,
гранче маслиново да понесе.
За нива орач да повикам
семе лебно да посее.
Да викнам девет рала свирачи
брат до брат оро да зигра,
и чеда наши да поканам
тешко оро да развиеме.
Низ пеколен мраз
ја слушав тишината,
со тажна песна
ги викаше калуѓерите верни,
да забијат камбаните манастирски,
да отворат порти црковни.
Свеќа пред црковен олтар да запалам.
Прошка за нив ќе побарам
алчници и бездушници,
нека БОГ им прости СЕ,
само едно нека биде НЕПРОСТЕНО.
Мајчината предсмртна солза
во прегратки мои требаше да капне.
Место ЗБОГУМ,
за последен поздрав
мајчинскиот бакнеж да беше .
Низ пеколен мраз,
ете го гласот на зурлата,
пред зандани ,
со силен пискот завива,
и тапаните силно трештат,
толпа од другари верни во прегратки ме чека .
Блажо П Стојаноски
30 јануари 2016
ПС .Посветена на единствениот политички затвореник БРАТ ЛУБЕ

http://slobodenprostor.com/?p=16604