Интервјуа и колумни

Teo напиша:ПИСМА - ЗОШТО КОГА ВИ ГО ОШТЕТУВААТ „СКОПЈЕ 2014“ НЕ Е ВАНДАЛИЗАМ

Сања Раѓеновиќ-Јовановиќ, претседател на Асоцијацијата на архитекти

Затоа што не сакавте да слушате. Затоа што архитектурата е фактор на идентификација и бара голема одговорност, но оваа архитектура е ваша идентификација, ваша неодговорност, ваш примитивизам и незнаење и ваша лага.

Се излажавте. И историјата и стручноста и квалитетот и парите и урбанизмот и обликувањето и функцијата и имињата на објектите и референдумот за ГТЦ. Затоа направивте мермер што не е мермер, прозорци што не се прозорци, златото што не е злато, гроб што не е гробница, бродови што не пловат, мостови што не водат никаде, плажи без бањање, катни гаражи што се супермаркети, балустради што се маски за климатизери, коњи како магариња, Воин што е Александар (ама ви е страв да кажете), Триумфална порта без триумф, споменици и на предавници и на шпиони.

Затоа што вандализам е она што вие го направивте. Но, вандализмот е полесниот дел, тој може да се сопре. Направивте уште пострашно. На пиедестал ги ставивте примитивизмот, провинцијализмот, неукоста, немањето дух, непочитувањето, немањето слух да се послуша и храброст да се признаат грешките. Ве опоменувавме безброј пати. Со најдобра намера. Како единствени компетенти да ви посочиме дека многу грешите, дека грешките во архитектурата тешко се поправаат, а во урбанизмот се непоправливи. Е тоа е тоа што не може да се сопре. Ние знаевме дека ова ќе се случи. Се случи побрзо одошто очекувавме. Архитектурата не трпи импровизација и лага, и тоа ви кажавме. Ви кажавме и дека архитектонското творештво мора да се негува и авторското право да се почитува. Се' ви кажавме, а вие се правевте дека не постоиме. Не' доведовте во ситуација да ни се смеат, да се срамиме дека сме архитекти и со прст да покажуваат на нас. Да не' прашуваат, а ние немаме одговор. Да изгледаме како лудаци кои одат по улица и си зборуваат сами со себе. Тоа архитектите никогаш нема да ви го простат.

Бесконечно менувавте Закон за градење и Правилник за урбанистичко планирање како што ќе ви текне. На советници во општини и во градот им дадовте за право и тоа загарантирано со закон, да одлучуваат за архитектонското обликување доколку ви текне дека објектот е од значење за градот или општината. Изработувавте ГУП и ДУП гледајќи го просторот наместо како ресурс само како квадратни метри површина за продавање. Затоа граѓаните имаат уплав кога ќе им се спомне измена на ДУП во нивната населба. Знаат веќе што ги чека, не ви веруваат и кога можеби тоа и нешто добро ќе донесе.

Ние ве опоменувавме, се трудевме да бидеме коректни, да се издигнеме над политиката и да покажеме дека знаеме да почитуваме. Една од најзначајните награди што ја доделува ААМ е Годишната награда под покровителство на претседателот на РМ. Се водеа дискусии со архитектите да се откажеме од покровителството на претседателот на наградата затоа што не покажа доблест и разбирање за архитектурата. Секако дека постоеше голема дилема. Одлучивме да покажеме мудрост и зрелост, дека сме подобри од вас (иако свесни дека и тоа немате капацитет да го разберете) и дека ја почитуваме институцијата Претседател. Некои луѓе се примитивни, а некои пак се правдољубиви, образувани, воспитани, градски. Во постапките секој трга од себе. Затоа умееме да почитуваме и покрај се'. Можеби погрешивме, почитувањето треба да биде обострано. Но, ние знаеме дека секој е заменлив и никој не е вечен.

Ние знаеме дека архитектурата уште од нејзиното постоење е една од омилените алатки во рацете на политичарите за импресионирање народ и дека е моќна. Ви кажавме дека тоа и не е страшно кога ќе се искористи и направи на правилен начин и квалитетно. Така прават паметни политичари. И ова не сакавте да го слушнете, а и вас ви одеше во прилог.

Ние се радуваме кога се гради, нам тоа ни е работа, но не барем да се гради. Не' обвинивте дека не ги почитуваме колегите што вредно работат. Тоа не е точно. Ние не ги почитуваме оние кои не работат професионално и стручно, онака како што не' учи архитектонската наука. Ни се смеевте в лице дека не помина референдумот за ГТЦ. Кој денес уште може да верува на избирачкиот список? Можеби дејствувавме наивно, но ние сакавме да веруваме бидејќи сме чесни во она што го работиме и во тоа нема ништо лошо, а се обидувавте да покажете дека не сме во право. Стручноста во работата е единствениот начин, другиот порано или подоцна завршува кобно, и тоа за сите. Морам да признам дека чувството по референдумот остави горчлив вкус. Не верував. Не можев (и уште не можам) со ништо да си објаснам дека и покрај се' (да го тргнеме избирачкиот список настрана) не излезе доволно народ. За нешто што беше само чиста архитектура и ништо друго. Се прашував каде живееле овие луѓе, каде растеле, каде си играле, каде излегувале, со што ги ранеле, каде учеле, каде бркале девојки, како стекнале пријатели, кој филм го гледале, која книга ја прочитале, кого познаваат, на која песна плачат. Не ми е јасно, како да ги спуштиле од друга планета.

Ги замолчивте сите институции од прва до последна. Од Комора на инженери, Министерство за транспорт, факултети. Никој, ама баш никој како институција не излезе со став. Сите молчеа. Чест на поедини професори што индивидуално го искажуваа револтот. Но, каде беа институциите, што мислеа? Ја штитеа институцијата, вработените, колегите, фамилиите, студентите, себе, професорот што работи СК104? Па сите имаме нешто што го сакаме и мора да го заштитиме. Со такво однесување невозможно е да се заштити. Па бар да излезеа со некој став ко мис на избор на универзум. Луѓето очекуваа, прашуваа, чекаа и не дочекаа. Е сега да, полесно е, ама не се важи.

Во секое лошо има и нешто добро. Добро е што претставата заврши, завесата падна и светлата се запалија. Се препознавме кои сме, знаеме кој од што е скроен, точно знаеме кој ја разбира архитектурата, а кој не, на кој му е сеедно, кој евтино се продава, кој се плаши. Животот е понекогаш многу долг, а во годините потоа ќе треба да одговараат, но и да одговорат и на сопствените деца кога ќе ги прашаат, каде бевте, што правевте. И ова ви го кажавме „сите архитектонски вредности се и човечки вредности, во спротивно не се вредни“ (Ф.Л. Рајт), ама не ви беше грижа.

И сега му фрлаат боја на „Скопје 2014“, па му фрлаат. И биле хулигани и биле од некои мистериозни надворешни сили организирани и финансирани, а да, и предавници се. Па надворешните сили ни ја финансираа државата, ние ни паста за заби не можеме да произведеме. А другите биле мирни, добри и патриоти. Па, нели е срамно да се злоупотребува сиромаштија, беда, необразованост. Па, токму тоа го правите. Дека политичарите се корумпирани не е вест, ние тоа го знаеме. Но, уште пострашно е кога државна политика ќе стане корумпирање на сопствениот народ, и тоа за ситно. И многу е страшно кога ќе му подметнеш на народ наместо Леонардо да Винчи гоблен „Тајна вечера“, наместо Партенон, шампита. Кој ќе го плати? Па, и во кафеана не плаќа оној што најмногу има, плаќа оној што е навикнат да плаќа. Истиот оној народ што плаќаше досега. Овој пат е подготвен да плати.

Teo напиша:Kje odime na izbori ne grizhi se...Istiot moment koga kje imame prochisten izbirachki spisok i slobodni mediumi...A fikusot kje ja povleche abolicijata i kriminalcite koi mestele izbori kje gi smestime zad reshetki...Okolu fashizmot...Ochigledno deka si gi pomeshal lonchinjata...Vie ste tie shto se pozdravuvaat so fashistichki pozdravi...Vashiot shtab e identichen so shtabot na Musolini...Vie povikuvate na konechni presmetki so politichkite neistomislenici...Vie montorate sudski procesi i osuduvate nevini lugje so lazhni obvinenija...Vie zatvarate novinari zatoa shto ja napishale vistinata...Vie barate vnatreshni i nadvoreshni neprijateli...Se samo za da ja opravdate diktaturata koja e odlika na fashistichko-komunjarskite rezhimi...A ti si tipichen pretstavnik...Prvo imashe idol komunjarski diktator, sega fashizoidno diktatorche...Se prashuvam, shto li kje pravish koga kje zavrshi vo Idrizovo...Se selish vo Rusija kaj Putin???

Одбрана и последни денови

Со Груевски, политички, е завршено, но за справување со неговото кадровско и идеолошко наследство ќе ни треба уште многу енергија, време, упорност и лична храброст. Се гледаме и вечерва на протести!



Деновиве прочитав неколку извонредни анализи (Денко Малески, Гордан Георгиев, Арсим Зеколи, Катерина Блажевска, Алберт Муслиу итн.) за тоа кој е и што треба да се очекува од именувањето на германскиот дипломат-„тешкаш“ Јоханес Хајндел, како специјален германски претставник за решавање на македонскиот политички Гродиев јазол. Со оглед на тоа што ова ни е којзнае кој по ред специјален посредник за модерирање на нашите перпетуални политички кризи во изминатите 25 години, мора да се признае дека овдешната аналитичарска заедница веќе се извешти до највисоки нивоа за читање (и меѓу редови, се разбира) на дипломатските биографии, на разно-разните кариерни референци и на „заднинските“ податоци од животите на странските пратеници кои, во правилни временски интервали, бидуваат испратени овде да ни ја спасуваат демократијата и безбедноста, а и самите да си додадат уште некоја референца во своите професионални курикулуми. Македонските граѓани, воопшто, станаа експерти за детектирање на распоредот на точките и на запирките во официјалните соопштенија на меѓународните фактори, иако нема сомневање дека за психолошката состојба во која ни се наоѓа нацијата, наместо стотиците исчитани страници на ваквите коминикеа, ќе беше подобро да прочитавме барем пет-шест книги или нешто поезија, па макар и од овдешните лажни литерарни величини кои деновиве молчат како добро згоени рипчиња во културниот аквариум на власта.

Сепак, ако ми е дозволено, и јас би додал некој збор за тоа што се очекува од г. Хајндел. Прво, од неговата дипломатска биографија е јасно дека има забележително политичко и безбедносно портфолио зад себе, со доволно „американски“ и „балкански“ елементи во него, за да може компетентно да ги пресретне сите важни предизвици во македонската политичка и ментална реалност. Второ, очигледно е дека е тој на директна „врска“ со германскиот министер за надворешни работи, за да се „прерипнат“ бриселските коридори на влијанија, компликации, калкулации и, да, заебанции. Низ тие бриселски ЕУ-лавиринти овдешната конзервативна десница, помогната и од милионите евра наши украдени пари, успешно кормилараше во изминатите години за да се развлечат, ублажат, одложат и разнебитат критиките и иницијативите што до сега стигнуваа и не се спроведуваа во врска со Македонија.

НАГРАДНО ПРАШАЊЕ: КАДЕ Е ТОЈ?

Што значи тоа? Тоа значи дека не се очекува од г. Хајндел да ни го арчи драгоценото време на средби со некаков Никола Тодоров и никаков Илија Димовски, на пример, по просториите на Клубот на пратеници во Скопје и да се занимава со нивните невоспитани или провинцијални штосеви кои на македонскиот режим му „купуваа време“ во создавањето на унилатерално воспоставената „реалност“, еден вид на политика на „свршен чин“, во која требаше да се преговара по секоја глупост за која тие ќе се сетеа да ја направат. Закажи датум за избори без ниту еден спроведен критериум за нивно демократско одржување – потоа со недели преговарај за откажување на датумот. Повтори ја истата „вежба“ со нов датум и со влошени демократски услови за нивно одржување – пак изгуби неколку недели за преговори за нивно откажување. Донеси некаков безмислен закон или пропис – преговарај со месеци за нивно повлекување. Направи меѓуетничка провокација – изгубинеколку недели за да се санираат последиците. Злоупотреби го судството и обвинителството како канализациски цевки кои можат сé да голтнат – потроши недели за лелекање по правната држава. Направи противзаконска аболиција – со недели преговарај за нејзино повлекување… И така до недоглед, додека сите не пропаднеме во дупката на општиот заборав, на сенародната депресија, на политичката и моралната релативизација на сé и секого, во ситуација кога и за убиецот и за жртвата се наоѓаат подеднакво валидни оправдувања и дека, всушност, бидејќи „сите се исти“, подобро е да живееме со „лошите кои добро ги знаеме“, отколку да одиме во неизвесноста на промените. Таа фаза на тегавење, фала на прашање, сега завршува.

Во фазата што следува, предвидувам дека г. Хајндел најголем проблем ќе има со една друга реалност: на која адреса да го пронајде г. Никола Груевски и како да обезбеди негова рационална присутност на разговорите. Имено, и во ДПМНЕ малкумина знаат каде се наоѓа лидерот на владејачката партијаи каква е неговата психолошка композитност во моментов?! После неговото легендарно појавување со кравите, што засекогаш ќе остане во видео-антологијата на македонската политика; и после она некакво читањето на некаков говор во некаква просторија исполнета со некакви провинцијални партиски функционери – говор во кој одново го сруши личниот рекорд во изговарањето на зборот „народ“ во комбинација со зборот „избори“, што е постигнување со олимписки дострели – Груевски е повторно напикан во некоја глувчешка дупка, разочаран од развојот на ситуацијата и од однесувањето на неговите најблиски соработници. Партијата, колку што разбирам, ефективно, сега од бункерот ја водат шефот на бирото за пропаганда Протоѓер и шефот на кадровското биро Јанкуловска-др-битолска, што значи дека и тактиката купи-ден-помини дебело е доведена во прашање. (За интересниот состав на странските советници кои сега работат во бункерот, во некоја наредна колумна.)

Зошто се важни овие детали? Бидејќи е добро да се разбере на која точка се распадна стратегијата на режимот…

КОРЕНИТЕ НА КАВГАТА

Имено, планот на власта имаше една едноставна цел: до предвремени избори да се стигне што побрзо, но на начин тие да бидат меѓународно признати. Откако на таквите демократски нерегуларни избори би се победило („народот“, „народот“, „народот“… „народот“), потоа преговарањето за спасувањето на сопствената кожа ќе се води од многу покомотна позиција, со свежо обновен политички легитимитет пред кој и правната држава би се натерала на концесии. Со други зборови, да, точно е, правевме разни злостори, ама „народот“ нé сака, што значи дека и злосторите ни се простени. Ваквата стратегиија беше промовирана, лобирана, платена, пропагирана и преговарана во целата измината година, навидум „зациментирана“ во Договорот од Пржино.

Но, целиот овој недемократски и дијаболичен план имаше две слаби точки: прво, Специјалното јавно обвинителство и трката помеѓу неговата работа и датумот за изборите; и, второ, надежта дека уцената на УБК кон Ахмети и другарчињата е поголема од влијанието на САД врз спомнатите. Драма!

Што се однесува до првата точка, просто речено, Катица Јанева и нејзиниот тим со својата работа и однесување ги изненадија СИТЕ, вклучително и некои странски протагонисти во македонската криза. Сепак, и во такви околности, ДПМНЕ можеше да има иницијатива, доколку не одбра тактика која се покажа за целосно контра-продуктивна.

Имено, ако добро го интерпретирам ставот на Сашо Мијалков во внатрепартиските расправи, кои се причина и за распадот во ДПМНЕ, целата работа за доаѓање до што поран датум за избори (24 април, а потоа и 5 јуни, добога!) се сведуваше на подготвеноста на неколку врвни партиски кадри од власта (Јанкуловска, Јанакиевски и слични) редовно и без драматизирање да се одзват на поканите за распит во предистражна постапка на СЈО и во Кривичниот суд. Во крајна линија, тие требаше и да се согласат, за „општо партиско добро“, да прифатат и некој ден да поседат во домашен притвор, за „приказната“ со функционирањето на правната држава да може да се довива доволно „течно“ за да не се кочи „приказната“ за функционирањето на политичката држава, преточена во согласноста да се излезе – и да се победат – на изборите самоволно закажани за во април, а потоа и за во јуни годинава. Од таквата позиција на нова власт, потоа, низ режимските обвинителско-судско-полициски-пропагандни лостови, би се санирале персоналните и партиските проблеми со кривичните пријави од СЈО, со заштитените сведоци и со материјалните докази, со притворите и со судските процеси.

ЗГОЕНИ МИЛИОНЕРИ

Еееее, ама ДПМНЕ одамна не е „револуционерна организација“, туку организација на политички дембели-милионери, на кои газовите им се навикнати на меко и топло, а за исхрана прифаќаат само најскапи ресторански стандарди со пет-шест служења, во кои не спаѓаат условите на ќелиите во Шутка и Идризово. И, затоа, некои таму го изговорија историското: „Првиот ден во притвор – и сé ќе кажам!“.

Откако со ваквиот став, соочен со можноста и тој самиот да биде повикан на распит, се согласил и Груевски, целата стратегија наеднаш стана неспроведлива! Кавгата меѓу рационалниот братучед и растроено-уплашениот братучед ескалираше, а поразот на кратковидите успаничени партиски стратези беше запечатен со сомнабулната одлука на Иванов за нивна аболиција. После таквото институционално убиство во директен пренос пред телевизиските камери, дури ни меѓународните симпатизери на ДПМНЕ веќе не можеа ништо да сторат за да го спасат објектот на својата симпатија на патотза средба со сопствената судбина.

За Али Ахмети, пак, како втор елемент од стратегиските калкулации на ДПМНЕ, толку многу е кажано, што сметам дека нема потреба од дополнително трошење зборови. Мафијашите си се бакнаа в уста.

Останатото е историја, која гледаме како ќе заврши: избори на 5 јуни нема; аболицијата ќе се повлече; до наредните избори, кои ќе бидат закажани кога за тоа ќе се создадат демократски и легални услови, многумина функционери и соработници на ДПМНЕ ќе завршат в притвор. Еднаш сместени на затворска исхрана, кога и како ќе проговорат, сега веќе и не е толку важно. Но, кога ќе решат да отворат уста, предвидувам дека Македонија ќе мора да направи интервентен увоз на струја, за да можат да се снимат сите нивни приказни за темната страна на режимот на Груевски.

РЕВОЛУЦИЈА КОЈА ТЕЧЕ

Еве ја, отприлика, агендата на г. Хајндел. Во неа, се разбира, ќе се појават и некои привремени непланирани компликации, но, за почеток, располага ли некој со сателитска снимка за лоцирање на г. Груевски? Откако Големиот Народен Лидер ќе се лоцира – а, бидејќи е Голем, ќе се лоцира – ќе треба да се примени физикална терапија за да се исправи на нозе. Потоа, предлагам да се прејде на масажа на вилицата за да може нешто во разговорите со Хајндел и да проговори. Откако, пак, ќе се согласи за укинување на аболицијата, наредните состаноци на Хајндел со Груевски треба да се прават во тесна координација со СЈО, за да не дојде до преклопување на термините за разговори и за распити. (Ах, колку е животот неправеден: уште сега му завидувам на Груевски заради интимните средби со Ленче и со Фатиме – со што ли само ја заслужи таа убавина?!)

Конечно, до неговата предизборна демисија во партијата предлагам врз г. Груевски да се применат мерки на засилен домашен надзор, бидејќи пациентите со месијански синдром се познати по неочекувани и ризични потези по сопственото и по здравјето на непосредното опкружување.

Во меѓувреме, „Шарената револуција“ ќе тече како несопирлива река по македонските улици. Со Груевски, политички, е завршено, но за справување со неговото кадровско и идеолошко наследство ќе ни треба уште многу енергија, памет, време, упорност и лична храброст. Се гледаме и вечерва на протести!

Сашо Орданоски

(Колумната е објавена во „Слободен печат“)

http://www.libertas.mk/odbrana-i-posledni-denovi/

КОЛУМНА НА МИЛЕНКО НЕДЕЛКОВСКИ: И сеа шо?


И се шо, бе? Шо праиме?

Избори, Пржински, Охридски?!?! Сите олеснувачи, амбасадори, експерти, off-оn племе, искомплексирани, неспособни, амбициозни, т‘пи ама упорити – секакви си поставуваат неколку прашања?!

Не, не, нееее… Не се прашањата за Али и Тачи, за изборите на 5-ти… Нееее. Други се прашањата. Суштински.

Најнапред што е тоа ВМРО. Потоа каков е тој Груевски. И на крајот шо народ е ова?

Имено, пост-комунистичката опција наречена СДСМ со сите пајтон партии околу неа својски, повеќе од две децении, се трудат оваа држава да ја снема. Се интонираше југословенската барабар со Македонската химна (бараше Бранко). Мизансценот во Собранието беше голема слика на Тито и минијатурни на Гоце и вмровската дружина. Го сменија знамето, па името. Го атентатираа едниот, а го убија другиот претседател. Назначија во една вечер повеќе од 400 свои судии. Изведоа криминална приватизација. Влегоа во владата во кризата 2001-ва само за да капитулира Македонија. Го составија Рамковниот. Го минираа референдумот за теритријална. Ги подарија Струга, Кичево и Скопје на албанците. Прифаќаат промена на име. Прифаќаат албанец премиер. Прифаќаат од забаваче во цела Македонија децата да учеле албански. Прифаќаат да работат за терористичката Канвас. Прифаќаат во Македонија да има Украинско сценарио. Прифаќаат да стават “пиштаљке у уста“ кога србите ќе им наредат, а потоа да “звиждат јаче“. Прифаќаат врвен авторитет да им е абнормален мачкар. Обожаваат гушкање со докажан хомич каков што е Фуере. Беспоговорно прифаќаат што ќе кажат амбасадори и разни други лејки. Ги поганат сеќавањата на АСНОМ, децата бегалци, основачите на ВМРО, Гемиџиите…
Не им се “свиџа“ Триумфалната бидејки под неа пројдоа нашите кошаркарски херои пред некоја година. Сакаат нашите полицајци да умрат, да им се десело Куманово. Кршат народна своина. Сакаат да го срушат монетарниот систем. Сакаат да владеат без народот да ги избере. Сакаат, сакаат – а ништо не нудат. Односно нудат закани, притвори, ќе-видиш-ти иднина, силеџиство…

Она што дебело се прашуваат странските дипломати е лесно за одговор. Дури и тие такви какви што се “т‘пи ама упорити“ можат тоа да го разберат, ако сакаат. Оти кога ќе се запрашаат што е тоа ВМРО, не смеат да мислат со својот закречен и уканализиран ум. ВМРО, па дури и ДПМНЕ, не е партија! Не е политичка групирока од луѓе. ВМРО е идеа, филозофија, начин на живот, историја, сегашност, иднина… За ВМРО не се гласа – ВМРО е целата Гоцева раса. Па така, ова сенационално движење со историско име ВМРО невозможно е да биде победено од скороевичи, странци на привремена работа во Македонија, измеќари, хомосексуалци, синови на кодоши, црпнати…

Прашањето за Груевски е исто така лесно за разбирање. Тоа е динствен лидер досега кој се бори за деФИРОМизација на Македонија. Сака за грчкиот проблем со нашето име да го праша народот. Ги доби грците на суд. Засега е единствен политичар кој прераснал во национален лидер (нешто како Тито во Југославија) и во кого мнозинството народ сеуште има огромна доверба. Во ниту еден друг политичар, од било која партија, овој народ во овој момент не верува.

Последното прашање, за народот. Народот е фикс. Тоа одамна го научија и разбраа и на запад и на исток, и преку големата бара, и сите соседи. Против овој народ ниту милионите од СОРОС, ниту оние од УСаид, ниту парите со лопати фрлани од амбасадите, ниту слатките зборови на дипломатите, политичарите, амбасадорите (демек, тука сме да ви помогнеме!!! Види мајката?!) не можат да профункционираат. Ниту пари, ниту закани, ниту блокади, ниту притисои. Народ е ова, НАРОДИШТЕ.
Како што може да се види од #шареникаквите протести, ниту 5-те милиони од Сорос лани не можат да мотивираат повеќе од 1.000 луѓе на улица. За овие #абдалпротести конзервативните проценки се дека во просек имаат околу 700-800 учесници. Оптимистичките велат дека има и до 3.000 луѓе. Која и бројка да е, дури и двете бројки да се соберат, повторно резултатот од 5-те милиони на Сорос е #gomnalajna. После толку притисци, после толку пари, после толку твитови, после толку презервативи со боја, после толку странска поддршка да не залепиш повеќе народ е бламажа која ќе се изучува во историјата на пропагандните војни.
Дури и последниот “аргумент“ на кој се држеа, дека демек народот се плашел и бил уценет, паднаа во вода откако шеф на полицијата стана Оливер, а шефица на плати-и-пензии Фросина. Сега од кого се плаши народот, кој го уценува кога ресорите се во рацете на СДСМ?!?!?!
И, да не остане зборавено, овој народ е исклучително мудар. Знае дека бербатењето на куќата на Христо Узунов, на плочите со македонската историја, убиствата на Смилковско се со единствена цел да испровоцираат револт кај просечниот граѓанин, па да излезе на улица и да дојде до Украинско сценарио. Е ама филмот од Мајдан, Киев и Одеса овдека не игра. Ние не сме потомци на фашистот Бандера, ами на мултикултуралистот Делчев.

Оној што во Македонија смета дека народот е глуп и страшлив, гадно се заебал. Гадно. Демек требало регулација во медиумите. Преведено, ова значи дека народот е глуп и Миленко, Латас, Мирка, Дарко, Јанко, Канал5, Сител и слични ги убедуваат (ги убедиле) да размислуваат погрешно. А доколку ги нема овие ликови и медиуми, а на сцена стапат геровци, кабрановци, борјани, сакиевци и слични глупандери – тогаш демек тие ќе го преобрателе народот да мисли “исправно“. Па, да ви кажам, по глупа тактика од ова немам видено. Можеби само уште овие од Обединети за фудбалот можат со глупоча да конкурираат. Да си мислиш дека народот е кал или пластелин па можеш да го месиш, значи дека си потпишал политичка смртна пресуда на себеси.

Да заклучам, откако “странците“ од соседството и од подалечку, разбраа дека овој народ не е можно да се манипулира, решија да го стават надвор од игра. Да го исклучат. Со разни пржински договри, лидерски средби, хојтевци-мојтевци, кризни групи и слични абра кадабра тактики го отстрануваат МАКЕДОНСКИОТ народ од МАКЕДОНИЈА. Најубаво би им било да има држава без народ. Оти ако е така никој нема да си ја истражува сопствената историја, да си го потврдува сопствениот иднетитет, да си биде саммостоен, да си биде СЛОБОДЕН.
Доколку во МАКЕДОНИЈА нема МАКЕДОНСКИ народ, тогаш СДСМ и Заев убедливо би победиле на избори во државата без народ, а очигледно под нивно раководство и без име. Тоа би била идеална држава. Без споменици, без историја, без култура, без идентитет, без име, без образобание, без – се.

Значи не Али или Тачи. Не 5-ти или кој и да е. Не се тоа проблемите. Проблемот е што странскиот фактор сака да го исклучи МАКЕДОНСКИОТ народ од ситyација да си решава за сопствената иднина. Со народот неможат, затоа сакаат да го отфикарат од било какво донесување на одлуки. Избори?!?!?! Па тоа е донесување на одлука, а велам, странецот сака МАКЕДОНСКИОТ народ да го ислучи од решавање. Пред се на избори.

Е, ама така лесно тоа нема да оди. Во Македонија сеуште има новинари кои не се (и не сакаат да се) продадени за пари за грантови и проекти од СОРОС и УСаид. Тие се “канаринците во тунелот“. Тие се свиркачите. Тие се асанжите и сноудените. Тие се со својот народ. Тие, НИЕ, ќе го информираме народот што му се спрема. А народот сам ќе си реши што ќе прави и како ќе делува.

Ова е народ, НАРОДИШТЕ. Овој народ е ВМРО. ВМРО е идеја, филозофија, историја, сегапност, иднина, начин на живот, стил на погибија…

Миленко Н.

Сабота, 07/05/2016 10.59 ч.
Одгледувалиште на расни кози Алпина – Мечкоец

По 15 илјади евра на ден- 5,3 милиони евра годишно троши СОРОС за рушење на демократски избраната Влада


327.964.687 денари е точниот буџет на организацијата СОРОС кој бил потрошен во последната фискална година, тоа во евра изнесува 5. 332. 759, или во просек се трошеле дневно по 15 илјади евра за рушење на демократски избрана Влада и за подршка на активностите на СДСМ.

Во над 20-годишното постоење на СОРОС Македонија буџетите и парите кои се потрошени се околу неверојатни 100 милиони евра.

Со најновиот буџет се трошени пари за лобисти, странски сестрински организации на СОРОС кои имаат задача да пишуваат негативни извештаи за државата, прикажување во негативно светло и организирање на протести.

Дека се фрлаат многу пари од кои државата има само штета покажува и финансирањето на наводно невладините организации кој вештачки треба да преставуваат граѓански сектор.

78 организации се членки на органзиацијата Граѓаните.мк, а речиси истите се и предводници на иницијативата „Протестирам“.

Огромни пари се вливаат и на име на ставка плати. Во просек секоја од овие организации има по десетина активисти или вработени. Тоа се околу 780 луѓе- истите тие кои протестираат, чкртаат и ги вулгаризираат спомениците и објектите низ центарот на Скопје.

Бројките покажуваат дека луѓето од таканаречениот отпор „Протестирам“ вртат милиони евра и во услови на наводен режим одлично заработуваат.

Дека не е во прашање недостаток на слобода туку желба за гола власт и дополнително богатење покажува дека нивните лидери имаат недвижен имот на кој може да позавиди секој просечен граѓанин.

ИЗВОР

трендафил напиша:Колку евра или долари добил тој што ги печател банкнотите со ликот на Мирка. Фондот на Сорос, без фондовите на амбасадите и тајните служби на САД и другите земји од чадорот или меѓународната заедница како што вие го викате, за минатата година беше 5,3 милиони евра. На бело, прикажани во завршната сметка на соросоидите. Веројатно има и дополнителни пари во кеш, а оваа година фондот е веројатно зголемен, затоа што до сега резултатот е негативен. наместо да опадне, рејтингот на ВМРО-ДПМНЕ се зголеми.

Часовникот на сите ќе ни отчука за Бутел, ако се навртиме еден против друг, г-ѓо Мирка

Часовникот на сите ќе ни отчука за Бутел, ако се навртиме еден против друг, г-ѓо Мирка. Неверојатно е во каква деструктивна особа се претвори
Прво, кризите во 2001ва и сегашната не се заради САД и ЕУ туку заради клептоманските активности на владите на В-Д каде, види коинциденција, на власт е една иста особа – еднаш во постава како министер на ресор кај што се парите, а втор пат со друг тим како главен министер со кум кој држи ресор кадешто се повторно парите.

Основна лекција во бизнисот е дека ако паметот ти е само во парите, тогаш забораваш на производите, организацијата на работа и на опслужувањето на корисниците/купувачите. Ако купувачите или добавувачите ги “ограбуваш” за да се луксузираш, природно е по некое време да ти се навртат назад и да бараат промена на “цените” или соработката. Неизлегувањето во пресрет на таквите барања неминовно води кон изнаоѓање на други средства за решавање на проблемот – што ќе рече протести и други форми на искажување на незадоволстовото. Тука нема ништо спорно.

Второ, “калимеро” однесувањето и плачењето на тешката судбина не ја признавам како таква. Таквото однесување е за слабаци и губитници. Македонија не е остров со сите потребни ресурси за да може да живее целосно изолирано од светот. Наместо да ги с’скаш луѓето против меѓународната заедница, потребно е да ги образуваш, како што тоа го правеше порано. Треба да им укажуваш дека со “александрово оро”, со присвојување на историски личности како да се наши (а не се наши), со сендвич-државно манипулирање и со “паразитирање” во државна администрација не можеме да одиме напред. Потребен е победнички дух што ти повеќе не го носиш со своите колумни. Ти го правиш она како во вицот со Македонците во казанот – тие малку што ќе пркнат и излегуваат од казанот, останатите ги влечат назад во казанот. Во твоите колумни директно и индиректно во психата на луѓето им внесуваш страв, несигурност и ситна душа.

Трето, тоа за Сорос, некакви чадори, па твои откритија за ЦИА (преку “длабоки истражувања” седејќи во кафулиња на Ленинова), па статии со шпекулации од претходни години за други земји да ги преиначуваш како да се за Македонија … Зошто ти се таквите писанија? Па барем означи ги за научна-фантастика … Дали мислиш дека ако се навртиме кон меѓународната заедница ќе имаме придобивка или ќе не’ означат за чурук, ќе не’ изолираат и потоа самите “очите ќе си ги извадиме”? Од една страна ќе биде Грција со нивниот капацитет за лобирање, а од другата страна ќе биде вечно-незадоволната и и-за-нив проблематична Македонија. Изборот самите го одредуваме да им биде: игнорирање на Македонија или немање на Македонија.

Четврто, госпоѓо Мирка, совршено Ви е јасно дека оваа влада не е избрана на регуларен начин од како-што-кажуваш народот. Иванов уште помалку – тој не е ниту легитимен ни достоен на позицијата. Целата криза доаѓа од таму што врвот на владејачката партија се фатени на дело во кражби и изборни измами. И треба да одговараат. Бидејќи им се валкани гаќите, прифаќаат секакви пратеници и уценувачи од странство.

При тоа не ме загрижуваат толку овластените пратеници од ЕУ колку ловците во матно, луѓето кои ќе се обидат да ни го сменат името. Ветувајќи им логистика за преку САД и ЕУ да бидат поштедени од правни дејствија во Македонија, што ќе рече: враќање на парите, неидење во затвор и дисмисија од политиката, овие ловци во матно ќе притиснат на менување на името. Токму преку луѓето со смкнати пантолони. Ете тука ја гледам опасноста за Македонија и се мотивирав да пишам. Знам дека нема да може да те разубедам ама барем ќе допрат овие зборови некаде.

Петто и најважно, историјата не’ учи дека пред стотина години не сме успеале да формираме држава како сите други народи околу нас. Сме успеале 50на години подоцна, после втората светска војна. Не било случајно тоа иако сме имале исклучителни поединци и храбри борци за Македонија. Една од причините е што не сме имале посилна економија за да ги поддржи таквите напори. Затоа е важно да се стимулира реалната економија – наместо да имаме економија со нови големи фирми кои добиваат работа како во времето на Титова Југославија.

Покрај економијата, се чини дека битната причина за неформирањето на државата лежи во братоубиството во тие времиња. Ако е некој подобар или мисли поинаку – не му гинел пиштол или кама. Без принципи на иста правда за сите и без правила, луѓето меѓу себе се требеле наместо да мислат на заедничката иднина на Македонија. Нема потреба да се зборува за ова и да се возобновува историјата. Сепак, тие лекции треба да ги знаеме за да не продолжуваме на таков начин.

Македонија ќе успее …

… ако се ослободи од таквите рецидиви од минатото и храбро зачекори напред кадешто активно ќе учествува во европските текови на соработка и комуникација. Тоа не мора да значи да бидеме по секоја цена членка на ЕУ и/или НАТО. Лично не сум сигурен дека ЕУ е добра за Македонија но сум убеден дека соработката со земјите од ЕУ, унапредување на релациите и интегрирањето со тие земји е императив за Македонија.
На крајот, важно ми е името Македонија да не го менуваме и да не дозволиме вакви и слични колумни да влијаат на менување на името на нашата Македонија. Часовникот за Бутел нека отчукува со ред за секого посебно, но не и колективно за сите заедно.

Венко Глигоров – Фејсбук статус

трендафил напиша:
Со идиотскиот однос на чадорот и неговите домашни слуги од осамостојувањето до денес доведен сум во ситуација да не размислувам воопшто дали можеби нема некаква вистина во монтираните разговори (бомби). Затоа што казна за кражба е затвор, а за велепредавство, ако вашето однесување доведе до војна во нашата држава, е стрелање, а ако треба да се штеди муницијата бесење.

luxor напиша:ПОЗДРАВ ОД ШАРЕНAТА РЕВОЛУЦИЈА ТРЕНДО