Интервјуа и колумни

Дискретниот шарм на политичкиот банкрот

Напишано од Сашо Орданоски - 06/11/2018

Има извесна иронија во целата ситуација со оваа наша мачна евро-атлантска интеграција. Иронијата се состои во тоа што најголемите противници – иако има и други, помали – на потребата од промените на Уставот, се закоравените македонски националисти, со црвени комитски обравчиња, оние радикални Големо-Македонци кои се сликаат со „д-р Еткер“ (Македонија-да-е-цела) поздравот со споен палец и показалец и три раздвоени, исправени прсти… А кога само малку би го намалиле звукот на српскиот турбо-фолк во позадината, би можеле и самите да дојдат до еден најздраворазумски заклучок: токму интегрирана во Европската Унија, Македонија станува обединета, буквално Голема, без прикочување ни за печат во пасошите на своите, формални, источни и јужни граници. Со признаен национален идентитет, со јазик, со Македонија во името и со сите други неопходни културно-политички тракатанци, како заштитени кодови, трговски марки, домени… Да не зборувам за пазари, безбедност, странски инвестиции…

Зошто толку очигледни работи толку тешко се гледаат, како да се пати од кокошкино слепило? Зошто нешто мора да се освои (на сила?… НИЕ?!) за да биде „твое“, а кога ти го даваат на тавта (послужавник), како да е тацна со грчко слатко од три убави, зеленки, релативно компактни, смокви-шербетлии, тогаш на тоа се гледа како на резултат на нечие „предавство“? Зошто тој, во својата суштина, „најголемо-македонски“ проект да се блокира со стотици амандмани, со тропања по маси, со пеење химни и со други купи-ден-помини досетки што им стојат на демократско располагање на сите собраниски опозиции во светот?

Тука работата, веројатно, станува лична. Затоа што ним не им текнало порано; што и ако им текнало, немале храброст да го предложат; а ако и имале доволно кураж да помислат го стават на маса, не биле способни да го испреговараат.

Македонија граби кон своето балканско обединување, а националистите од спротивниот тротоар со ужас и неверување гледаат како тој процес, пред нос, ќе им го спроведат социјалдемократите!?!?… Нема правда, нели?

Добро, таа човечка димензија на фрустрација, на чувство на пониженост може да се разбере. Но, доволно време помина за „масажа“ на чии било суети и супер-ега, не е ли сега моментот за политичко визионерство, макар за прагматичност или барем за мала практичност? Кога веќе некој друг ти ја завршил работата, качи се на возот, патувај кон подобра иднина, живеј…

Проблемот е, сепак, подлабок. Ја допира суштината на македонскиот националистички бизнис-модел, се доведува во прашање смислата за митот за обединување, во ситуација кога обединувањето, практично, ќе биде спроведено. Плус исчезнува потребата за страв од соседите, во ситуација кога соседите ќе бидат дел од системот што ти ја гарантира безбедноста.

Тоа ви е како фирма за производство на свеќи да треба да поддржи туѓа инвестиција за производство на сијалици?! Ќе треба да се затвори дуќанот, да се прогласи банкрот, да се стави клуч на врата, ќе нема веќе муштерии за националистичкиот производ што со децении наназад успешно се нудел. Восокот одамна не се користи за ништо друго, освен за парастоси и погреби.

Ова се дилемите во кои се препелка опозицијата, растргната помеѓу пустата желба да биде модерна, демократска, конзервативна, демохристијанска партија; и стварноста на национализмот и политичката ретроградност во кои е заглавена, изолирана, поапсена, поделена, раскарана. Банкротирана.

https://plusinfo.mk/%D0%B4%D0%B8%D1%81%D0%BA%D1%80%D0%B5%D1%82%D0%BD%D0%B8%D0%BE%D1%82-%D1%88%D0%B0%D1%80%D0%BC-%D0%BD%D0%B0-%D0%BF%D0%BE%D0%BB%D0%B8%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%BA%D0%B8%D0%BE%D1%82-%D0%B1%D0%B0%D0%BD%D0%BA/

Ова со „помирувањето“ не ми излегува од глава. За евидентно противуставна селективна амнестија, т.е. за закон кој важи само по молба на осомничени, обвинети или осудени, си гласаа здружено дури 95 пратеници. ОКО НЕ ИМ ТРЕПНА! Сите си имаат свои причини. Докажаа дека се заедно, дека врана врани очи не вади, и дека кога се во прашање пари (за финансирање на партиите) или за спасување сопствена кожа - тие се сојузници.
Да се разбереме, од самиот почеток ова беше една голема игранка, и тоа на двете божем завојувани страни. Оние као нападају, ови се као бране. (Иако е апсурдно да зборуваме за некој кој се нарекува Нинџа како за кредибилен сведок, сепак она што го разбрав од кажаното е дека пола ДПМНЕ си било на безбедно на 8 кат, додека луѓето на улица ги искористија како маша - ако помине, нека помине, ако не - ништо. Нивните пратеници мјаукаа внатре во Парламентот. Предавството веќе беше почнато.). Значи, нивна колатерална жртва беа луѓе кои веруваа дека протестираат за правична кауза. И каузата беше коректна, но тие не можеа да знаат дека покрај масата од илјада луѓе ќе пуштат тепачи за да завршат некоја валкана работа, а вината да заврши на „десио се народ“.
Бев една од првите кои уште на почетокот на кривично-судската фарса реков дека Дурловски, Дамовски, Бетмен, Елена и останатите од движењето не можат да бидат терористи - ме расчеречија токму оние кои денес молчат и аминуваат. Тоа што некој бил уметник не значело дека не може да биде и злосторник, терорист - така ме подучуваа и некој Кокаланов, и Тортевски, и кој стаса... Квалификацијата на делото бене свесно одбрана - за да имаат голем адут в рака, а не затоа што имаа индиции или докази. Ако се одеше по нивна логика, оние што го симнаа Милошевиќ на 5 октомври или Бугарите кои влегуваа во парламентот, за жолтите елеци и да не зборувам - сите се терористи!
Навидум, законот што го донесоа вчера носи правда за овие невини луѓе, ама во суштина им се чини уште поголема неправда. И потпросечен правник знаеше дека за нив НЕМА ИНДИЦИИ ниту ДОКАЗИ за терористичко загрозување на уставниот поредок, но сега се доведени во невозможна ситуација - ем невини, ем со нарушени права од државата, да поднесуваат молба за амнестија (и притоа да немаат можност да бараат надомест за неправдата која им е нанесена). Со поднесувањето на барањето тие de facto треба да го изгубат својот морален интегритет, имплицитно да „признаат“ вина - и да застанат во ист ранг со битанги како Муковски и компанија. Ако одлучат да не бараат амнестија, од највисоко место им се кажува дека за нив не важи презумпцијата на невиност, т.е. дека товарот на докажување паѓа на нив, а не на обвинителството! Со Кацарска судство ништо не се знае, нели? Кој може воопшто да верува дека може да има правичен судски процес во Македонија? Затоа, никој од нас не смее да им замери на овие луѓе и нивните семејства кои минаа низ агонија, ни криви ни должни, ако се решат да бараат амнестија. Но, останува МНОГУ горчливото чувство на неправда, генерално! Особено што Груевски свесно го евакуираа, а Талат Џафери остана претседател на Собрание иако негозиот избор е нелегален и нелегитимен без оглед на сета амнезија и лоботомија која ни ја направија!
Да потсетам, Законот за амнестија по конфликтот од 2001, донесен во 2002 година, ги ослободи од кривичен прогон СИТЕ лица кои сториле не само кривични дела, туку и злосторства против човечноста (ова со автентичното толкување во 2011), без да поднесуваат молби, барања, и сл. Значи, со закон, кој е општ акт, се опфаќаат сите дела и сторители, поврзани со некој настан! Тоа е единствено правично решение, колку и да е амнестијата далеку од правдата колку Марс од Венера! Во проширената амнестија за настаните од 2001 беа опфатени лица кои беа вистински терористи, и притоа сторители на најтешки дела против човечноста кои не застаруваат според меѓународното право, а нашиве си го прекршија и Уставот (чл. и меѓународното право.
Конечно, зошто Иванов сега не би ги аболицирал СИТЕ лица кои биле каков било начин инволвирани во настаните од 27 април?
Ова излезе цела колумна, ама ај уште малку (за тоа зошто сме капут): студенти во прва година на право учат дека државата и правото се раѓаат и умираат заедно. Нема држава без право, ниту (национално) право без држава. Кај нас нема ни право, ни држава - па затоа и Уставот е предмет на распродажба, нешто со што се ставаме практично во подредена и зависна положба во однос на соседна држава. НИЕ ВЕЌЕ НЕ СМЕ ДРЖАВА! Затоа и немаме право, односно немајќи право - не можеме да имаме ни (лоша) држава.

https://www.facebook.com/biljana.vankovska/posts/10217383758008857

Доколку ВМРО-ДПМНЕ ги изгуби претседателските избори во април, одговорноста ќе биде лична на Христијан Мицкоски и тој треба да се повлече од лидерската функција во партијата, вели Ивица Коневски, кој два мандати беше градоначалник на Општина Аеродром.

Коневски не е меѓу избрканите членови на партија, не е ниту дел од новото раководство, има функција како советник на Мицкоски за Град Скопје. Во разговор за САКАМДАКАЖАМ.МК вели дека е загрижен за состојбите во ВМРО-ДПМНЕ, откако по гласањето за уставни измени беа исклучени дел од членовите на партијата.

„Многу беше погрешен пристапот на претседателот на партијата Христијан Мицкоски со исклучување на членови. Многу од членовите се дистанцираа од самиот претседател, а има и голем број кои воопшто не доаѓаат во партија само поради тие политики на поделби на предавници и патриоти. Тоа беше погрешен чекор и самата партија ја носи во погрешен правец“, вели Коневски.

Според него, партијата има поддржувачи и висок рејтинг за разлика од оној на Мицкоски.

„Рејтингот на претседателот Мицкоски е трипати помал од тој на партијата. Мислам дека претседателот треба да смогне сили да ги обедини сите луѓе без разлика кој од нив му се допаѓа, а кој не, во интерес на партијата, членството, но пред сè во интерес на државата, за да може ВМРО-ДПМНЕ да дојде пак на власт. Треба да му дадеме шанса на Мицкоски за претседателските избори. Јас сум оптимист по природа, но по ова прашање дека тој ќе ги обедини сите, од ден на ден, сум сè поголем песимист. Доколку ги изгуби изборите покрај една ваква катастрофална состојба и власт која ништо не испорачува, поради тоа што нема капацитет да ги обедини сите чинители, одговорноста ќе биде лична на Мицкоски. Заради доброто на партијата и членството, доколку ги изгуби изборите треба да се повлече од лидер“, вели Коневски.

Како нов лидер на ВМРО-ДМПНЕ Коневски вели дека не се гледа себеси, немал лидерски амбиции и смета дека во партијата има многу квалитетни луѓе кои можат да ја донесат таму каде што припаѓа.

„Има некои најави дека постои можност за бојкот на претседателските избори, што според мене се многу погрешни. И не дај боже тоа да се случи. Нам не ни е потребен таков бојкот, тоа ќе ја доуништи и така влошена репутација на партијата кај меѓународната заедница. Не би сакал да верувам дека такво нешто ќе се случи. Јас сум член на ВМРО-ДПМНЕ од 1998 година, а се активирав во 2003 оти имаше концепт на прогресивност, на урбана димензија, на модерна партија, која ќе ја оттргнеме од начинот на водење на Љубчо Георгиевски кој ја носеше во еден правец на радикализација, на еден тежок национализам, што не доликува на партија која треба да ја води Македонија кон ЕУ и НАТО. Сега партијата како да се враќа во тоа време и тие работи не ми се допаѓаат. Потесното раководство околу Мицкоски и самиот тој повеќе гравитираат кон тие политики отколку кон прогресивна, модерна партија. Ние мораме да ги подобриме контактите со меѓународната заедница, да ги тргнеме суетите на страна, да ги екипираме луѓето кои знаечеле и дале придонес во партијата“, вели Коневски.

Како поранешен градоначалник на Општина Аеродром, Коневски вели дека новите градоначалници потфрлиле кога станува збор за хигиената, не го подобриле јавнот превоз кој е во многу лоша состојба, ниту пак презеле мерки против загадувањето што им било приоритет во изборните кампањи.

„Покрај чистиот воздух многу е важен и јавниот превоз, кој во моментов не е како што треба. Потребно е решение со кое граѓаните би се откажале од автомобилите. Сега предолго патуваат до своите работни места и затоа го избегнуваат јавниот превоз. Во Скопје е потребно метро. Една линија од Драчево, преку Горно и Долно Лисиче, Ново Лисиче, Аеродром, Центар, Карпош, Ѓорче Петров и Сарај“, вели Коневски.

На нашето прашањето зошто додека беа на власт и на централно и на локално ниво изминативе 11 години не почнале таков проект туку потрошија 600 милиони евра за „Скопје 2014“, одговори: „Мислам дека и ние додека бевме на власт требаше да почнеме да спроведуваме таков проект. И кога би имал можност некогаш да учествувам во локалната самоуправа, дали е тоа како градоначалник на Скопје, би бил поборник на вакво решение“.

Во времето на вториот градоначалнички мандат на Коневски беше донесен Деталниот урбанистички план со кој во зеленилото кај Мајчин дом се вцрта маркичка за зграда. Коневски вели дека тој објект бил предвиден со Генералниот урбанистички план, а Општината плановите ги прави според ГУП-от.

„Јас сметав дека тука треба да се гради, тоа го кажав и стоев зад мојата одлука. Лесно е да се вети нешто, а тешко е да се каже вистината и да се изгубат политички поени. Не ги изгубив изборите поради тој објект или некои други планови. Нема спорни планови, оној за кој се зборуваше во јавноста за стар Аеродром е донесен по барање на граѓаните заедно со СДСМ. Ако Златко Марин сакаше да ја спречи зградата како што им вети на граѓаните, можеше да ја купи парцелата која кога тој стана градоначаник беше во сопственост на Комерцијална банка и потоа беше продадена на новиот инвеститор за 2 милиони евра. Тие пари ги има Општината, оти во касата оставив 4 милиони евра. Марин постапи спротивно од што ветуваше пред избори и револтот на граѓаните е оправдан“, вели Коневски.

Коневски смета дека локалните избори ги изгубиле не затоа што граѓаните не биле задоволни од нивната работа, туку градоначалниците биле колатерална штета на сето она што се случувало на политичката сцена на централно ниво.