Интервјуа и колумни

Штом тие ќе фатат лево, ние веднаш десно? Ја, натурлих!

Од Бранко Героски

Германскиот претседател Штајнмајер дојде во Македонија, со нескриена намера да ги убеди граѓаните и пратениците да ја поддржат намерата на владата во јануари да го отвори Уставот, со цел Бугарите да влезат во Преамбулата.

„Продолжете одлучно по патот кон членството. Не се враќајте назад од последните метри”, рече Германецот во инспиративниот настап во македонскиот парламент.

Се разбира, јас не очекувам Уставот да биде отворен во јануари. Да бидам искрен, воопшто не очекувам и не посакувам да се случи тоа, пред Бугарија да ја запре својата негаторска политика кон Македонците и пред да ги признае идентитетот и самобитноста на македонската нација. Мислам дека тоа е еден сериозен и мошне фер услов што Скопје треба итно да го промовира во Брисел, за воопшто да почнат сериозни и плодни разговори за барањата на Софија. И убеден сум дека владата на Ковачевски за тоа би добила поддршка од Европската Унија.

И од германскиот претседател, бездруго.

Имам впечаток дека Штајнмајер денеска на македонската влада ѝ ги отвори очите, изразувајќи целосно разбирање за правото на Македонците за спорните прашања да разговараат отворено, со емоции, па дури и страстно.

„Протоколот со Бугарија, неопходните уставни измени: тоа се прашања што ги засегаат луѓето во вашата земја, затоа што се работи за прашања на националниот идентитет, македонската историја, јазик и култура. Правилно е да се водат овие дебати со емоции. На важни социјални дебати им е потребна оваа страст. Сметам дека овие дебати можете да ги водите со самодоверба“, рече Штајнмајер.

Хер Штајнмајер, вас ис дас?!

Па нашиве шупци пропагандисти од Илинденска, овие што шетаат со „наративите“ под мишка, цело време ја убедуваат јавноста дека протоколите не се важни, уставните измени исто, а за прашањата поврзани со националниот идентитет, јазикот, историјата и културата воопшто не се разговара.

Зошто Германецот не е добро брифиран? М?

Без да ја оспорувам суштината на неговата убедувачка мисија – Штајнмајер очигледно е голем државник, на прв поглед се забележуваат неговиот шарм и неговата аура, што вешто ги употребува за дисциплинирано да ја изврши својата задача – сакам да кажам дека ми се допадна неговиот стил.

Ми се допадна, на пример, неговиот патетичен апел до пратениците и до граѓаните да мислат на заедничкото добро, а не на својата личната корист. Којзнае колку сурати сретнал денеска Германецот, што директно го инспирирале да каже вакво нешто!

Ми се допадна и тоа што го посети гробот на македонскиот револуционер Гоце Делчев. Таман на време. Пред последната битка. Во која нашата историска комисија и него ќе го шитне за ич пари…

А најмногу ми се допадна што Германецот ги цитираше Блаже Конески и Петре М. Андреевски.

„Јазикот е нашата татковина“. Позната мисла на Конески.

Од „Пиреј“ на Петре М. Андреевски, човекот ископал еден „миротворен“ цитат: „Неодоливиот копнеж за мирен живот“.

И така, Штајнмајер поентираше: „Вие сами одлучувате што ја прави вашата земја посебна. Вие решавате како изгледа македонскиот идентитет денес и како ќе изгледа во иднина“.

Добро.

Така е, драг претседателе.

Многу нешта ја чинат нашата земја посебна. Мала, блиска со соседните, ама сепак посебна. И вредна човек да ја замисли како „општо добро“. Дури и како кауза, ако баш се мора…

Нашата земја ја чини посебна и спомнатиот Конески, на пример. Но и кога пее: „Ќе дојде време на лажни пророци / што божем во мое име / ќе ве збираат по плоштадите, / ќе креваат врева до небеси, / ќе се бувтаат во градите. / Немојте да им верувате!…“

И Петре М. Андреевски демонстрира една посебна состојба на духот на Македонецот, која во „Пиреј“, на пример, ја опишува и вака: „На изгореното срце и окото му е суво. Не пушта солза и да го молиш“.

И сликарот Илија Пенушлиски ја отсликува нашата посебност. На свој начин. Тој денеска кликна „ова е травестија“ и јавно ја повлече својата слика од изложбата „Заедно“ во новиот Бугарски културен центар во Скопје. Срцето на Пенушлиски изгорело кога разбрал како се злоупотребени неговото дело и неговото име, но тој ниту солза пушта ниту допушта некој да го моли, туку одлучно заповеда – сликата да се повлече, а името да ми се избрише од излогот!

Можело некој да се сети сликата на Пенушлиски да му се подари на Штајнмајер. Еве идеја, уште не е доцна…

Да, секако и Гоце ја чини Македонија посебна. Бидејќи колку и да му бараат бугарска ДНК, тој се борел за автономна Македонија. Не за Бугарија, туку за Македонија.

Нејсе…

Тоа е таа Македонија за која најголемите пропагандисти на СДСМ јавно ломотат дека е „петтокласна нација“.

И клеветат дека нејзините поети се второкласници. Или така некако беше…

И си се убедуваат дека Скопје и Македонија не биле „романескни“.

И измислиле – ова да го слушне Штајнмајер, молам! – дека македонскиот јазик, на пример, покрај другите недостатоци, имал уште една голема фалинка, не овозможувал филмски израз на емоцииите. На македонски јазик не можело да се сними добар филм. Дури ниту пристоен. Не е ниту снимен. Нашиот јазик немал филмска мелодика. Поради акцентот.

Сигурно се прашувате, која будалетинка го кажала ова?

Оној колумнистот од „првата борбена линија“. Чија првокласност, јебемлига, не може да дојде до израз, бидејќи е припадник на „петтокласна нација“. Кој зборува и пишува на јазик на кој, ете, не можело да се сними филм. Поради акцентот.

Хахахахаха!

Која романескна будалетинка!

Шокур разбираш ти за акцентот, шапшалу еден, ти си чкљ класа!

Снимај си ги ти твоите шизички филмчиња во главата на бугарски јазик, ако ти е така полесно и помило!

Лајно едно!

(Нели мелодично звучи ова „лајно“?)

Си помислив денеска да го побарам на кратко германскиот претседател и да му речам: „Драг господине Штајнмајер, не ли ви се чини дека германскиот јазик не е поетичен и погоден за снимање филмови?“

Да бев ко овие шутрациве што си го мразат сопствениот јазик и сѐ друго македонско, ќе му ја објаснев таа омраза со општо познатите предрасуди за германскиот јазик. И на Штајнмајеров ќе му речев:

„Можеби поради акцентот не ви чини јазикот. Јас и не знам кај ви паѓа акцентот. Кај нас ни паѓа на третиот отпозади. Овој колумнистов од „првата борбена линија“ секогаш е прв, нормално, и затоа никогаш на него да падне акцентот. Фрустриран е поради тоа. А и тоа швапската лексика, па ви се молам. Лос, шнел, натурлих… Како ли воопшто пишуваат вашите поети? Треба да размислите и за ревизија на правописот, секогаш имате вишок букви. Затоа ли не можете да ги титлувате филмовите?“.

Веројатно Штајнмајер ќе ме погледнеше загрижено и ќе ми шепнеше на уво: „Еншулдиген зи, ова кај вас во Скопје да не е заразно?“

За среќа, до таа средба не дојде, а Германецот продолжи по протоколот, со цитатот на денот: „Искрено се надевам дека македонската култура наскоро ќе ја збогати културната разновидност на Европската унија. Денес сум тука за да научам уште повеќе за неа“.

И?

Што научил Штајнмајер?

Со оглед на тоа што не се сретнал со Македономрзецот, веројатно не сфатил зошто сме „петтокласна нација“. Добро, такви сме какви што сме, не сјаеме баш, теписине во „Св. Спас“ од комунистичко доба… Ама ете, имаме и ние со нешто и да се пофалиме.

Македономрзецот веројатно бил на проекција на филмот „Кајмак“ на Милчо Манчевски, со опрема за ловење погрешни акценти во репликите. И со цврста намера да ја докаже својата теза за нашиот „нефилмски“ јазик.

Кај и да е, ќе се огласи на Фејсбук. Додуша, тој јавно повика на цензура и на заведување некаков негов ред на социјалните мрежи, но редот ќе важи за сите освен за него. И за таквите како него. Тоа, впрочем, е сонот на секој цензор.

Не знам дали Штајнмајер научил за најважното. За планот. Со кодни имиња: Дранг нах Остен. Барбароса. Кур те дуа Еуропе. Сардисаалееее!

Имено, целата таа пропагандистичка багра што ги „демистифицира“ и ги „брани“ политиките на владата на СДСМ и на ДУИ очекуваат проблемите на нивниот работодавец да се решат на тој начин што тие егзалтирано ќе вреват, странците ќе суфлираат (лос, шнел…), а опозиционерите ќе бидат приведени во парламентот и натерани да гласаат. Потоа сите заедно ќе бидат натоварени на воз во Монополот и…

И така, всушност, уште еднаш ќе се потврди тезата дека Македонија навистина е петтокласна нација.

За која не може да се сними филм. Ни краткометражен, од 1945-та наваму, мамицу му!

Неверојатно глупав план, хер Штајнмајер!

Овој план ја потврдува теоријата на младиот свештеник Дитрих Бонхофер – Германецот сигурно знае кој е тој, другите ќе научат – според која глупавите луѓе се поопасни од злобните. Глупавоста не е интелектуално, туку морално нарушување. Таа е поврзана со драстичното зголемување на моќта и на привилегиите, а со тоа и на злобата.

Како поинаку да се разбере зошто некои луѓе со неочекувана глупавост ги поминуваат сите граници на пристојноста и потоа пројавуваат симптоми на класичен кататоничен раптус (возбуда) на умот?

И?

Што да правиме со таквите луѓе? Што да правиме со себе? Што ако таа болест е заразна? Што ако со нивните блуеници по медиумите и на социјалните мрежи навистина се маркираат конкретни и опасни политики? Како ќе се спасиме?

Не грижете се. Имајте повеќе самодоверба, убаво ве советува Штајнмајер. Зашто, овој наш „петтокласен народ“ и за ова зло нашол лек. Го опишува Конески во песната „Молитва“:

Спаси ме Боже, од болните луѓе
што се накажани,
та не се криви,
нивната злоба умерено суди ја,
самите од неа одвај се живи.

(…)

Дај Господе, што помалку очите да
им ги бодам –
штом тие лево ќе фатат,
јас десно да одам.

Значи, кратко и јасно. И ептен филмски:

Штом тие лево, ние веднаш десно?

Ја, натурлих!

https://plusinfo.mk/shtom-tie-e-fatat-levo-nie-vednash-desno-a-naturlih/

Александар Русјаков

Во 1986 година, среде Мексико, ја видовме „раката на Бога“. Сега, среде Катар, стигна до нас и „фризурата на Бога“. Не го смислив ова јас, ама слатко се изнасмеав. За неупатените, „раката на Бога“ се случи на натпреварот помеѓу Аргентина и Англија, кога Марадона со рака даде гол и Аргентинците победија. Судиите не видоа, а ВАР немаше. „Фризурата на Бога“ ја видовме на ова Светско првенство кога Роналдо за кратко време успеа да си го присвои голот што го даде Бруно Фернандеш.
Русјаков, прекини да гњавиш со фудбал!
Политиката е во депресија. Од неа е поинтересна една обична топка што се тркала. Затоа политиката се глупира, од петни жили се труди да го земе чаламот. Како во светот, така и во Нордистан. Пред некој ден читам наслов… американскиот тим што ќе дојде во Нордистан… и онака недочитувајќи, ме фати еуфорија, бидејќи само што ги испратив Американците од Катар задоволен од нивната игра. Што? Пулишиќ, Меккени, Сержињо Дест, Тимоти Веа, Тим Рим и другарите ќе дојдат во Нордистан? Зошто? Тераат некоја комерцијална едукативна турнеја? Ќе ни пренесат дел од искуствата?
Уозбили се, Русјаков! Доаѓа американски тим за да ѝ стави крај на корупцијата.
Да, а? Прекрасно! Американски тим ќе го менџира Нордистан и ќе се грабне за гуша со корупцијата. Добро, многу добро. Американците се познати по менаџирање други држави. Во втората половина на 20 век, преку ЦИА, успешно ја менаџираа речиси цела Јужна Америка. Американскиот менаџмент спроведен преку Пиноче во Чиле ми е омилен. Оние што не се согласуваа со промената и го сакаа Аљенде, ги носеа на обука за летање. Потоа, во овој век, видовме како Американците успешно ги менаџираат Ирак, Авганистан, Либија и Сирија. Многу демократија однесоа, човек веднаш сака да се пресели таму.
Ама чекајте малку, сепак не ми е јасна возбудава. Па, ова воопшто не е првпат. Мислам, Амери да нè менаџираат. Нели и СЈО беше еден вид американски тим за борба против корупцијата? И Заев сосе неговите што ни ги октроираа. САД преку Калето беа нешто како селектор. Море каков циркус спроведоа за да ги истопорат на престолот. ДУИ им се дрим тим уште од 2001 година. За успешното менаџирање на промената на името од Македонија во Нордистан среде „Мериот“ ич муабет не ми се прави. И еве сега повторно ќе нè менаџираат.
Важно сите среќни. Власта слави. Убедени се дека американскиот тим ќе ја апси корумпираната опозиција. Опозицијата возбудена до восхит. Сега ќе дојдат Американците и ќе ја испоапсат корумпираната власт. Новинарите доживуваат оргазми. И провладини и опозициски настроени. Секако се надеваат на спонзорство плус. Америте сигурно ќе фрлат некој долар за тие да ја воспеваат приказната дека истите тие Амери ќе ѝ стават крај на корупцијата, а Путин е Хитлер, што всушност е независно новинарство среде демократија.

Најсреќни се судиите и обвинителите. Тие секако не се корумпирани, системот е таков. Па, не се тие виновни што наместо демократија во Нордистан, политички систем стана корупцијата донесена во руски актовки и подметната во сите сфери на битисувањето. Нема друга логика ако знаеме дека со години Американците истураат милиони во политиката, судството и медиумите, односно во демократијата, а ваму, насекаде корупција. Логиката вели, келнерот е виновен. Тој ни подметнува руска коруптивна дрога во прозападната демократска пијачка. Мене ми е само жал за американската амбасадорка. Пустата, ќе мора да отвори четири очи и да внимава каде гази, оти толку многу, во следниот период, ќе се лигават околу неа што секаде ќе биде лизгаво и лигаво. Утрешни наслови: РУСЈАКОВ Ѝ СЕ ЗАКАНИ НА АМЕРИКАНСКАТА АМБАСАДОРКА!!!
Всушност, од памет сме извадени само ние корумпираните. Туку наеднаш сфаќаме дека доаѓа американски тим да нè лови како елени. Барем да нè предупредевте за психички да се подготвиме. Особено ваквите како мене, кои не знаат баш финансиски да се корумпираат, оти сме малку глупи и не знаеме како да се справиме со парите што ги немаме, ама па сме душевно корумпирани. Штом сметаме дека американската политика спрема Македонија спроведена од нашата независност наваму е нацистичка, односно идентитетски геноцидна, сигурно сме путинисти, рубља-патриоти под руско влијание, значи душевно осакатени, читај корумпирани. Веројатно многумина ќе се израдуваат ако преку независното судство ни спакуваат некој политичко-полициски монтиран процес или, едноставно, ако бидеме испратени на обука за летање.
Стравуваат и материјално корумпираните граѓани. Оние што пикаат пари во џебови на полицајци, доктори, професори, судии и обвинители, па овие кутрите, оти не забележале, чувствуваат чудна мачнина, нешто ги глочка во џебот, им прави с`клет, ко да носат вишок што сами не го ставиле, па штом брцнат рака во џеб и најдат пари во него, не можат да знаат кој корумпиран гад им ги подметнал кога низ денот со многу граѓани се сретнале. Е па, нека му ја мислат сега овие гадови од граѓани што брцаат раце во туѓи џебови, ем за да си завршат работа, ем за да го корумпираат системот, кој без нив секако ќе блескаше.


Ваквите корумпирани граѓани обично имаат гадна навика да бојкотираат референдуми за промена на име и идентитет, ама и одбиваат да признаат дека се измислена нација што во суштина е бугарска и сето тоа зашто не сакаат да влеземе во ЕУ и НАТО, каде што нема корупција. И ете го коренот на корупцијата. Што нè враќа на почетокот кај Американците. Тие преку свое менаџирање ги победија ваквите одвратни корумпирани граѓани инсталирајќи свои подобни политичари што преку „балкански методи“ во Собранието ја поништија референдумската волја на корумпираниот народ, оти не е за секого демократија, па така влеговме во НАТО и добивме датум за преговори со ЕУ, не еден, туку три, по што почнавме да блескаме, новото име започна да ни ги плаќа сметките, НАТО нè брани од Путин, судиите и обвинителите си ги добија своите милиони американски долари за подобрување на правниот систем и сето ова звучи како хепиенд, ама не е, иако наскоро ќе дојде и тоа, откако американскиот дрим тим за борба против корупција ќе започне со последната битка за Нордистан, битка со граѓаните што ги корумпираат политиката, судството, здравството, образованието, битка во која за почеток само треба да ја испратиме логиката да одмори на Хаваи и да не се плетка каде што не ѝ е местото.

https://novamakedonija.com.mk/mislenja/kolumni/ispratete-ja-logikata-da-se-odmori-na-havai/

Поделбата на народот е доведена до совршенство. Данокот што го плаќа на таа поделба е голем, но секако е помал од интересите на жупанијата на кои им припаѓа тој поделен народ. Најопасен елемент во таа поделба е етноцентричниот момент на секојдневната пракса. Создадени се два различни света, кои во „брак од интерес“, што е опстанок на земјата во процесот на евроинтеграциите, се чини дека сè функционира, но со услов ако некому нешто не му се допаѓа, ќе се заканува со дестабилизација.

Пишува Агим ЈОНУЗ

За да има држава, мора да има народ. Ние немаме луѓе. Имаме големо стадо, кое во основа е поделено на овчарите кои одлучуваат која трева да пасат, од кој поток да се напие вода и кои овци да се направи стадо. Македонија е специфична земја по многу нешта. Една од специфичностите е фактот дека што и да се случи, во секоја ситуација нема да се приклучат ни половина од луѓето, а уште помалку од половина. Македонија нема здрав народ. Не изгради никаков вид, ако се водиме од поентата дека внатре сите „се Македонци, граѓани на РМ“! За да имаш народ на кој можеш да се потпреш како држава, мора да имаш народ кој носи емоции кон државата. Како и да се вика државата и за која држава зборуваме, ако државата не ја чувствувате како свој дом, како мајка, како дел од себе, се друго е осудено или на уништување, или под забите на времето. јадејќи ја како најобична краставица. Па, тука имаме многу елементи за разговор. Кој ја сака Македонија? Никој! Дури ни Македонците, бидејќи доколку навистина и искрено ја сакаа, без калкулации и лични интереси, македонската политичка сцена ќе имаше сосема поинаква слика.

Македонски обединет патриотски кор, сеедно! Фотографија на која не би разговарале за Македонци кои се поделени на предавници и патриоти, левичари или „комунисти и вмровци“, туку би имале табла што навистина го носи името „Македонија“ што се споменува и во Библијата. , би го чувале како реликвија не само во срцето, туку и во односот кон државата како свој дом. Зошто го кажувам сето ова? Многу едноставно. Кога една држава е во криза, кога е незадоволна од политиката и односот меѓу државата и народот, кога ќе види дека пропаѓа, народот протестира. Прави бунтови, револуции, менува влади, „шутира сè напред“! Во Македонија имаме многу специфична ситуација во однос на ова прашање. Овде сите се бунтуваат и никој всушност нема намера, сила и богами ни „газот“ да го помести за направи нешто порадикално од најобичните навреди по кафулињата, „ да ѝ е*** на државата“! И завршува со таа најобична пцовка.

Ајде да видиме кои се причините зошто никогаш не може да ѝ се случи „народ“ на Македонија, или подобро да кажам, зошто во Македонија нема критична маса што ќе излезе на улица и ќе каже „доста е од ова, не може вака да продолжи.” Единствената форма за која можеме да кажеме дека барем малку личеше на „се случува луѓе“ беше шарената револуција. Не ми се верува дека лично потрошив толку многу енергија и време за да го поддржам тоа. Се покажа дека е „шарена лага“ наместо револуција. Зоран Заев, тогаш максимално ја злоупотреби волјата на голем дел од обединетиот народ да направи сериозен модел на „Македонија, дом и општество за сите“. Македонија беше последна за СДСМ и ДУИ. Луѓето кои покажаа одредена волја за „обединување“ на крајот се вратија дома „намочани“. Лично мислам дека по шарената револуција никогаш нема да можеме да видиме толку обединет народ на скопските улици, кој за прв пат измешал знамиња, насмевки и добра волја да смени нешто. Како и да е. Еве, шарената револуција ја пишуваме како „мртвородено“ бебе. Трагично, а шансата на сите им беше пред нос. За општа популарна заедница. Политичката сцена по шарената револуција донесе само уште поголема биполарност на односот позиција-опозиција, а со тоа и уште поголема поделба меѓу луѓето. Разочаран од се што е додадено на веќе постоечкиот. Животот продолжи да тече, но еден елемент беше закопан уште подлабоко во потсвеста на луѓето, а тоа е трагата што вели „на кого да му веруваме да не врати заедно“? Никој! Изгубена е можноста општата популација да почувствува дека е народ кој може нешто да промени со својот бунт, да исправи, да напредува во мултиетничката средина во Македонија, кој може да излезе на улица и да бара промени државата.

И така, шарената револуција, и атмосферата на единство, како и сето она на што народот едноставно се надеваше, „отиде на п… на мајката“! Социјално уништените луѓе, очајот и досадата се приведени. Дури и долниот дел остана над главата, судејќи според положбата каде што се наоѓаме. Ние сме на дното. И покрај сето ова, немаме критична маса која ќе се побуни и ќе бара решение и излез во вид на некаква револуција. Никој не бара „пиштоли и крв по улиците“. Никој не треба ова. Но, ни треба „гласот на народот“. Па, повторно е невозможно. Зошто!? Ете зошто.

Од почетокот, кога Македонија стана независна и автономна, следниот ден беше усвоена латинската фраза „Devide et impera“, што во превод значи раздели па владеј. Раздели па владеј отсекогаш бил моделот по кој функционирале многу општества и демократии, но никаде не може да се забележи таква неодговорност кога се во прашање интересите на „Про патрија“ (за татковината). Во еден апсолутно неискусен политички свет, во кој примарна цел е да се владее по секоја цена, на најбрутален начин беше засенета изградбата на здрава нација, што значи народ политички поделен, но обединет со државата. Одделени со етноцентричен систем на „политизација“, се засени чувството „Македонија е мојот дом“. Изразот „Pro Patria vitam damus“ беше и остана само фолклор во одредени ултранационалистички кругови, кои во секојдневната практика на политиката покажаа и докажаа дека само фолклорот е слободен кога некој однадвор го притиска. Најдобар пример за тоа е меѓународната заедница. Ниту тој не е виновен, бидејќи ние сме еден од најуникатните народи на планетата. Најдоа „село без кучиња“, па си играат со нас, кој како сака. А ние, како сом, скокаме на секоја јадица, особено на приказната наречена „Евроинтеграции“, затоа што станува се појасно дека единствениот начин да не се распадне оваа држава е да влеземе во системот што ќе не води сам по себе, додека ние како овците само ќе стадо.

Да се ​​вратиме на поентата на оваа колумна и да го поставиме експлицитно прашањето зошто Македонија не може да има еден народ. Ова прашање го поставувам пред се размислувајќи за општествениот аспект, за незадоволството од егзистенцијалниот карактер и на крајот на достоинствениот човечки живот. За нефункционалноста на државата во друга колумна. На дневна основа, во која секој граѓанин без разлика дали е „Турк или каур“ го доживува најдлабокиот крај! Па, нема луѓе кои би го преживеале сето тоа на едно место без да излезат на улица. Тоа е поентата. Кој ќе го извади народот на улица? Против кого? Кои луѓе да ги извадиме? Албанци, Македонци, сите заедно или?… Поделбата на народот е доведена до совршенство. Данокот што го плаќа на таа поделба е голем, но секако е помал од интересите на жупанијата на кои им припаѓа тој поделен народ.

Најопасен елемент во таа поделба е етноцентричниот момент на секојдневната пракса. Создадени се два различни света, кои во „брак од интерес“, што е опстанок на земјата во процесот на евроинтеграциите, се чини дека сè функционира, но со услов ако некому нешто не му се допаѓа, тоа ќе се заканува со дестабилизација. . Албанската страна стана експерт за ова. Во превод би звучело „еве, заедно правиме држава, но ако нешто не ми се допаѓа, ќе ја убијам… земјата и мајката“.

Па, како очекувате Македонците да излезат на улица и да му кажат на политичкиот свет „Еј се случува луѓе“. На уште пониско ниво, во народот, албанските политички партии функционираат по системот на „задолжување“ или популарно наречен „Долг кон партијата“! Кој смее да протестира на улица ако некој го вработил, му дал денар од црни фондови, го спасил брат му од затвор и триста други измами? И така, колку што има политички партии, толку има новосоздадени „приватни партиски војски“ кои во секој момент можат да излезат на улица, но сигурно нема да бидат „луѓе од случувања“. Не е поентата да излезе голема група на улица, туку оваа група да се меша со различни партиски војски, националности, вери и се што ги разликува, а само едно ги спојува. И ова е глад, очај, фрустрација, недостаток на перспектива и социјален мрак.

Македонците се трагедија сама по себе. Албанците се барем единствени меѓу себе кога е во прашање етничката кохерентност. Колку и да се поделени, ако се работи за „алшкитаризам“ (Албанија), може да се собере само во една група. Македонци – не! Па сега воопшто не станува збор како што кажав „Албанија“, туку за празен стомак. Но, сепак, можете да го соберете. Македонците со својата поделба не оставаат простор за формирање маса која нема да прашува на улица дали сте ВМРО или СДСМ. Крварењето, поделеноста по многу прашања е преголема. Бруталната битка меѓу двете најголеми македонски политички партии создаде непремостлив јаз меѓу македонскиот народ. Тоа ќе трае долго време. И ако сме искрени, што би очекувале луѓето да се соберат на улиците и да протестираат за социјални прашања додека трае битката помеѓу две партии кои работат во племенски систем со нивните Индијци на улиците. Кого да се турка и едноставно нема трета политичка, граѓанска опција, ниту некој ќе го дозволи тоа во вистинско време.

И конечно, повторно ќе поставиме едно банално прашање кое нема одговор, барем засега. Како можете да ги извадите сите тие „и Турци и Каури“ обединети како маса народ на улица и да станат „народ“! Тие се поделени на сите основи. Политичарите можат слободно да спијат затоа што нема начин, нема кој и нема единство на овој народ да излезе обединет на улица и да ги отстрани политичарите во п…. мајчина!!! И не дека нема потреба, не во една, туку во три стр… на мајката!

ООО ЏЕМААТ! Дали е можно да се биде толку беден и глуп да се види дека политиката „те тепа и тебе…“ И пред се велите „благодарам“! Не можам да ве разберам. И што заслужувате? Дури и ова е премалку за тебе! Ама не ми е јасно дали повеќе сакаш да те тепаат или да те …! Се разбира, во мозокот!

П.С. Во текстот изразот „ооо собрание“ е фигуративен, почит и чест кон вистинските верници и постарите лица (забелешка на авторот).

https://www.koha.mk/pse-maqedonise-nuk-mund-ti-ndodhe-popull/

Ако те иритира окото, друже Али, не мора веднаш да го ископаш – пробај прво да го почешаш!

Перцепциjaта не мора секогаш да се поклопува со стварноста. Но, кога таа битно се разидува со фактите, се заканува опасноста луѓето да се соочат со многу сериозни проблеми. А уште поголеми да им наметнат и на другите околу себе.

Така е во животот, а бездруго е така и во политиката. Многу конфликти и војни во историјата се последица на погрешни впечатоци, доживувања, иритации, стереотипи, стигми, илузии. Затоа, секој политичар мора многу сериозно да внимава на својата ментална слика на стварноста. Мора да биде длабоко свесен за опасностите од фатални неразбирања и недоразбирања.

Мислам дека Али Ахмети – „иритиран“, како што вели, од тоа што го слушал од сограѓаните Македонци и од „говорот на омраза“ кога зборуваат за Албанците, за опасноста тие да ја преземат државата и за тоа дека Македонија станува Албанија – е жртва на погрешна перцепција.

Другото рационално објаснување е дека се дружи со погрешни Македонци и слуша разни глупости, а потоа прави недозволени генерализации.

Трето нема.

Го запознав Али Ахмети одамна. Во неколку прилики разговаравме долго. Да бидам сосема искрен, стекнав впечаток дека станува збор за пријатен, пристоен и добронамерен човек. Во име на тој мој впечаток за него – кој, се надевам, нема да се покаже погрешен – би сакал да му укажам каде греши и зошто греши.

А сега греши многу. Ептен многу…

Али Ахмети знае дека Македонија е земја во која се живее тешко. Не е паднат од Марс, тоа мора да го гледа. Овде секогаш се живеело тешко. И во 1990-тите години, на пример. Но, се сеќавам, а и јавно сведочев за тоа (како новинар и во она време и како невладин активист) – на Албанците им беше многу потешко отколку на Македонците. Беа дискриминирани. Македонија не ја чувствуваа како своја држава. Војуваа во 2001 година, под команда на Ахмети. Никогаш не сум ја оправдал таа валкана војна, но секогаш сум го разбирал гневот на Албанците. Не е лесно да си граѓанин од втор ред во државата во која живееш, а некој да те тера да ја чувствуваш како своја.

Е денес веќе не е така. И тоа го знае Али Ахмети.

Впрочем, тој и Артан Груби секој ден се фалат со достигнувањата на ДУИ, партија која речиси две децении е на власт. Велат, четири од десет нови вработувања во јавната администрација сега се „резервирани“ за Албанците. Голем дел од капиталните инвестиции и од вкупните буџетски трансфери се насочени во регионите со доминантно албанско население. Половина од владините министри и функционери се Албанци. Груби е прв вицепремиер, или, подобро речено, втор премиер. Бујар Османи е шеф на дипломатијата…

Ова се неспорни факти. Има и многу други такви. Да повторам, за сево ова зборуваат Ахмети, Груби и Османи, на трибините на кои водат битка со фракцијата во својата партија. А Алфа малфа, Телма мелма и другите медиуми за тоа опсежно известуваат. И со право се фалат челниците на ДУИ. Статусот на Албанците во Македонија е драстично подобрен во последните две децении, ама баш во секоја смисла – со словото на Уставот и на законите, институционално и во реалниот живот. Голем дел од тие достигнувања се заслуга на Али Ахмети.

Но, во меѓувреме, припадниците на една друга голема етничка заедница во Македонија, поголема од албанската, стануваат граѓани од втор ред. Тоа сме ние, Македонците. Веројатно и во оваа теза има предрасуда и претерување, но факт е дека Македонците денес се дискриминирани во сопствената држава – со словото на Уставот и на законите, институционално и во реалниот живот. Би можел со часови да докажувам дека таа перцепција, за жал, во голема мера одговара на стварноста.

Се разбира, има луѓе кои се убедени дека тоа не е така. Тие живеат во зоната на комфорот и убаво им е. Затоа мислат дека ние Македонците пак треба да жртвуваме дел од нашиот идентитет и од нашата национална гордост, за нив да им биде уште поубаво и покомфорно. Треба само да признаеме дека сме нација од 1945 година наваму, тоа е суштината на сите софиски уцени. Тоа е цената за нашето идно членство во Европската унија, таму некаде после десет години или кој знае кога. Има луѓе кои мислат дека таа цена треба да се плати ко четврт бурек и дека Македонците тоа нема многу да ги боли. Дека нашиот код е „наведната глава сабја не сече“. Нѐ убедуваат дека идентитетот и националната гордост не се нешто што се мачка на леб. А според тие луѓе, сепак е најважно лепчето да ни е намачкано. Макар и со лајна, да простите.

Малку се таквите Македонци, ама ги има. Сепак, Али Ахмети мора да разбере дека огромното мнозинство Македонци не мисли така. Овој народ сепак има малку повеќе самопочит отколку што претпоставуваат недоветните. И мислам дека тоа ќе се види на следните избори. Кога и да бидат тие. И тогаш многумина ќе бидат „изненаѓени и увреѓени“.

Али Ахмети треба да се убеди дека огромното мнозинство Македонци не ги есапат него, Груби, Османи и другите Албанци виновни за својата мизерна судбина. Иако има луѓе на кои за сѐ им се виновни само Албанците (а слободно го изразуваат своето мислење и во медиумите), сепак не можел Ахмети да ја препознае таа стигма во уредувачките политики на македонските медиуми. Ни на Алфа малфа, ни на Телма мелма, ниту во другите.

Македонците не се плашат дека Македонија станува Албанија, но страхуваат дека сѐ помалку е Македонија. Сѐ помалку е своја. Кога Али Ахмети вели дека Македонија нема да ја биде без Албанци, тоа не е говор на омраза. Но, не е говор на омраза и кога ние велиме дека Македонија нема да ја биде без Македонци, или со обезличени и шкопени Македонци.

Конечно, Ахмети, Груби и Османи треба да се соочат и со фактот дека со своите политики и изјави – без оглед на веројатно добрите намери – го продлабочуваат јазот на недовербата меѓу Македонците и Албанците. Ќе објаснам зошто го велам ова, иако можеби она што ќе го прочита сега мојот пријател Али пак нема да му се допадне и ќе го иритира.

Ќе беше чесно, а и политички одговорно, албанските политички првенци да дозволат дебатата за чувствителните прашања и за наметнатите уцени во спорот со Бугарија прво да ја завршиме ние, Македонците, меѓу себе. Не затоа што ова е наша држава, во која другите се потстанари. Не, тоа одамна не е така, да не се лажеме. Туку затоа што нашиот идентитет е засегнат. Не албанскиот. Нашата историја не се признава. Не албанската. За Самоил и за Гоце Делчев се преговара. Не за Скендербег. Иако и Скендербег бил Бугарин, велат софиските политичари. Нашата глава е на трупецот, а не главата на Али Ахмети.

Точно е, постои перцепција дека ние Македонците сме монета за поткусурување и дека сега сме предадени од Албанците. Нека ми верува Ахмети, секој ден жестоко се опирам на тој впечаток, свесен дека тој ми ја намалува моќта за рационално расудување и ми го стеснува видното поле, па некако сѐ потешко ја гледам „големата слика“ и сѐ повеќе верувам дека таа е една голема манипулација и илузија.

Признавам, ми треба помош и гест од искрен пријател. Од оној Али Ахмети, којшто еднаш, во Мала Речица, ако не се лажам, лично ми вети дека Албанците нема да ги „продаваат“ Македонците кога ќе дојде на дневен ред „онаа работа“ со Бугарите. А да не грешам душа, можеби такво нешто никогаш не ми било речено во нашите пријателски разговори, можеби нешто погрешно сум разбрал или ми се присторило, како во онаа српската – шта је баби мило, тој јој се и снило.

Можеби…

Нејсе, уште еднаш сакам на Али Ахмети да му кажам дека греши што им се лути на македонските медиуми. Настрана што кога политичар им се лути на медиумите, важи правилото – се лутел или не, нека му стои.

Разбирам човек понекогаш да се иритира. Но, не разбирам кога те иритира окото, да фатиш веднаш да го ископаш. Пробај прво да го почешаш.

ПС. За изјавата на премиерот Димитар Ковачевски за медиумите, немам посебен коментар. На почетокот човекот стартуваше со имиџот на „пословен“ политичар којшто брка работа и не се арчи на празни муабети. Сега гледам дека влегува во некое друго филмче. Остав, друже Таче, врати се во почетната положба!

https://plusinfo.mk/ako-te-iritira-okoto-druzhe-ali-ne-mora-vednash-da-go-iskopash-proba-prvo-da-go-pocheshash/

Novi lagi od dpmne.

ВМРО-ДМНТР, односно демантирана, продолжува да го шири вирусот на лаги
January 17, 2023 16:13

Државниот архив на Северна Македонија и Архивот во Битола остро реагираше на, како што ги нарекоа „неточните податоци, измислици и лаги изречени од страна на комисијата на ДПМНЕ“.

Во демантот на овие две институции се разобличени лагите на ВМРО-ДМНТР со информација дека архивскиот фонд ,,Браќа Манаки” не оди никаде под кирија и дека останува засекогаш во Државниот архив и тоа сега како културно наследство.

https://civilmedia.mk/vmro-dmntr-odnosno-demantirana-prodolzhuva-da-go-shiri-virusot-na-lagi/

Crepovite dpmneovski ako ne izlazat ne mozat da ziveat.

Опозицијата, за разлика од власта не може секогаш да провери дали нешто е точно или не. Еве инаку како СДСМ дојде на власт.

Бугар на Бугара му е ВМРО-вец, или како ВМРО-ДПМНЕ се врати на бугарашките позиции
January 24, 2023 08:15

Старо правило е дека не се Бугарите проблем во Македонија, туку бугарашите. А такавите, освен заблудени поединци, се создаваат во Македонија по потреба или по нарачка. Прашањето е само кој е инспираторот или нарачателот на овие групи и во кој даден момент прераснуваат во здруженија или отвораат клубови со провокативни имиња.


Нивната цел очигледно не е само да провоцираат, туку прераснуваат и во акции што имаат субверзивен карактер, што значи имаат за цел да предизвикаат и дестабилизирачки ефекти во државата.

„Последната тепачка во Охрид во која настрада 21 годишниот Христијан Пендиков, може да стане камен на сопнување во и онака нарушените односи меѓу Бугарија и Македонија“ е општо прифатена медиумска па и политичка синтагма.

Вистинското прашање е кој има корист од тоа и какви последици може да има за Македонија на евроинтегративниот пат што го започна.

Последниот „немил“ настан во кој беше претепан секретарот на бугарскиот клуб „Цар Борис Трети“ Христијан Пендиков, инаку член на Унијата на млади сили на ВМРО-ДПМНЕ и главна фаца на митинзите на ВМРО ДПМНЕ, како и тепачот Илија Спасески професор по фискултура од скоро вработен од страна на градоначалникот Пецаковски, покажува дека Бугар на Бугара во Македонија му е ВМРО-вец.

Ако се докаже дека матицата и изворот на сите овие провокации и ширење омраза на Македонска територија е токму ВМРО-ДПМНЕ и никој друг, тогаш тоа не само што треба јасно да се соопшти, туку за тоа ќе треба да се позанимава и Советот за безбедност за да се преземат соодветни активности за нивно понатамошно спречување.

Се разбира дека ниту една партија не може да ги контролира активностите на секој свој член, па ниту ВМРО-ДПМНЕ. Но тоа не го амнестира сегашното раководство на партијата од одговорност, затоа што можеби станува збор за „испостави“ на странски служби кои директно ја инволвираат и ВМРО-ДПМНЕ во „замешателство“ на отворање-затворање клубови и здруженија, на насилство и тепачки без оглед што се обидуваат за тоа да ја обвинат сегашната власт.

Ваквите ексцеси кореспондираат случајно или не со сите други „легитимни“ активности на партијата против зачленувањето на Македонија во ЕУ, во подигнување на говорот на омраза што може дополнително да ги влоши и онака кревките односи на Бугарија и Македонија.

Секоја наредна слична активност го засилува сомнежот дека можеби зад целата оваа негативна кампања свесно стои ВМРО-ДПМНЕ, со или без влијание од надвор.

Затоа АНБ треба да истражи дали овие инциденти се исценирани одвнатре или од некаде од надвор. И во едниот и во другиот случај вистината мора да поттикне акција за обелоденување на мастермајндот на активностите што Македонија ја ставаат во незавидна меѓународна позиција, а македонскиот народ го трујаат одвнатре како црвот јаболкото.

Еднаш претседателот Пендаровски на прашањето дали зад целиот овој отпор на спречување на европскиот пат на Македонија стојат и странски сили кои дејствуваат преку домашни извршители, одговори дека нема доволно сознанија за да може тоа да го потврди. Но, се чини дека таквата можност генерално не се исклучува, ако се земе предвид дека земјава извесен период е под силни хибридни закани за поставени бомби во училишта и витални објекти, дека Парламентот е блокиран од страна на опозицијата, ако се има предвид дека постојано се шират дезинформации и се шири недоверба во институциите, постојано се повикува на предвремени избори без особена причина, тогаш и лаик може да заклучи дека станува збор за „усогласен пакет на активности“ насочени против државата.

Тогаш не само отворањето, туку и нападите на „наводно“ бугарските клубови очигледно се само дел од агендата за дестабилизирање на македонското општествено ткиво.

https://frontline.mk/2023/01/24/bugar-na-bugara-mu-e-vmro-vec-ili-kako-vmro-dpmne-se-vrati-na-bugarashkite-pozicii/

Во колумнава има лаги. Слика излезе само од еден протест на кој учествувал секретарот на бугарскиот фашистички клуб од Охрид, Но во тоа време тој бил Македонец. Така и се изјаснувал на социјалните мрежи.

https://www.expres.mk/za-makedonecot-diler-na-kokain-i-nov-blagonadezhen-blgarin-pendikov-bugarija-e-pirinska-makedonija/

Не знам ни дали обвинувањето на ВМРО за бугарофилство, а не тие што потпишаа дека наводно имаме заедничка историја со Бугарија и прифатија бугарофилските протоколи да станат дел од нашите преговори со ЕУ, што би рекле СДСМ и парламентарните партии на Албанците е иобично јадење говна. Мене лично веќе ми е здосадено од садистичкото изживување од страна на евроатлантската меѓународна банда со Македонија и Македонците од самото започнување на нашата самостојност и од мазохистичкото прифаќање на изживувањето од СДСМ.
Во моментов имаме безобразен предлог, кој го има прифатено власта, да станеме Бугари за да станеме членка на ЕУ. Не знам, но ми се чини дека западните зермји пред да предложат нешто треба да се консултираат со психијатар дали е тоа нормално или психопатско. Исто и кај нас би требало да се консултира психијатар пред да се усвои нешто.

ЕУ, Марс и Недојдија

Од Александар Русјаков

Станува сериозно. Сериозно налудничаво. Џамбаски одлепи. Се заканува со атентат врз Пендаровски. Што знам, можеби почнаа и такви работи да ги учат во тренинг-камповите на Европската Унија. Нема да ме зачуди. Откако западниот варваризам ја започна својата нецивилизирана специјална (хибридна) воена операција против Македонија и нејзините идентитетски обележја, сè им е дозволено на разни лудаци наречени политичари и евробирократи. Сеедно што во моментов сме под евроамериканска (нордистанска) окупација, а на власт се нивни сатрапи. Идентитетскиот геноцид врз Македонија и Македонците не е завршен, треба и Бугарите да го одработат својот дел од антимакедонската (нацистичка) приказна, целосно смислена, спонзорирана и спроведувана од „меѓународната заедница“, која преку своите политички асасини, три децении спроведува идентитетски атентати врз нас и нашите корени.
Оној Милков, мислам така се презиваше, не дека не е сосема во право кога вели дека во Нордистан се вратиле црните времиња на терор и насилство, иако тој мисли на нешто сосема друго. Вистина е дека во нордистанските затвори скапуваат македонски патриоти откако врз нив беа спроведени политичко-полициски монтирани процеси. А ха, во сегашен Нордистан имаме многу моменти што потсетуваат на фашистичката окупација врз Македонија, но и времето кога царуваше удбашката инквизиција. И сето тоа, денес, е со амин на оние што ни ги претставуваат како извор на демократија и европски вредности со кои нè отекоа.
Е па, ај ако не, Русјаков, Русија нека нè окупира!
Така ми одекнува во потсвеста ехото од нордистанската баруштина, хорот составен од политички послушници, медиумски спонзоруши, интелектуална бижутерија, граѓанство луѓенца и преостанати форми на остатоци од црвената буржоазија или оние што сакаат да бидат такви. Во нивниот избор ги нема поимите слобода и самостојност. Вчера си бил под диктат на Белград, денес си под Брисел и Вашингтон, па им испорачуваш на Атина и Софија. Ако си против тоа, сигурно си под влијание на Москва. Во нивната матрица не постои самобитноста. Не знам како да им објаснам дека ни во најчудните соништа не сум ја замислил Македонија како руска губернија, ама исто така, среде нивнава ЕУ/НАТО хистерија и она што произлегува од таа евроатлантска жетва на „меѓународната“ заедница низ мојата татковина, јас се чувствувам како да сум на калхоз во Советскиот Сојуз, а демократијата и таканаречените европски вредности што ми ги продаваат, знам дека се лоша копија на потемкинови села.

Идолопоклонството не завршува. Ја менува само формата, никогаш својата суштина… жртвувањето. И денес, во името на безумноста етикетирана како не знам каква вредност, се жртвуваат луѓе, идентитети и соништа. Светот избра да му служи на Мамона, со радост ги распнува љубовта и вистината, а секоја моќна „бараба“ си дава за право да нè ослободува од слободата. Сака да ме убеди дека неговата слобода е послободна од мојата. Ако не му ја прифатиш намерата, тука е насилството, вербално или физичко, сеедно.
Знаете само што ми е горчливо смешно? Овие што денес најмногу врескаат против не знам какви руски влијанија, ако утре се преврти светот, а тој знае така брзо да се превртува, па Русија стане мејнстрим-приказна, веднаш ќе станат поголеми вујко Вањи од Русите и ќе ни ставаат врел зејтин во грло ако не ја пееме „Каљинка“. Зарем не ги гледаме меѓу нас оние што до вчера на САД и Англија им предвидуваа пролетерска иднина, како денес се поголеми „анкл Семовци“ од Јенките? Здодевно ми е веќе да повторувам.
Станува сериозно. Сериозно налудничаво. Со налудничавоста безумно е да се надмудруваш. Цинизмот, сарказмот и гротеската изгледаат како единствено оружје со кое можеш да се одбраниш од сето ова лудило, иако самото лудило тешко дека нешто ќе разбере. И така сфаќаш дека си затворен во еден квадратен круг на безумен апсурд.
Русјаков, а бе внеси ги Бугарите во колумна, за твое добро е.
Ги внесов, со нив ми почна колумната.
Ама, треба да ги внесеш Бугарите во позитивен контекст.
Океј, многу ги почитувам Иван Вазов, Елин Пелин и Георги Господинов. Во ред сме сега?


Не, знам дека не сме во ред. Нордистанските сатрапи, во остатокот од светот познати како амбасадори, не запираат со мантрата „за ваше добро“. Триесет години истото, нè ликвидираат чекор по чекор, и тоа секако е за наше добро. Ако не ги послушаш, тука се заканите, уцените, булдожерите, атентаторите, стаповите и морковите. Па, рипаат домашните апологети, кои ти врескаат дека не смееш да се бунтуваш против она што е за твое добро. Ако си упорен, тогаш непослушноста ти е руско влијание. И тука е ќор-сокакот, кој секако ти го продаваат како прекрасен автопат преку кој ќе стигнеш до ЕУ, Марс и Недојдија. Отприлика звучи вака: моменталното бугарско неофашистичко однесување е зготвено во кујните на руските тајни служби и ако не ги прифатиме бугарските услови, кои се за наше добро, тогаш сме под руско влијание и одработуваме за Кремљ. А? Генијално! Е, ај да те видам, излези од ќор-сокаков на нивната безумност што ни се топори како врвна мудрост?
Туку уште малку ќе ја измалтретирам колумнава со оној Милков. Го слушнавте што рече? Нема да ги блокирале пристапните преговори на Нордистан со ЕУ, затоа што тие преговори никогаш не започнале. Како? Па, нели датум добивме? Зошто јас нестрпливо чекам да дојдат оние шест месеци кога Нордистан заседава со ЕУ? Си велам, само уште да влеземе во еврозоната, да почнеме да славиме Божиќ на 25 декември, да акнеме уште едно вето на некоја нова резолуција за забрана на величење на нацизмот и ете сме, кончено, до гуша зацапани во цивилизација.

Кога, Бугаринов вели не сме ни почнале преговори. Како, бе, така? А селфиња од авиони, рачето на гради ставено, пување од собраниски говорници, зарем тоа не беа крунски докази за почетокот на нашите преговори? Каде е да крикне Урсула на чист северномакедонски дијалект на бугарскиот јазик за да ги потсмири збунетите нордистанци? Ќе ѝ се обрати на нацијата измислена од Тито или уште е зафатена со броење руски чипови од микробранови печки и фенови? Не, а?
Види, Русјаков, вистината е едноставна. Нордистан само што не започнал пристапни преговори со ЕУ, Марс и Недојдија, ама прво треба, за ваше добро, да смените устав, личен идентитетски опис, гумички на чешмите каде што сè уште капе вотка, постелнина извалкана од непотребна љубов кон македонштина и… и да… редакцијава каде што пишуваш да те смени со колумнист паднат во буре со европски вредности како Обеликс во буре со волшебна напивка и, секако, некој со поубаво лице и политички коректно презиме.

https://novamakedonija.com.mk/mislenja/kolumni/eu-mars-i-nedojdija/

За живковистите Македонците се Титова измислица, а за сдсмовци и за бујаровци – Путинова експозитура

Тезата дека ние сме нација измислена од Коминтерната и од Јосип Броз Тито и дека Македонците постојат од 1945 година наваму – како продукт на една фалсификувана историја според софискиот живковизам, односно како продукт на „фрагментирана историја“ според тричковизмот на СДСМ – не е нова. Таа е константа во официјалната политика на Бугарија кон Македонија цели седум децении. Од периодот на Тодор Живков и на Цола Драгојчева па сè до денес, Бугарија ги оспорува самобитноста на македонската нација, нејзината историска генеза и македонскиот јазик.

Тоа секогаш било, а и сега е основата на спорот меѓу двете држави. Само политички аналфабети и луѓе без елементарно познавања на историјата веруваат дека Скопје и Софија спорат за правата на Бугарите во Македонија и дека притисокот од Софија и од бриселската бирократија Бугарите да бидат „запишани“ во македонскиот Устав е одлучувачко прашање за односите меѓу двете земји.

А гледам, се намножиле во Македонија политички аналфабети, а богами и опасни манипуланти…

Никој, на пример, не прашува зошто барањето Бугарите да бидат „запишани“ во македонскиот Устав – ако е веќе толку важно – не било ставено на маса пред потпишувањето на Договорот за добрососедство. Можно ли е Бојко Борисов и Зоран Заев едноставно да заборавиле на оваа важна тема?

Зошто никој од власта не сака отворено да каже дека не е можно Бугарите да станат дел од Преамбулата на македонскиот Устав, ако претходно не го прифатат нејзиниот наратив за создавањето на македонската држава. Бугарите од Бугарија и „незапишаните во Уставот“ Бугари што живеат во Македонија се во директен конфликт со тој наратив – тие не ја прифаќаат Крушевската република како дел од македонска историја, не ги прифаќаат одлуките на АСНОМ, не ги прифатат Македонија, македонската нација и македонскиот јазик како феномени со своја генеза во историски контекст, надвор од официјалната доктрина на бугарската историографија.

Тоа што Пендаровски (последен, но секако не и прв) вели дека нема ништо против Бугарите да бидат „додадени“ на списокот народи во Преамбулата, тоа е – како мали Ѓокица замишља Устав!

Наместо да отворат дебата со колегите од Бугарија и со бирократите од Брисел за потезите што треба да ги повлече официјална Софија во врска со начинот како да се уреди статусот на Бугарите во македонскиот конститутивен акт – а клучниот потег во таа насока мора да биде официјално признавање на самобитноста и на историската генеза на македонската нација од страна на Бугарија – македонските политичари од власта, од Зоран Заев и Димитар Ковачевски, преку Стево Пендаровски до Бујар Османи и Бојан Маричиќ, ги подигнаа очекувањата на Софија со идејата Бугарите едноставно да бидат „допишани“ на списокот народи.

И наместо на граѓаните на оваа напатена земја отворено да им кажат дека со ова прашање спорот со Бугарија не завршува, тие безочно ги лажат дека уште еден „компромис“ што нема многу да болел ќе бил доволен преговорите со ЕУ да продолжат, Скопје и Софија да се збратимат и да почне да тече мед и млеко.

Ете, така дојдовме до новото бугарско вето. Инцидентот во Охрид е само casus belli.

Беше прашање на ден кога владата во Софија ќе ни соопшти дека владата во Скопје нè лаже и дека преговорите меѓу Македонија и ЕУ никогаш и не почнале.

Така дојде до ова драматично заострување на односите меѓу двете држави, најопасно во овие седум децении.

За тоа се виновни дилетантизмот на македонската дипломатија, неспремноста на власта да се соочи со фактот дека до изборите нема да создаде мнозинство потребно за промена на Уставот (освен, евентуално, со насилство или со пуч) и таа страшна неискреност со која луѓето од врхушката комуницираат со својот народ.

Таа неодговорна политика на македонската влада на чело со Бујар Османи ги разбуди најмрачните елементи на бугарската политика. Таа поттикна нови бугарски понижувања на Македонија и на Македонците. Ниту една југословенска или македонска влада во овие седум децении не успеала толку да ги ослаби позициите на Скопје во однос на Софија како сегашнава.

И не само тоа.

Оваа власт отворено и брутално го кодоши својот народ дека е антиеевропски настроен и дека е под руско влијание. Ако за живковистите Македонците се Титова измислица, за сдсмовци и за бујаровци тие сега се – Путинова експозитура.

За ова бесрамно говорат!

За кучињата скитници бараат помош од Европската Унија, а за нас Македонците не бараат достоинствено решение и би прифатиле и ние да шетаме по улици шкопени и со жолти обетки на ушите, во надеж дека нема да наиде некој лудак со пушка да нè егзекутира како „антиевропејци“ и „путинисти“.

А таа стигма, за жал, се шири…

Неодамна, мојот драг пријател Џевдет Хајредини на Фејсбук напиша: “…Пречка за почеток на преговорите со ЕУ не се Албанците, туку Бугарија и мнозинството од македонскиот народ”. Поттикнат од оваа неприфатлива генерализација и ненамерна навреда за Македонците, во мигови на една можеби неоправдана лутина, му напишав на Хајредини:

„Драг Џевдет, една работа треба да ја знаат сите – Македонците не сакаат да влезат во ЕУ како Бугари.

Јас не сакам да влезам во ЕУ како Бугарин. А така ќе биде, ако се прифати бугарската доктрина (прифатена, за жал, од ЕУ, но и од Бујар Османи). Мојот покоен татко од Тетово беше роден во 1935 година. Мојата покојна мајка во 1939 година. Значи, биле Бугари. Каков Македонец ќе бидам јас, ако татко ми и мајка ми биле Бугари?

Не бива таа работа, пријателе. Дали тоа значи дека јас сум анти-ЕУ? Можеби и про-Путин?

Во моето разбирање на тоа што е проевропско и прозападно доминира односот кон вредностите на модерната европска цивилизација. За жал, понекогаш – како сега – и политиката на Брисел е спротивна на тие вредности. Кажи ми, што има европско во уцените на Софија? Како може да е европска вредност тоа што некој од мене се обидува да направи Бугарин?

Жал ми е што албанската елита денес активно учествува во оваа валкана работа како сојузник на Софија и се обидува тоа да го продаде како ‘проевропска политика’.

Македонците, а и јас меѓу нив, се чувствуваме предадени од таа елита. Од Бујар Османи и од таквите како него.

Само што не може Бујар да дојде на ред прописно да му се налутам, од толку Македонци што ја прифатија оваа погубна политика на Софија и на бриселските бирократи како наш ‘пат кон ЕУ’.

И да заклучам. Во ЕУ сакам да влезам како Македонец. Ако не може, не барам да влезам“.

Се разбира, со Џевдет лесно се разбравме и малку ми е криво што врз него го истурив својот гнев. Еве, јавно од него барам прошка за мојата приватна преписка, што сега ја споделив и јавно.

Но, има луѓе – нелуѓе со кои не се разбираме. И јас никогаш со нив нема да се разберам. Како да се разберам со тричковистите и со пропагандистите на СДСМ, кои се поголеми негатори на Македонија и на Македонците од живковистите во Софија? Како да се разберам, на пример, со луѓе кои јавно говорат дека македонската метропола, спротивно на аманетот на Гоце Делчев, не била достојна во неа да почиваат коските на македонскиот револуционер, туку тие (коските) требало да се преселат во некоја „пристојна“ европска престолнина?

Ете затоа, да бидам искрен, јас лично не барам и не гледам во Софија виновник за ова драматично влошување на односите меѓу двете земји. Апсолутно сум против тоа Ангел Џамбаски или било кој друг бугарски политичар или јавна личност сега да бидат прогласени за persona non grata, или на друг начин да им се забрани да влезат во Македонија. Зошто? Што е сменето во бугарските позиции кон Македонија во споредба со порано? Што зборува тој Џамбаски сега толку различно од она што го говори со години?

И кога планирате Бујар Османи да го прогласиме за persona in quo non credimus? Личност во која немаме доверба.

За сево ова што ни се случува, за овие неверојатни понижувања, јас виновниците ги барам тука, во Македонија. Додека не зачистиме во сопствениот двор, немаме право да гледаме во туѓите. Ние имаме проблем со луѓе кои со своите сервилни и неодговорни политики и со низа непромислени потези направија од оваа земја „село без кучиња“.

И затоа, на 4 февруари не очекувајте ништо друго освен нови понижувања.

Та и покрај сè, не срдете се. И бездруго, не крвете се.

Бидете разумни, прибрани и одговорни. Провокатори и битанги ќе има и таму каде што најмалку ги очекувате.

Не дозволувајте да ве злоупотребат истите луѓе кои ве накодошија дека сте Путинова експозитура. Однапред ви кажувам дека такво сценарио се спрема.

Не барам никој да се повлече, но би сакал на бујаровци овој пат да им дозволиме да ја „изменаџираат“ кризата што самите ја создадоа.

Би сакал да сркнат што надробиле!

Бранко Геровски

https://plusinfo.mk/za-zhivkovistite-makedoncite-se-titova-izmislica-a-za-sdsmovci-i-za-bu-arovci-putinova-ekspozitura/

Штепан, 12 години од смртта: Македонците не се Бугари и не смеат да се предадат пред сонот за „Голема Бугарија“! РМ ќе опстане и без ЕУ!

Подготвил: Свето Тоевски

На 5 февруари во 2011 година почина на 76-годишна возраст д-р Ханс-Лотар Штепан, првиот германски амбасадор во независна Македонија, нејзиниот голем пријател. Штепан беше еден од најголемите лобисти за вистината на Македонија и активно работеше на запознавање на европската и светската јавност со македонското прашање. Беше автор на монументалната студија „Македонскиот јазол“, која доживеа неколку изданија на германски, македонски и англиски јазик.

Во ова навраќање на 12-годишнината од смртта на Ханс-Лотар Штепан го пренесуваме како исклучително значајно интервјуто, што тој го даде за тогашната телевизија А1 на 5 септември 2008 година, кое низ факти и аргументи ја разобличува и ѝ задава тешки удари и на сегашната великобугарска и неофашистичка политика на официјална Софија кон Македонија, со штедра поддршка на ЕУ. Во интервјуто на почетокот се нагласува неговиот став дека „Македонија е жртва на европските заговори од почетокот на 20 век“.

„Бугарскиот јазик е македонски!“

Каде ја гледате Македонија за пет години, од аспект на евроинтеграциите?
Штепан: Македонија ќе опстане и без членството во ЕУ и во НАТО. Но, ако се предадете и ако се откажете од името и ако им кажете на Бугарите „Да, ние сме Бугари!“, тогаш тоа ќе претставува анахронизам. Бугарите се населиле на Балканот после вас, Македонците. Тие асимилирале дел од Славомакедонците. Тие го прифатиле славомакедонскиот јазик и сега го зборуваат вашиот јазик, а не го зборувате вие нивниот јазик. Денес нивниот јазик се нарекува бугарски само затоа што некако успеале нивната земја да ја наречат Бугарија, а јазикот да биде бугарски. А сега се преправаат дека Македонија е Бугарија. Тоа е анахронизам, тоа е игра. Тоа се нивните соништа за Голема Бугарија.. Како што постојат идеи и за „Голема Грција, „Голема Србија“, па и за „Голема Албанија“. Тие треба да се откажат од идејата за „Голема Бугарија“ и да се задоволат со тоа што го имаат, а не да обвинуваат и да малтретираат други луѓе, да се обидуваат да им ги украдат правата. Тие сакаат да ви го украдат идентитетот, но вие не смеете да се предадете.

Аргументите што ги изложивте во вашата книга „Македонски јазол“ им помогнаа на многу луѓе во Македонија подобро да ја разберат историјата на својата земја.
Штепан: Убеден сум оти сите историчари ќе се согласат дека, ако сакате да ја разберете денешната политичка ситуација, треба да влезете во историјата. Како што открив, историјата на пример докажува дека Грција никогаш не поседувала македонски територии пред 1912-1913 година. Ниту во античко време, ниту во римско време, ниту во словенско време, ниту во османлиско време. Само по кршењето на меѓународното право во 1912-1913 година за време на Балканските војни, кога Грција заедно со Бугарија, Србија и Црна Гора ги окупира и ги анектираше Македонија, Тракија и Епир. Врз таа основа Грција ги украде македонските територии, тоа беше направено спротивно на меѓународното право. Оваа историска врска е целосно независна од правото на Македонија на самоопределување. Сите луѓе во светот имаат право на самоопределување. И Македонија го има тоа право и треба сама да одлучува за идентитетот и името. Никој нема право да се меша.

Често отворено зборувате за Македонија и вашиот став е дефинитивно јасно изразен во вашата книга „Македонски јазол“, која се разликува од официјалниот став на германската политика.
Штепан: Кога се вратив дома по повеќе од три години отсуство во Македонија, одржав неколку состаноци во Германија во врска со македонското прашање и за балканските, јужноевропските и југословенските прашања. Во сето мое разбирање за населението во тој регион немав информации за неговото потекло. Затоа почнав да ги пребарувам досиејата на германското Министерство за надворешни работи: прво неколку месеци во Бон, а потоа некое време во Берлин. Во моето пребарување таму дознав дека соседните земји блиски до Македонија се целосно новосоздадени.

Инаку, со книгата „Македонскиот јазол“ д-р Ханс Лотар Штепан преку архивски документи на светот и нам нѝ ја доближи вистината за судбината на македонскиот народ. Како борец за вистина и соочен со неправедно оспоруваната позиција на Македонија, особено засилена по распадот на југословенската федерација, Штепан ги ползуваше досиејата на Политичкиот архив на германското министерство за надворешни работи, пронаоѓајќи во нив несоборливи аргументи против негаторските и асимилаторски политики на соседните земји на Македонија.

Во 2007 година Штепан беше одликуван со медал „Блаже Конески“ од Македонската академија на науките и уметностите (МАНУ). Во 2008 година ја доби наградата „Духовен борец за Македонија“, како признание за неговите заслуги како борец за вистината за Македонија и македонскиот народ. Неговите бројни интервјуа, коментари и забелешки ќе остануваат засекогаш во колективното паметење на македонскиот народ.

„Македонците имаат најголемо право да го користат своето име Македонија.“ – ова согледување на Штепан, втемелено врз опсежните документаристички претраги низ германските архиви, е од трајна и бесценета важност за Македонците и дотолку позначајно сега кога со „Преспанскиот договор“ тоа име им е одземено на Македонците како народ, но само привремено, оти кога-тогаш тие ќе си го повратат она што е единствено нивно.

Не случајно додека беше жив своевремено овој бележит Германец имаше изјавено: „Многу држави, вклучително и САД, го признаваат вашето уставно име. Ова покажува дека американски политичари и научници ги провериле своите архиви за македонската историја и дошле до единствениот заклучок до кој може да се дојде. Светот, по подобро познавање на вистината за Македонија, практично има обврска интензивно и ефикасно да ја поддржува демократска Македонија.“

За да ја напише „Македонскиот јазол“ д-р. Ханс Лотар Штепан ги користел сите државни архиви на Германија од 19 век до 1913 година, особено политичкиот архив на германското Министерство за надворешни работи. Тој наведува дека сите архивирани документи од германскиот Рајх од 19 век потврдуваат дека постои засебен Македонски народ, а никако македоно-бугарски, македоно-српски или македоно-грчки народ. Тој аргументира дека необјавените досиеја на германскиот Рајх го докажуваат сопствениот непрекинат идентитет на Македонците.

Штепан посочува еден дипломатски извештај, испратен до германското Министерство за надворешни работи, во кој се наведува „предлогот на Србија до бугарската влада од 1900 година околу поделбата на сфери на влијание во Македонија“.„Oва е еден од ретките случаи во сите испитани документи, во кои македонскиот народ не е претставен само како жртва на агресивните соседи, како што и било вообичаено, туку и како предмет на трговија.“ – укажа Штепан во „Македонскиот јазол“.

Во „Македонскиот јазол“ тој посебно го издвои и следното: „Македонското население се изјасни дека никогаш не сака да се стави ниту под старателството на Бугарија, ниту пак, под она на Србија.Идејата за сепарација и самостоен развиток за кратко време стана толку популарна, што во многу места во Македонија почна да се оспорува постоењето било какви сродства, или други врски меѓу тамошното население и оние од другите балкански држави.“

Интервјуто на Ханс-Лотар Штепан За ТВ А1



https://www.expres.mk/shtepan-12-godini-od-smrtta-makedoncite-ne-se-bugari-i-ne-smeat-da-se-predadat-pred-sonot-za-golema-bugarija-rm-kje-opstane-i-bez-eu/

КОМУ МУ ОДГОВАРА МАКЕДОНСКАТА НЕНОРМАЛНОСТ?

Златко Теодосиевски

Никој не го поставува односно никако не се ни обидува да го демистифицира суштинското прашање: кому му одговара ова лудило, оваа ненормалност во државава? На граѓанинот, на власта, на меѓународната заедница… – кому? Или на сите подеднакво бидејќи никој, ама баш никој, не превзема нешто?

Граѓанинот е сигурно последниот чинител кого во овој контекст можеме да го обвиниме односно кому ваквите состојби во Македонија би му одговарале на каков и да е начин. Зашто, ако грешам, тогаш ние сме навистина болен народ. Ама не сме толку, се разбира. Да, ние се чувствуваме немоќни пред властодржечката машинерија што меле сѐ пред себе, но нема ниту една нормална причина зошто тоа би ни одговарало. Да, ние сме понижени, малтретирани и тормозени од сите „политики“ на власта, но не сме толку луди да уживаме во тоа, нели. А не сме, се надевам, ни толкави мазохисти да дозволуваме на секоја будала да се изживува врз нас.

Иако има некои назнаки – дури големи – дека нашиот удел во оваа трагедија на државата не е за потценување, сепак нема таква теорија што би го исцртала граѓанинот како потенцијален главен виновник за оваа ненормалност како перманентна состојба.

Следствено, кому навистина таа му одговара? На власта, оваа, и претходните? Сигурно, зашто ако креаторите и извршителите на сите рамништа на власта во континуитет ја потхрануваат таа и таква состојба, тогаш нема дилеми. Инаку, како би било можно да се случува сето ова што го гледаме и слушаме околу нас? Како би било можно да не е важна кривичната пријава – „таму некаде“ – на еден од учесниците во фамозниот тендер од 1,3 милијарди евра? Или катастрофално негативното портфолио на надзорната фирма за истиот фамозен тендер?

Или, како може поголема медијска (но и политичка!) атракција во државата да предизвика отворањето на телевизија од страна на поп (па нека е и со титулата владика!), но не и директното лично инволвирање на сопругата на премиерот – но и семејствата на уште цел куп министри! – во енергетски фирми што добиваат огромни субвенции од државата? Или зошто, во културата, поединец може да добие поголеми средства од државата од една угледна и со европско реноме џез манифестација? И зошто еден лекар – лекар! – би бил суден за катастрофалниот пожар во модуларната болница во Тетово, ама друг „лекар“ е само условно – условно! – осуден за монструозното осакатување на пациентка? Или како може, среде т.н. „лебна криза“ министерот за земјоделие да му праќа на народот поздрави од вински фестивал во Болоња, слично на оној директор на ФЗО кому му ја киднапираа целата електронска база на податоци на осигуреници додека тој се шеткаше во САД на „студиско патување“? И зошто кронизмот и непотизмот на заробената држава беше одраз на една мината криминална власт, но не и на оваа, актуелнава?

И кога сите тие грозни „нешта“, несватливи за еден нормален човечки ум, континуирано (ќе) се случуваат во една (наводно) демократска држава на нејзиниот (наводно) забревтан евроинтегративен пат, тогаш многу нешта не се јасни: кому тоа му одговара? Или целта е ние сериозно да се посомневаме во сопствениот здрав разум? Но таа теза е одамна разрешена во науката: психијатарот Thomas Szasz уште во шеесетите години на минатиот век инсистирал дека самото општество, (не)условите за живот, го прават поединецот несигурен, стресен, „болен“ („disabled by living“)…! И зошто кај нас само граѓанинот е „хистеричен“, премногу прашува, бара „влакно во јајце“, опозицијата се финансира од руски извори итн., а сето друго е – иделано?

Оттука, ако власта е првиот, и правиот, чинител одговорен за ваквите состојби во државава, како тоа таа ги ужива не само симпатиите туку и отворената поддршка на т.н. меѓународна заедница за своите „политики“? Онаа иста меѓународна заедница којашто, малтене до вчера, во своите годишни извештаи фрлаше дрвја и камења по тие исти „политики“? Зошто на таа наша „меѓународна заедница“ – којашто де факто е само минорно камче во светскиот мозаик – ѝ одговара овој и ваков коруптивно-криминален хаос во државава, како што впрочем ѝ одговараше и онаа мината власт што ја инсталираше заробената држава, а за којашто исто така пишуваше лоши извештаи но ја одржуваше во живот цели единаесет години? Најде ли сега друго милениче за остварување на своите цели?

Ако штотуку осамостоената македонска власт во првите години по 1991-та можеше да се „вади“ со неискуството, непознавањето на европските политики во многу области, немањето соодветни експерти и слично, тоа одамна не е прашање што заслужува внимание. Што ќе рече: во прашање е нешто – друго. Што? Се крие ли делче од вистината во онаа – намерна или случајна? – „лапсус порака“ на Бујар Османи до опозицијата дека ако не ги гласа уставните измени сега, ќе ги гласа како власт?! Тоа ли е вистинскиот одговор на прашањето од насловот, но и на сите други прашања за македонската ненормалност? И зошто никој не разговара за тоа? И дали таа „теза“ е клучната и за идната власт, која и да е и каква и да е?

Ако пак тоа е навистина така, чуму сето ова за ништо потрошено време и дали навистина „знаците“ покрај нашиот европат се одамна дефинирани според туѓи узанси? Тоа се прашања на коишто некој ќе мора да даде одговор. Ако од оваа неспособна криминално-коруптивна номенклатура тоа не може да се очекува, онаа потенцијална идна друга власт ќе мора јавно да се обврзе на некои одговори. Иако, скептиците со право ќе речат дека и овие слепци се беа јавно обврзале на многу нешта, а од тоа не видовме ништо. Но, белки граѓанинот не може повеќепати да се фати во истата стапица. Или може?

Македонската неколкупартиска понуда на оваа политикантска сцена одамна е веќе неодржлива во нејзиното ненормално, антиопштествено и антидржавно однесување. Празнозборството од апсурдни флоскули и малоумни испрдоци на партиските кербери само долева црнила дека ние сме осудени на овие и вакви политики и на вечно трчање по демократијата. Малку ни биле триесет години! Па колку ви требаат, три века? Па мали сме биле! Па колкави треба да бидеме? И зошто „меѓународната заедница“ не му кажа на Блаже Конески дека е мал, или на Михајло Петрушевски, или на Крсте Црвенковски, Петар Мазев… Симон Трпчевски и др., туку на овие минорни креатури што шират страв, дефетизам и фарисејство?

И треба ли, конечно, новиот пат да започне токму тука, со раскринкување на лажните митологии, „теориите“ на полуписмениве властодршци и нивните сервисери, со нов политички дијалог дури и со „меѓународната заедница“…? И може ли сето ова да се направи во една година?


https://teodosievskiumetnost.wordpress.com/2023/03/10/%d0%ba%d0%be%d0%bc%d1%83-%d0%bc%d1%83-%d0%be%d0%b4%d0%b3%d0%be%d0%b2%d0%b0%d1%80%d0%b0-%d0%bc%d0%b0%d0%ba%d0%b5%d0%b4%d0%be%d0%bd%d1%81%d0%ba%d0%b0%d1%82%d0%b0-%d0%bd%d0%b5%d0%bd%d0%be%d1%80%d0%bc/?fbclid=IwAR0H-eyllStJsbfy1jLL2Y5B6F0cmHzxbik4yT_pXpK5RDH_4PzD30xJ3f0

Тасевски до Агелер: Продолжете да мижите но не чудете се што Македонците губат довербата во САД и ЕУ

Почитувана американска амбасадорке во Македонија

Одамна сакам да ви кажам нешто што нема да го слушнете од вашите невладини загари овде кои ги помагате вака или онака.
Тоа што Македонците ја загубија довербата во вас како држава, во НАТО и ЕУ не е случајно и не е преку ноќ.

Штета што се разбудивме доцна кога веќе вие такаречи нотарски ја препишавте државата на друг.

Ја одзедовте Македонија од Македонците.
За тоа сами сме си виновни. Нашите политичари изминативе 30 години беа доволно алчни и наивни да го дозволат тоа.

Исто како оние пред нив кои исто беа доволно алчни и глупави да дозволат да ја растурите југословенската федерацијја со помош на вашите европски вазали за да создадете шест нови држави во кои дозволувате да владеат бандити и екстремисти.

Растуривте голема држава за да направите шест зоолошки паркови во кои владеат крокодили, горили и хиени.

Тоа е ваша заслуга.

И сега имате проблеми понекогаш.
Тешко ви е да направите ред.
Губите доверба кај нормалното и чесно население.

За тоа амбасадорке сами сте виновни како држава.

На обичниот чесен народ преку глава му е да гледа како владеат идиоти со два грама мозок и полн шаржер во пукалата. Преку глава му е да гледа егзекуции по јавни места, меѓу нормални луѓе кадешто и невини може да настрадаат, деца.

И вие тоа го гледате и мижите.

Ве разбирам. Вие го измисливте прагматизмот. Ќе вечерам и со ѓаволот додека е од мој интерес.

Е па веќе не ви е од интерес амбасадорке.
Пренесете им го ова писание слободно во Стејт департментот. Мислење од еден обичен македонски глумец ни приближно толку добар во глумата ко вашите големи глумци.
Оти имате одговорност за ова што се случува. Сигурен сум ако само им подвикнете малку на вашите овдешни слуги, ќе ја сменат песната моментално. Па тогаш може и ќе имаме шанса да станеме нормална држава. Оти вака ништо не правиме и вие и ние.

Можете и да продолжите да мижите, ама
тогаш немојте да се чудите што и понатаму ќе губиме доверба во вас и ЕУ. Особено Македонците. Па руски влијанија, па путинизација…

Важно сфативме колку е саат. Не може и понатаму лесно да играте на картата дека сте сојузници на Македонците, а позади грб да им правите се што тие не го сакаат.
Ние не го мразиме американскиот народ. Напротив. Ја слушаме вашата музика, ги гледаме вашите филмови, ама па не сме толку прости.

Нема да ви е пријатно ова што кажав, ама како што реков не сум од вашите невладини загари, ви го кажувам она што нема од нив да го чуете, а кое Македонците го мислат.

Со почит, Сашо Тасевски.

https://www.expres.mk/tasevski-do-ageler-prodolzhete-da-mizhite-no-ne-chudete-se-shto-makedoncite-gubat-doverbata-vo-vas/

Единствено нешто за што се согласувам со Тасев.

https://skopskoeho.mk/makedonija-edna-izborna-edinica-pak-dobi-nov-datum-od-vlasta/

Јас сум за комбиниран модел. 1 изборна единица за дел од пратениците, и другото мнозинска, онај систем од 98. Шо би се рекло пратеник од твоето маало.

Прашањето е малку по комплексно. Изборниот модел не само што треба да го отсликува расположението и рамноправноста  на гласачите туку и да донесе квалитетни претставници на граѓаните во парламентот. Најголем проблем во сегашниот а и во мнозинскиот модел е спречување неспособни партиски послушни кадри да одлучуваат за законите. Лидерот сега на добитни позиции поставува послушници кои служат како гласачка машина и наместо интересите на граѓаните ги претставуваат интересите на партиските врхушки, а исто ќе биде и со мнозински модел. Отворените листи го спречуваат ова, не гласаш само за партијата туку и за личноста која од таа партија ќе влезе во парламентот. Тоа ќе им овозможи на квалитетните кадри да дојдат до израз и ќе ја намали нивната зависност од лидерот и врхушката околу него давајки им можност да гласаат по убедување и во општ интерес. Така ќе биде посредно извршена и демократизација на партиите и тие кои ги водат ќе внимаваат кого ставаат на листа. Бидејки ќе се зголеми квалитетот на претставниците на партиите во парламентот самото тоа ќе донесе до избор на квалитетни кадри и во раководството на самите партии. А тоа е предуслов за демократија и развој на целата држава.

На ова (Претходниот коментар од Дефо) би дополнил и отворени листи на кои гласачите, а не партиите би го правеле редоследот на кандидатите од една партија. Во тој случај и симпатизер на ВМРО би можел да гласа за кандидат од СДСМ (и обратно) ако во него има доверба. Кај нас фали и можноста гласачите непосредно или на друг начин (преку претседателот на пример) да добијат право да го распуштат собранието ако не се задоволни од неговата работа, пред се од владата што ја избира.
Друг правец освен тоа да има што повеќе, и помали партии во власта, е и да има стабилна власт (но повторно ќе напишам со право на народот да ја разреши кога ќе посака), па како во Грција победникот да добие плус, да не кажам гратис пратеници) за да не биде уценувана владата од помалите партии во текот на работата. Како кај нас на пример некоја партија да добие малтене ист број на министри колку што има пратеници.
Најголем проблем кај нас е тоа што гласачите немаат право да го распуштат собранието, туку тоа може да го направат само пратениците. А никој не си сече гранка на која што седи. Затоа и не се спроведуваат изборните програми и тоа минува неказнето. Затоа има и огромна корупција.

Трендафил, тоа што го зборуваш оди према Америчкиот дво-партиски систем. А после 98 сме јако нагазени во тој правец. Така да мене не ме бендисува. Мора и мали партии, не мали по 3 пратеници, мали 2-3 по 7-10 пратиници. Кои ќе се некој коректив. Кај нас секој обид за креирање на мала партија, сем ако не е подржана од некој служби, не успева. Дури моожда и председателот да е некој кој не е од двете најголеми партии. Ама кај нас многу сме далеку од тие демократски процеси. А генерално гледам и земјиве во Европа, полека оди према Америчкиот систем.

Кај нас е проблем тоа што институциите не се независни. За судскиот систем не би можел да кажам дека е партиски. Напротив работи за тој што е на власт. По секоја промена на власта се вртат за 180 степени. Ако судот ја казни секоја грешка кон граѓаните и им пресуди сатисфакција, ќе има помалку грешки.
Во Грција пак имаше една голема промена. ПАСОК, една од владеечките партии во дуализмот што го имаа имаат сега е заменета со Сириза. Во секој случај било кој изборен систем што е еднаков за сите партии за мене е подобар од промена на изборниот закон пред сите избори. Проблем не е законот, туку неговото (не)почитување. Се сеќавам дека пред половина век кога во тогашна СФРЈ станаа актуелни странските вложувања, раководител на една странска фирма изјави дека не е проблем било кој закон. Во негови рамки ќе се најде интерес на фирмата да инвестира во земјата. Проблем се честите промени на законите и никој ништо не може да планира на подолг период.
Што се однесува до Европа и САД, мислам дека САД се повеќе се газди на ЕУ, а ЕУ е се повеќе слуга. Македонија пак е слуга на слугите. И едните и другите садистички се изживуваат врз Македонија и Македонците со безобразно кршење на меѓународното право. Не може на пример некој од надвор да постави своја влада и преку таа влада да бара промена на македонскиот Устав, а кај нас тоа е веќе направено и се врши притисок да се направи и сега. Посебно ако се работи за земји што повеќе од еден век се обидуваат да го избришат македонскиот народ. Добро, не физички како што имаат направено бугарските фашисти со Евреите од Македонија и тогашната меѓународна заедница што владеела со Европа со другите Евреи кои им биле достапни, но вршат директен притисок на нашите човекови права преку организации што се самопрогласуваат за демократски.

трендафил напиша:Кај нас е проблем тоа што институциите не се независни. За судскиот систем не би можел да кажам дека е партиски. Напротив работи за тој што е на власт. По секоја промена на власта се вртат за 180 степени. Ако судот ја казни секоја грешка кон граѓаните и им пресуди сатисфакција, ќе има помалку грешки.
Во Грција пак имаше една голема промена. ПАСОК, една од владеечките партии во дуализмот што го имаа имаат сега е заменета со Сириза. Во секој случај било кој изборен систем што е еднаков за сите партии за мене е подобар од промена на изборниот закон пред сите избори. Проблем не е законот, туку неговото (не)почитување. Се сеќавам дека пред половина век кога во тогашна СФРЈ станаа актуелни странските вложувања, раководител на една странска фирма изјави дека не е проблем било кој закон. Во негови рамки ќе се најде интерес на фирмата да инвестира во земјата. Проблем се честите промени на законите и никој ништо не може да планира на подолг период.
Што се однесува до Европа и САД, мислам дека САД се повеќе се газди на ЕУ, а ЕУ е се повеќе слуга. Македонија пак е слуга на слугите. И едните и другите садистички се изживуваат врз Македонија и Македонците со безобразно кршење на меѓународното право. Не може на пример некој од надвор да постави своја влада и преку таа влада да бара промена на македонскиот Устав, а кај нас тоа е веќе направено и се врши притисок да се направи и сега. Посебно ако се работи за земји што повеќе од еден век се обидуваат да го избришат македонскиот народ. Добро, не физички како што имаат направено бугарските фашисти со Евреите од Македонија и тогашната меѓународна заедница што владеела со Европа со другите Евреи кои им биле достапни, но вршат директен притисок на нашите човекови права преку организации што се самопрогласуваат за демократски.

Зеленото ти е ок. Се слагам. Жолтото е пропаганда(И да сам си ја кршиш кичмата). А црвеното дека си пролупал.

Nikogas pa ni togas. Sds-vro-dui ke propadnat po kratka postapka. A si go ispustil i delot glasacite sami da se registriraat vo izbiracki spisok. Inaku mrtvite ke prodolzat da ni ja biraat vlasta.

[pquote="Luxor"]Прашањето е малку по комплексно. Изборниот модел не само што треба да го отсликува расположението и рамноправноста  на гласачите туку и да донесе квалитетни претставници на граѓаните во парламентот. Најголем проблем во сегашниот а и во мнозинскиот модел е спречување неспособни партиски послушни кадри да одлучуваат за законите. Лидерот сега на добитни позиции поставува послушници кои служат како гласачка машина и наместо интересите на граѓаните ги претставуваат интересите на партиските врхушки, а исто ќе биде и со мнозински модел. Отворените листи го спречуваат ова, не гласаш само за партијата туку и за личноста која од таа партија ќе влезе во парламентот. Тоа ќе им овозможи на квалитетните кадри да дојдат до израз и ќе ја намали нивната зависност од лидерот и врхушката околу него давајки им можност да гласаат по убедување и во општ интерес. Така ќе биде посредно извршена и демократизација на партиите и тие кои ги водат ќе внимаваат кого ставаат на листа. Бидејки ќе се зголеми квалитетот на претставниците на партиите во парламентот самото тоа ќе донесе до избор на квалитетни кадри и во раководството на самите партии. А тоа е предуслов за демократија и развој на целата држава.[/quote]

Да...Ама генерално сме IT неписмена нација, и ќе е проблем пријавувањево. Па тука ќе се јават партиите, кои точно ќе знаат кого да пријават кого не. Шо е жалосно. Ни FB незмаеме кои се можности и има,  зошто е направен.

defo напиша:

трендафил напиша:Кај нас е проблем тоа што институциите не се независни. За судскиот систем не би можел да кажам дека е партиски. Напротив работи за тој што е на власт. По секоја промена на власта се вртат за 180 степени. Ако судот ја казни секоја грешка кон граѓаните и им пресуди сатисфакција, ќе има помалку грешки.
Во Грција пак имаше една голема промена. ПАСОК, една од владеечките партии во дуализмот што го имаа имаат сега е заменета со Сириза. Во секој случај било кој изборен систем што е еднаков за сите партии за мене е подобар од промена на изборниот закон пред сите избори. Проблем не е законот, туку неговото (не)почитување. Се сеќавам дека пред половина век кога во тогашна СФРЈ станаа актуелни странските вложувања, раководител на една странска фирма изјави дека не е проблем било кој закон. Во негови рамки ќе се најде интерес на фирмата да инвестира во земјата. Проблем се честите промени на законите и никој ништо не може да планира на подолг период.
Што се однесува до Европа и САД, мислам дека САД се повеќе се газди на ЕУ, а ЕУ е се повеќе слуга. Македонија пак е слуга на слугите. И едните и другите садистички се изживуваат врз Македонија и Македонците со безобразно кршење на меѓународното право. Не може на пример некој од надвор да постави своја влада и преку таа влада да бара промена на македонскиот Устав, а кај нас тоа е веќе направено и се врши притисок да се направи и сега. Посебно ако се работи за земји што повеќе од еден век се обидуваат да го избришат македонскиот народ. Добро, не физички како што имаат направено бугарските фашисти со Евреите од Македонија и тогашната меѓународна заедница што владеела со Европа со другите Евреи кои им биле достапни, но вршат директен притисок на нашите човекови права преку организации што се самопрогласуваат за демократски.

Зеленото ти е ок. Се слагам. Жолтото е пропаганда(И да сам си ја кршиш кичмата). А црвеното дека си пролупал.

Ајде да почнам од црвеното. ЕУ сама признава дека на невладините организации им дала 10 милиони евра за пропаганда, а во однос на Македонија пропагирањето е во врска со „францускиот“ (реално бугарскиот) предлог за патот што треба да го поминеме за да станеме членка на ЕУ. Признавањето е индиректно, со тоа што се лутат на своите платеници затоа што нема резултат, односно поддршката на ЕУ е намалена. ЕУ не гледа вина кај себе, затоа што по мое лаичко мислење (не сум психијатар) тешко е да се очекува еден народ да прифати холокауст (во случајов духовен - не физички како што мешународната заедница од времето на и пред Втората светска војна извршила врз Евреите). Дали дополнителни бари се дадени на политичарите што го поддржуваат духовниот геноцид врз Македонците не би можел да кажам, уште помалку да докажам. Се зборува за заедничка историја со Бугарите, а се подразбира дека Македонците биле Бугари, не дека Бугарите биле Македонци. Не е пропаганда ни дека евроатлантската меѓународна банда секогаш била против Македонија при било каков судир со соседите. Имавме проблеми за членство во ОН, кога проблем беше името, при што ЕУ ја донесе Лисабонската декларација дека не смееме да го имаме зборот Македонија во името. Моравме и да го смениме знамето и да го смениме Уставот. Во војната во 2001 година кога бевме нападнати од територија под контрола на НАТО, од Косово, терористите слободно со оружје шетаа низ Косово, а кога Македонија воено се стабилизира бевме еднострано ставени под ембарго за купување на оружје и под силен притисок да го прифатиме  Охридскиот договор. Да го споменам и Арачиново кај што терористите беа евакуирани од НАТО и никој не беше осуден од некој суд во Косово или од меѓународен суд. За влез во НАТО ставивме додавка на името и се откажавме од продавката македонски и од античката историја. За влез во ЕУ ни бараат да се откажеме од остатокот од историјата. Во периодот од осамостојувањето до сега македонскиот народ беше нарекуван на запад Словени, славомакедонци, во еден период македонци, сега северномакедонци, а во најновото обраќање на Габриел Ескобар православни. За Албанците од Македонија и за другите малцинства цело време го користат нивното име. Не би рекол дека Македонија не може да опстане без ЕУ, затоа што оваа организација има 27 членки, а преку 160 земји не се членки, а во некои се живее подобро. Не мислам дека во Норвешка или Швајцарија се живее полошо отколку во непријателска Бугарија.

Со текстов, да сум матичен би препорачал надзор од стручно лице. Блуе омраза во тебе. Ете во Лерин и покрај вашите „молитви“, ќе се отвори центар за македонски јазик. Едино нешто што во моментов му оди во прилог на ДПМНЕ, е активната медиумска кампања полна со дезинформации.