DPMNE-OFCI

Ѓорче Петров, целосно име Георги Петров Николов, (2 април, 1865, с. Варош, Прилепско - 28 јуни, 1921, Софија, Бугарија)[1] — професор, публицист, историчар, идеолог на Македонската револуционерна организација.

Се школувал во Прилеп, Битола, Солун и во Пловдив. Бил учител во Штип (1886-1887). Како учител во Скопје (1888–1891) соработувал со митрополитот Теодосиј Гологанов и ја поддржувал неговата идеја за возобновување на Охридската архиепископија. Бил професор во Битола (1891–1895) и во Егзархиската гимназија во Солун (1895–1897).

Основал повеќе револуционерни групи и кружоци на МРО (Штип, Битола, Прилеп, Охрид, Крушево, Кичево, Ресен, Леринско и Костурско). Член на Централен комитет на МРО. Учествувал на Солунскиот конгрес (1896) и бил еден од составувачите на Уставот и на Правилникот на ТМОРО. Ја објавил книгата Материјали по изучувањето на Македонија (Софија, 1896).


Корицата на книгата „Материјали по изучувањето на Македонија“ напишана и издадена од Ѓорче Петров во 1896
Бил задграничен претставник на ТМОРО, заедно со Гоце Делчев, во Софија (1897–1901). Учествувал во редактирањето на револуционерниот хектографиран весник На оружје. Во Илинденското востание предводел чета во Прилепско и во Мариовско. По востанието останал во Македонија и работел на обновувањето на организационата мрежа, учествувал на Прилепскиот, Струмичкиот и Рилскиот општ конгрес. На Рилскиот конгрес бил повторно избран за задграничен претставник на Организацијата во Софија.

Го редактирал списанието Културно единство (Солун, 1908–1909). Во времето на Балканските војни и на Првата светска војна бил на служба во Серез, Битола и Драма. Член на Привременото претставништво на бившата ВМРО, противник на врховизмот и на делбите на Македонија на Версајската конференција. Убиен по наредба на Тодор Александров.

Смрт
Заради своите чисто македонски позиции станал најнапаѓаниот член на ВМРО од страна на врховистите. Конечно, како цел на братоубиствената политика во Бугарија на 28 јуни 1921 година бил извршен атентат од платениците на Тодор Александров среде градот Софија.

† СТЕФАН
ПО МИЛОСТА БОЖЈА,
АРХИЕПИСКОП ОХРИДСКИ И МАКЕДОНСКИ,
ЗАЕДНО СО СВЕТИОТ АРХИЕРЕЈСКИ СИНОД,
ДО СВЕШТЕНОСЛУЖИТЕЛИТЕ,
МОНАШТВОТО И ДО СИТЕ ЧЕДА НА
МАКЕДОНСКАТА ПРАВОСЛАВНА ЦРКВА,
А ПО ПОВОД ВЕЛИГДЕНСКИТЕ ПРАЗНУВАЊА,
ИСПРАЌА МИР И БЛАГОСЛОВ ОД БОГА,
ПОЗДРАВУВАЈЌИ ГИ СО ВЕЛИЧЕСТВЕНИОТ И
ТОРЖЕСТВЕН ПОЗДРАВ -
ХРИСТОС ВОСКРЕСE!

Бог толку го возљуби светот,
што Го даде Својот Единороден Син,
та секој што верува во Него да не погине,
но да има живот вечен1.
Возљубени празникољупци,
Сè што било проречено за Спасителот Господ Исус Христос од старозаветните праведници2 – се исполнило: и доаѓањето, и раѓањето, и служењето, и судењето и распнувањето... Се исполнило и сето она што Самиот Спасител им го говорел на Своите ученици за настаните што ќе се случат со Него3... Го навестил и Своето воскресение, кога рекол: урнете го овој храм и за три дни ќе го подигнам4. И навистина: по лажните обвиненија, по неправедната пресуда и по распетието на Голгота5, Синот Божји бил погребан и на третиот ден – воскреснал. По тој настан, стравот кај учениците се претворил во голема радост, која веќе никој не можел да им ја одземе6, зашто – Христос бил нивната радост7. Ете, тоа радување кај апостолите се пренесува преку сите христољубиви души, оттогаш до денес – и ќе трае вечно. Затоа, кој ќе ја искаже со зборови силата Господова? Преку Него, ние, од смртни – станавме бесмртни8!
Самиот Господ Исус Христос порача дека Тој живее и со Него ќе живеат сите коишто веруваат во Неговото воскресение9. Затоа, да Му благодариме на Бога, Кој ни дарува победа преку нашиот Господ Исус Христос10, победа која е за сите времиња. Таа Христова победа е победата над смртта, која била последица од гревот. Преку таа Христова победа, се здобивме со дарот Божји, кој е животот вечен во Христа Исуса, нашиот Господ11.

Возљубени во Господа,
Денот на Христовото Воскресение е ден за радост, и тоа радост за вечниот живот. Но, за да го разбереме и да му се радуваме на тој спасоносен ден, потребно е да живееме со настанот што ги донесе новото време и новата ера. Со доаѓањето на Христа Богочовекот се објави вистината, се промени историјата, се покажаа нови патишта, се воспоставија нови односи, дојде целосната слобода... Преку тој спасоносен настан, добија потполна смисла и значење и Христовото доаѓање на Земјата и Неговите живот и наука. Со Неговото воскресение се оправда и сета наша вера и доби смисла сиот наш живот: и привремениот – овде на Земјата, и идниот – вечниот, во Царството небесно. Со верата во Христа Спасителот, човечкиот род доби благодат да се кае, поправа и преобразува, и затоа тој настан е гаранција и за нашето спасение и за вечниот живот во заедница со Бога.
Од тоа чудо над чудата извира и нашата надеж и во сопственото воскресение, зашто ако Христос не воскреснеше, празна ќе беше и нашата проповед, празна ќе беше и нашата вера12. И навистина, ако Христос не воскресна и не ја победи смртта, тогаш и нема живот! Но, Христос воскресна и со смртта смртта ја победи13, останувајќи единствен вечен извор и чувар на животот.

Возљубени во Христа Воскреснатиот,
Сè што Спасителот учеше и сè што направи е за целото човештво и за секого од нас. Тој ни порача дека небото и земјата ќе преминат, ама зборовите Негови нема да преминат14. Затоа, и ние сме повикани да земеме учество во воскресенската слава и со сите христољупци да ја споделуваме победоносната радост. Но, на таков подвиг вистински ќе се удостоиме само преку верата и добрите дела. Само животот во Црквата, во единство со Бога, може да нè направи постојано радосни и облагородени личности. Впрочем, во Црквата, но и во животот воопшто, сè зависи од љубовта кон Христа! Затоа, само оние коишто живеат според пораките на Христовата наука, ги имаат Неговата љубов и Неговиот мир. Оттаму, Воскресението Христово е празник на богооткриената вера, на верата што го победи светот15, на верата која дејствува преку љубовта16 и на надежта која спасува17. Само оние коишто достојно живеат според Светото Евангелие, ја имаат Христовата љубов и се исполнети со Неговата надеж и со секаква радост во верата18.
Еве, и по две илјади години од настанот во она рано утро, кога воскресна Спасителот, и ние денес сме соучесници во тоа неповторливо торжество над торжествата, кое ги надминува сите торжества...19. Подготвеноста на илјадници христољупци, во изминативе дваесет столетија, со своето богоугодно живеење да сведочат за живиот Господ, а многумина дури и со своите животи, е потврда за вистинитоста на Христовото воскресение. И сето она што Христовото Евангелие го направи во животот на цели народи и земји, е сведоштво за спасоносниот подвиг и за жртвата на Воскреснатиот голготски Маченик.

Возљубени чеда на Мајката охридска и македонска Црква,
За нас, Македонците, како и за сите народи, средбата со Воскреснатиот Господ е историски пресврт во севкупното живеење. По Божјата милост, нашиот копнеж по Бога стана овековечен и во Библијата20. Прифаќајќи ја вистината за Христа Воскреснатиот, станавме дел од верниот народ Божји, а со своето благочестиво богољубие си обезбедивме место во историјата, создавајќи дела на искрена вера и љубов кон Бога и кон луѓето. Оваа благодатна придобивка се потврди и преку достојните и богоугодни личности, кои израснаа од нашиот род, а најмногу преку даруваната ни Помесна Црква – Првата Јустинијана и Охридската Архиепископија – возобновени во лицето на Македонската Православна Црква. Бесценет дар Божји за нашите народ и Црква е и свети Кирил Солунски, кој со своето дело придонесе за целосно воскресение на духовен, културен и цивилизациски план, како за нашиот, така и за повеќе народи на Балканот и во Европа. Пот- сетуваме дека оваа година се навршуваат 1150 години од неговото упокоение, па, одбележувајќи ја годишнината, да посведочиме дека свети Кирил живее во нас преку своето епохално дело, кое е исполнето со вистината за Воскресението, искажана со јазик и писмо разбирливи и од Бога дарувани, и со пораката за еднаквост и мир меѓу народите.
Ова лето Господово, покрај другите настани и личности, ќе одбележиме и 650 години од живописувањето на храмот во манастирот во Зрзе, како и 200 години од раѓањето на нашиот велик иконописец Дичо Зограф, кој даде голем придонес во духовното преображение и црковната уметност меѓу нашите народ и Црква, па и пошироко.

Возљубени сорадосници,
Велигденската радост треба да нè зближува и да нè обединува сите, како чеда на нашата света Црква, и нас во Татковината, и сите вас што живеете раселени по светот. Да се радуваме секогаш во Господа! Да ѝ бидеме верни чеда на мајката – Македонската Православна Црква, и на Татковината – Македонија, живеејќи богоугодно и во мир со сите луѓе. Без разлика каде живееме, да ги чуваме националните и духовните посебности како народ, покажувајќи потребна грижа за светоста на бракот и семејството, за повозрасните, изнемоштените и сиромасите, а особено за младите и нивното воспитување во духот на верата православна и на нашите прадедовски традиции. Да ги учиме на јазикот мајчин - јазикот на светите Кирил и Методиј и на светите Климент и Наум. Конечно, да најдеме начин за меѓусебно помирување, па да простиме сè со Воскресението21. Тоа, нам, како христијански народ, ни е света должност, зашто кој не го љуби својот брат... како може да Го љуби Бога22?!

Сопрославувајќи го Христовото Воскресение со сите христијани во светот, да се радуваме и веселиме поради победата над смртта, поради верата во сеопштото воскресение и надежта во вечниот живот во Царството небесно. Да се радуваме заради Воскресението Христово и воскресението наше, поздравувајќи се со торжествениот поздрав: ХРИСТОС ВОСКРЕСНА!
НАВИСТИНА ВОСКРЕСНА!
†СТЕФАН
АРХИЕПИСКОП
ОХРИДСКИ И МАКЕДОНСКИ
со членовите на Светиот архиерејски синод
на Македонската Православна Црква
† ПЕТАР, Митрополит Преспанско – пелагониски и
администратор Австралиско – новозеландски
† ТИМОТЕЈ, Митрополит Дебарско – кичевски
и администратор Австралиско – сиднејски
† НАУМ, Митрополит Струмички
† АГАТАНГЕЛ, Митрополит Повардарски
† МЕТОДИЈ, Митрополит Американско – канадски
† ПИМЕН, Митрополит Европски
† ИЛАРИОН, Митрополит Брегалнички
† ЈОСИФ, Митрополит Тетовско – гостиварски
† ЈОСИФ, Митрополит Кумановско – осоговски
† ГОРАЗД, поранешен Митрополит Европски
† КЛИМЕНТ, Епископ Хераклејски
† ЈАКОВ, Епископ Стобиски

http://www.mpc.org.mk/veligdenskoposlanie.asp

Teo напиша:Pak si lazhel. Poslanieto koe si go stavil ne e od denes.. Eve go deneshnoto.



https://infomax.mk/wp/%D0%B2%D0%BE-%D0%B2%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%B3%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D1%82%D0%BE-%D0%BF%D0%BE%D1%81%D0%BB%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D0%B5-%D0%BD%D0%B0-%D0%B3-%D0%B3-%D1%81%D1%82%D0%B5%D1%84%D0%B0/

Za da bideme chesni i da ne go kritikuvame samo arhiepiskopot, ajde pogledni i kazhi kade Zhmicko ja spomnuva Makedonija i makedonskiot narod vo tvitot.

Pozdrav i srekjni praznici i tebe, chlenu na dpsmne-predavnichka i ofca na duri dvajca lideri.